Auteur: John Kroon
Ze maakten er vorig jaar geen vechtscheiding van: Primoz Roglic en Jumbo-Visma gingen in goede harmonie uit elkaar; dat was in elk geval het beeld dat ze naar de buitenwereld schetsten.
Toch zullen ze bij het Visma | Lease a Bike met enige pijn in de buik hebben aanschouwd hoe ‘hun’ Sloveen, die voor zoveel successen voor het team en met het team heeft gezorgd, de boeiende Ronde van Spanje 2024 naar zijn hand zette. Winnaar in het eindklassement; winnaar van drie etappes. Terwijl kopman Kuss in deze Vuelta niet meer dan een onopvallende rol speelde, met een bleke veertiende plaats in het eindklassement. Een contrast met vorig jaar, toen Kuss de Vuelta won en eigenlijk geen kopman was.
Jonas Vingegaard en Roglic reden in 2023 de laatste dagen in dienst van hun voormalige meesterknecht, opeens rodetruidrager. Aanvankelijk tegen wil en dank, zo leek het; later op loyale wijze. Maar lekker kon het Roglic, toen al drievoudig winnaar van de Vuelta, onmogelijk zitten. Vingegaard die hem in de pikorde was gepasseerd, was nog tot daaraan toe, maar Kuss? Dat één leerling de meester had overvleugeld, akkoord, maar twee? Dat was één te veel.
Hij ging weg bij Jumbo-Visma; bij een andere ploeg (Red Bull-Bora-hansgrohe) zag de Sloveen meer mogelijkheden om de eerste viool te blijven spelen.
Mede met steun van hulpvaardige ploeggenoten, zoals Aleksandr Vlasov in weerwil van diens imago, maakte Roglic steeds een beetje van zijn achterstand op Ben O’Connor goed, zoals in de vijftiende etappe. Op de top van de Cuitu Negru bleek Roglic (1.77 m lang) 38 seconden sneller te zijn geweest dan klassementsleider O’Connor (1.88 m). Waarom die lengtes vermeld? Wegens een opmerking die José De Cauwer (1.73 m) tijdens de reportage op de VRT-televisie maakte. Hij zei in Sporza dat het eigenlijk niet kon, zo’n als monsterachtig omschreven berg als de steile Cuitu Negru (19.500 m) die een stuk kent met een stijging van 24 procent.
Voor wie weleens op meer dan een brug fietst: de Cauberg heeft een maximum stijgingspercentage van 12 en de Muur van Hoei van 17. De Keutenberg stijgt heel even met 22 procent. De Limburgse heuvel is daar best trots op: zie het bord met ‘de steilste helling van Nederland’.
Is dat nog wielrennen? Of kunnen alleen nog zogeheten springveren in zo’n klim overeind blijven en worden de zware jongens bij voorbaat kansloos gemaakt? Renners die meer dan 1.70 m lang zijn kunnen het wel vergeten, dacht De Cauwer. Is er voor hen dan nog wel plaats in de grote rondes?
Ondanks het lengteverschil tussen Roglic en O’Connor werden De Cauwers bedenkingen diezelfde etappe gelogenstraft. Zie winnaar Pablo Castrillo, een van de surprises van deze Vuelta: hij meet 1.83 m. Achter hem finishten Vlasov (1.86 m) en Pavel Sivakov (1.88 m) als tweede en derde. Roglic werd bij zijn demarrage weg van O’Connor geholpen door Florian Lipowitz (1.81 m).
Zo werd dit een van de meest boeiende etappes in een toch al fascinerende Ronde van Spanje. En dus? De Cuitu Negru mag blijven. Prachtig monster.
Foto: Castrillo Pablo (ESP / Equipo Kern Pharma) pictured during 79th La Vuelta Ciclista a Espana (2.UWT) stage 15 from Estacion De Montana De Manzaneda to Valgrande-Pajares Cuitu Negru (143km) – 01-09-2024 – Photo: Dario Belingheri/POOL/SCA/Cor Vos © 2024
Foto header: Primoz Roglic (SLO – Red Bull – BORA – hansgrohe) pictured during 79th La Vuelta Ciclista a Espana (2.UWT) stage 15 from Estacion De Montana De Manzaneda to Valgrande-Pajares Cuitu Negru (143km) – 01-09-2024 – Photo: Tommaso Pelagalli/SCA/Cor Vos © 2024