Wielrennen zonder kopman

• Gratis •


Another brick in the wall


Auteur: John Kroon

Schermafbeelding 2018 06 04 Om 12.03.20

Wielrennen is een invididuele sport die in teamverband wordt beoefend, zegt een oude wielerwijsheid. Het is een adagium dat absoluut niet opgaat voor de Hammer Series, die de afgelopen drie dagen in Limburg werden verreden. Wielrennen was daar een sport waarin het individu maar één taak had: dienstbaar te zijn aan zijn team. De kopman was afgeschaft.

Hammer Series. Een naam die doet vrezen dat er niet één, maar een hele reeks mannen met hamers langs het parcours staan om uitgeputte renners symobolisch op de hersens te slaan. Maar zo is het niet. Langer dan dagelijks twee uur duurt zo’n race niet, en een renner hoeft niet eens alle drie dagen mee te doen om toch te kunnen bijdragen aan de score voor zijn ploeg.

De Hammer Series trekken zich niets aan van de zekerheid die een wielerkoers normaal gesproken tot een logisch geheel maakt. Dat de winnaar de renner is die als eerste over de streep komt.

Wie in de Hammer Series op dag één als eerste de eindstreep passeert, is per definitie níét de winnaar. Want geen enkele individu kan de winnaar zijn, ook al was afgelopen vrijdag de Oekraïner Mark Padun – 21 jaar, hou hem in de gaten –  in wat de Hammer Climb werd genoemd, overduidelijk de beste. Hij bezorgde zijn ploeg Bahrein Merida in de stromende regen de meeste punten. Maar hij had, in theorie, ook net zo goed als laatste over de eindstreep kunnen fietsen.

Zijn ploeggenoot Sonny Colbrelli scoorde onderweg ook heel wat punten door tussentijds steeds bij de eerste tien over de streep te komen, soms als eerste – en bewees als sprinter zo dat dat je niet zozeer een erkend klimmer hoefde te zijn, maar eerder iemand die zo hard mogelijk een heuvel kon opfietsen, de Vaalserberg in dit geval.

Zaterdag konden de renners in de ‘Hammer Sprint’ voor hun team punten vergaren. Voor de toeschouwers – het waren er niet zoveel – telde dus niet zozeer welk individu er steeds per ronde of tot slot als eerste over de streep ging, zijn rugnummer deed er ook al niet toe: alleen de kleuren van zijn tenue en vooral de daarop vermelde namen van de hoofdsponsors van zijn team waren van belang.

Mooi dat Caleb Ewan en Luka Mezgec zoveel punten scoorden; edoch niet een van hen maar hun ploeg Mitchelston-Scott werd als winnaar gekwalificeerd. Dat Danny van Poppel na Ewan de meeste sprintpunten vergaarde, bezorgde LottoNL-Jumbo toch niet meer dan een derde plaats.

Het heeft charmes, die Hammer Series. Vorig jaar had Limburg de primeur van deze nieuwe wedstrijd, dit jaar was de trilogie ook al in het Noorse Stavanger (25-27 mei , winnaar Mitchelton-Scott) te zien en er volgt er nog een in Hongkong (op één dag, 14 oktober).

Wie de renners in Zuid-Limburg vrijdag en zaterdag zag rijden, kreeg al gauw de indruk van een amateurkoers: het was maar twee uur fietsen, dus de ene demarrage volgde de ander op. Een voorsprong van 15 meter die teniet werd gedaan, werd gevolgd door een verschil van 25 meter waarmee meestal hetzelfde gebeurde.

Aan actie geen gebrek, maar het vergde van de renners, hun ploegleiders en de toeschouwers wel voortdurend rekenwerk om de puntentelling bij te houden. En van de kijkers, want al was deze aflevering van de Hammer Series niet rechtstreeks op tv, het nieuwe wielrennen was wel op eigentijdse wijze volledig te volgen: via internet, onder meer bij nos.nl.

De laatste dag bleek Quick-Step Floor op vrijdag en zaterdag gemiddeld het beste te hebben gepresteerd, met als gevolg dat deze equipe als eerste aan de ploegentijdrit mocht beginnen. Op 30 seconden gevolgd door Bahrein Merida, op 58 seconden door Lotto-Jumbo, enzovoorts.

Ook in deze ploegentijdrit annex ploegenachtervolging (‘Hammer Chase’) ging het er niet om welke ploeg het snelste de 37,2 kilometer aflegde, maar ditmaal wel om de vraag welk team als eerste over de streep kwam. Quick-Step, in tijd als vierde geëindigd, bleek genoeg te hebben aan de bonus die de ploeg de eerste twee dagen had verdiend; dat Mitchelton-Scott het parcours 47 seconden sneller aflegde, deed er niet toe. Al staat deze Australische equipe na Stavanger en Limburg nog wel eerste in het tussenklassement van de Hammer Series.

Gaan de Hammer Series de wielerliefhebber aanspreken, voldoen ze aan de behoefte om koersen van meer spektakel te voorzien? Het staat te bezien. Wielerfans, met name de nationalisten onder hen, zijn geïnteresseerd in Tom Dumoulin en Sam Oomen, of ze nu bij Sunweb rijden of ergens anders.

Vermoedelijk zouden nationale teams meer aanspreken. Raken Nederlandse wielerfans opgewonden als de Sloveen Primoz Roglic namens Lotto NL Jumbo een etappe wint? Misschien een beetje. Zijn ze in België trots op Quick-Step dat dit jaar verreweg de meeste overwinningen heeft weggekaapt of zien ze toch liever Thomas De Gendt winnen?

Ik denk het laatste. Misschien alweer deze week, in het Criterium du Dauphiné.



‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp en John Kroon.

Another Brick In The Wall Liggend


Leave a Reply