Auteur: John Kroon
Onder het motto ‘heers en verdeel onderling’ dendert Jumbo-Visma dit wielerjaar en zeker de afgelopen wielerweek door en voor het peloton. Primoz Roglic won al de Giro en eerder driemaal de Vuelta, Jonas Vingegaard tweemaal de Tour en een van deze twee dan wel Sepp Kuss maakt aanspraak op de winst in de Vuelta van dit jaar. Het liefst, hoopt menigeen, Sepp Kuss. Die won nog nooit iets van dien aard.
Intussen zag het de concurrentie in de Tour of Britain afgelopen week ook geel-zwart voor ogen. Olav Kooij sleepte de ene etappezege na de andere binnen, geholpen door Wout van Aert die zelf zondag het eindklassement op zijn naam schreef.
Het is dat types als Tadej Pogacar, Mathieu van der Poel en, mits niet gehinderd door een mysterieuze inzinking, Remco Evenepoel ook weleens wat willen winnen en dat ook doen – je zou bijna denken: mits het Jumbo-Visma goeddunkt – anders werd het een saaie boel. Bovenmatige dominantie door één team is niet goed voor de wielersport – dat veroorzaakt maar jaloezie of afkeer, zoals in de tijd dat Sky al te nadrukkelijk etappekoersen naar zich toetrok.
Maar, intussen is Sepp Kuss de (mogelijke/waarschijnlijke) eindzege in Spanje van harte gegund. Een trouwere knecht in het hooggebergte dan deze Amerikaan zul je niet gauw vinden. Hij heeft zichzelf misschien wel te lang weggecijferd. Hij is niet geschikt voor het kopmanschap, zei hij in 2020 tegen Cyclingnews, hij had daarvoor de mindset niet. Elke dag opnieuw gefocust zijn en de opofferingen die dat vergt, les 1 voor een kopman, daar was hij niet van. Sepp is bij uitstek een teamspeler, iemand die zich zonder morren opoffert voor de leiders van zijn ploeg. Dus zeer op zijn plaats bij Jumbo-Visma.
Behalve de Ronde van Utah, in 2018, heeft Kuss dan ook nimmer een meerdaagse ronde gewonnen – hij hield het bij etappezeges, en in klassiekers of WK’s figureerde hij slechts. Wellicht verdiepte hij zich liever in Engelse literatuur – dat heeft hij gestudeerd aan de universiteit van Colorado. Toch is hij de zoon van twee voormalige topsporters, skiërs; vader Dolph was later bovendien coach van de Amerikaanse skiploeg op de Olympische Spelen. Goed gefocust daarop vermoedelijk, want Dolph was al 60 toen moeder Sabina (die haar leeftijd liever geheim houdt) en hij hun enige kind kregen.
Gelukkig acht Sepp Kuss zich inmiddels wel in staat de Ronde van Spanje te winnen en in de koers gedraagt hij zich daar ook naar. Opeens bleek hij wel aardig te kunnen tijdrijden. Dus Vingegaard en Roglic: het is jullie beurt om te knechten en nochtans als tweede en derde te eindigen. Als heersers en verdelers.
Aanstaande woensdag, 13 september: laat dat Kuss’ meest glorieuze dag worden (afgezien van zondag op het eindpodium). Was Vingegaard eerder deze Vuelta vervuld van ontroering omdat hij uitgerekend op de dag waarop zijn dochtertje jarig was de etappe won, Kuss kan daar nog overheen. De Vuelta eindigt woensdag boven op de Angliru. Zie Sepp daar, in zijn rode leiderstrui, als eerste onder het finishdoek doorgaan. Laat hem zwaaien met de bloemen, spuiten met de drank. Triomferend op de dag waarop hij 29 wordt.
Sepp Kuss (Usa / Team Jumbo-Visma) – Jonas Vingegaard (Den / Team Jumbo-Visma) – Vuelta Espana 2023 – Col Du Tourmalet – Photo: Rafa Gomez/Sca/Cor Vos © 2023