Auteur: Bart Jungmann
Door een geografisch toeval was ik getuige van de zwanenzang van Tom Dumoulin. Dat was op 2 april 2022, een ijskoude zaterdag in Eijsden. Geen fraaie omstandigheden voor een hoofdrolspeler die was afgezakt maar een ensemble van B-acteurs. Hij beëindigde de Volta Classic als nummer zes.
Afgelopen donderdagavond was ik, ook min of meer toevallig, in boekhandel Dominicanen. Exemplaren van Dumoulins Op Gevoel lagen er in wolkenkrabbers opgestapeld, terwijl het publicitaire offensief rondom dat boek zo’n beetje losbarstte in het praatprogramma van Renze Klamer. Twee dagen later zou hier, in zijn bloedeigen Maastricht, de officiële presentatie plaatshebben. Op ongeveer hetzelfde moment zal ik Op Gevoel met een zucht van verluchting hebben dichtgeslagen.
Tom Dumoulin en schrijver Nando Boers reisden voor deze onderneming langs de plekken van herinnering. Ze waren in het Italiaanse Oropa waar zijn zegetocht in de Giro van 2017 gestalte kreeg. Ze waren in het Noorse Bergen waar Dumoulin onweerstaanbaar wereldkampioen tijdrijden werd. En ze waren bovenop de Andorrese berg Arcalis waar hij de koninginnenrit van de Tour 2016 won.
Op weg naar dat laatste hoogtepunt passeren ze een hotel in La Molina waar de auteur abrupt op de rem van de huurauto moet trappen. Daar, in dat hotel, nam Tom Dumoulin in alle eenzaamheid het besluit om te kappen met betaald fietsen. Uit het boek: ‘Ik wilde dat dit zou stoppen. Ik wilde niet meer. Ik kon gewoon niet meer.’
Dat gedenkwaardige moment wordt in het boek gedateerd op april 2022. Maar dat kan niet kloppen. Dumoulin belandde in dat hotel op 23 maart nadat hij uit de Ronde van Catalonië was gestapt. Waarna op 2 april in onwetend Eijsden de eerste tonen van zijn zwanenzang werden ingezet.
Op Gevoel zal voortvloeien uit Boers’ boek dat vorig jaar verscheen. Dat ging onder meer de strategieën achter de coup van Jumbo-Visma. Daarin was Tom Dumoulin een tragische dissonant en de begripvolle Nando Boers zal dat dusdanig hebben genoteerd dat Dumoulin hem zijn opkomst en neergang durfde toe te vertrouwen.
Het verslag van het succesvolle collectief verscheen onder de kraakheldere titel Het Plan. Deze individuele werdegang heet dus Op Gevoel, een titel waarmee je veel kanten op kan en zelden de goede. Zo concreet als de reis naar de top was, zo’n brij is dit zelfbeklag. Tom Dumoulin was gezegend met een groot talent en gestraft met een wankele mentaliteit. Ook toen het goed ging, ging het niet goed.
Enerzijds was er het knagende gevoel dat hij met zijn opzienbarende prestaties niets bijdroeg aan de maatschappij. Daarna knaagde het gevoel dat hij daarin tekort werd gedaan door achtereenvolgende werkgevers. Eerst had je dus Iwan Spekenbrink en Rudi Kemna, bij wie Dumoulin zijn successen aanvankelijk vierde, maar die hem veel te strak hielden met hun protocolletjes. En bij wie denkt Dumoulin de draad vervolgens te kunnen oppikken? Bij Richard Plugge en Merijn Zeeman die nog een stuk strikter in de protocollenleer zijn.
Iets minder gevoeligheid en iets meer rationeel zelfinzicht had Tom Dumoulin gesierd, zeker in dit retrospectief.
Tom Dumoulin (Netherlands / Team Sunweb) Pictured During Team Stage 14 Of The Giro D’Italia 2017 From Castellania To Oropa, 131.00 Km – Photo Claudio Minardi/Bicisport/Cor Vos © 2017
Foto header: Tom Dumoulin (Netherlands / Team Jumbo-Visma) pictured during 47th Volta Limburg Classic 2022 (1.1) a one day race between Eijsden and Eijsden (195KM) – Photo: Davy Rietbergen/Cor Vos © 2022