WILCO KELDERMAN GELOOFDE ZELF NIET DAT HIJ DE GIRO KON WINNEN

Another Brick In The Wall Liggend


Auteur: Bert Wagendorp

Wilco Kelderman kon de Giro nooit winnen.

   Toen hij vorige week donderdag de roze trui veroverde, moest ik denken aan een term uit de politieke geschiedenis: de ‘overwinningsnederlaag’. Wilco was even de beste, maar wist vermoedelijk beter dan wie ook dat zijn gezwaai met de bloemen de komende nederlaag moest verhullen. Naast hem stonden twee renners die beter waren dan hij.

   Niet beter in fietsen, maar beter in winnen.

   De naderende nederlaag had maar op één manier kunnen worden afgewend: hevige sneeuwbuien in het gebied rond Sestrières, waardoor de etappe van zaterdag zou moeten worden afgelast.

   Wilco Kelderman verloor de Giro niet omdat Jay Hindley niet op hem wachtte bovenop de Stelvio. Hij verloor hem ook niet omdat hij in het tussenstuk tussen Stelvio en slotklim door zijn ploegleider in de steek werd gelaten. Als Hindley zich zaterdag had laten terugzakken uit het kopgroepje met Tao Geoghean Hart en Rohan Dennis had Kelderman ook de Giro niet gewonnen.

 

Corvos 00032629 086

Photo Lb/Rb/Cor Vos © 2020

 

Wanneer je kopman van een wielerploeg bent, en je ploegleider rijdt bij je weg in de richting van de renner die was voorbestemd om je meesterknecht te zijn, moet je je dringend iets afvragen.

   Namelijk of je wel geschikt bent voor het kopmanschap.

   Kennelijk kon Kelderman de laatste Giro-dagen op weinig vertrouwen en respect van zijn ploeg rekenen. Hij reageerde daarop met een wegwerpgebaar, maar dat illustreerde zijn machteloosheid.

Ik ken kopmannen die heel anders zouden hebben gereageerd en die hun volle bidon als een handgranaat de ploegleiderswagen hadden ingegooid.

   Kelderman zei na afloop dat hij wel wat meer steun van de ploeg had kunnen gebruiken. Het was de reactie van een beschaafd en bescheiden mens. Was hij ervan overtuigd geweest dat hij met behulp van Hindley de Giro zou kunnen winnen, dan had hij met de vuist op tafel moeten slaan en die steun moeten eisen.

   Dat zit niet in zijn karakter.

Ik vind Wilco Kelderman een buitengewoon aardig, haast zachtmoedig mens. En juist dat, vrees ik, is zijn zwakte. Hij is een van de grootste wielertalenten van het afgelopen decennium, maar hij wint zelden iets. Hij valt vaak of er overkomt hem iets anders. Dat is geen dom toeval of onvermijdelijke pech. Vallen is een fout, zei de oude schaatscoach Henk Gemser lang geleden al.

Zondag stond Wilco Kelderman als een gelukkig man op het erepodium naast Tao Hart. Dat was hem gegund, derde worden in de op één na belangrijkste etappekoers op aarde is een fenomenale prestatie. Maar het toonde ook meteen dat Kelderman er zelf nooit in heeft geloofd dat hij de Ronde had kunnen winnen.

Kelderman gaat weg bij Sunweb. Niet op eigen initiatief, maar omdat de ploeg van hem af wilde. Bij Sunweb meten ze alles en ik vermoed dat ze, behalve de fysieke kwaliteiten, ook de persoonlijkheid van hun renners analyseren en meewegen in hun keuzes. En dat ze tot de conclusie zijn gekomen dat ze met Kelderman nooit een oorlog zullen winnen.

   Die Hindley lijkt me geen warme jongen, meer een koude winnaar. Precies wat je moet zijn, in de topsport.

Wilco Kelderman kon de Giro nooit winnen. Ook een onthoofde Giro niet. Die ging naar een renner die wat talent betreft niet aan Kelderman kan tippen, maar die wel voor de zege ging en Rohan Dennis op kop zette, omdat hij had gezien dat Kelderman rijp was voor de sloop.

   Tao Geoghean Hart wilde de meest uitgelezen kans om ooit een grote Ronde te winnen voor geen geld laten lopen. Wilco Kelderman geloofde daar niet in, en dat was het verschil.

   Prachtige Giro, overigens.


‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.

Corvos 00032632 105

Jai Hindley &Amp; Wilco Kelderman // Photo Lb/Rb/Cor Vos © 2020


 

Leave a Reply