Vlaanderen haalt oude geesten weer naar boven: de nieuwe wie?

Corvos 00034751 086

Photo: Jan De Meuleneir/Pn/Cor Vos © 2022


Auteur: Bert Wagendorp

In Vlaanderen zijn ze klaar voor de Tourzege van Remco Evenepoel. Weliswaar doet hij hoogstwaarschijnlijk volgend jaar nog niet mee, omdat zijn ploegleider Lefevere voorzichtig met hem omspringt – kan hij eerst de Giro aan zijn palmares toevoegen. In 2024 is het zover, al waren er ook geluiden, ook van Evenepoel zelf, dat het misschien volgend jaar al tijd is om te gaan. 

Het ongeduld is groot en het is bijna angstwekkend hoe hoog de verwachtingen nu al zijn gestegen – de druk die er tegen die tijd op Remco’s schouders zal rusten, grenst aan het onwaarschijnlijke. Het verwachtingsvolle pompwerk van de Vlaamse media zal de ballon tegen die tijd zover hebben opgeblazen dat alleen een bijzonder type daartegen bestand zal blijken.

Of Evenepoel zo’n type is weten we pas als het zover is.  

Voor Remco geldt wat opgaat voor elk talent: wie niet tegen de druk kan moet een andere rol kiezen, die van superhelper of iets dergelijks. If you can’t stand the heat, get out of the kitchen. Tadej Pogacar heeft bewezen dat hij prima met de hitte kan omgaan en Jonas Vingegaard bleek er ook tegen bestand. Dus wie zich met hen wil meten, moet zich ermee verzoenen dat hij de onmenselijke druk moet leren weerstaan.

In de Vuelta moest Evenepoel nog afrekenen met de erfenis van Freddy Maertens, in 1977 de laatste Belgische winnaar van de Spaanse ronde. Maar in de Tour is het andere koek. Lucien van Impe was in 1976 de laatste die won, maar in België hangt één naam boven de Ronde van Frankrijk, in grote neonletters: die van Eddy Merckx, de kannibaal die zelfs na zijn loopbaan nog veel koersende landgenoten vermorzelde doordat ze met verwachtingen werden opgescheept die ze nooit konden waarmaken, verwachtingen die werden samengevat in drie woorden: de nieuwe Merckx.

(Gelukkig hebben wij nooit een Merckx gehad en daardoor konden we jonge renners ook zijn palmares niet voorhouden. Weliswaar hebben we sinds 1980 ook geen Tourwinnaar meer gehad, maar de verlammende werking van een voorbeeld van die grootte is onze jongens tenminste bespaard gebleven.)

In België leren ze het nooit. Evenepoel was nog niet over de finish in Madrid gekomen, of onmiddellijk begon het Merckx-koor weer te zingen. Daar was-ie dan, klein maar dapper: de nieuwe Merckx. De Tour winnen? De Belgen zullen niet rusten voor Remco verklaart dat hij minstens vijf keer de Tour zal gaan winnen, net als Merckx. Zelfs als niemand het zegt, hoor je de echo van diens naam weerklinken, als een geluid van hoop – maar ook als een vloek.

In één opzicht is Evenepoel anders dan de vorige nieuwe Merckxen: hij beschikt over een grote dosis bluf en zelfvertrouwen. Hij gaat er zelf ook van uit dat hij de Tour kan winnen. De concurrentie in de Vuelta was, zeker na het uitvallen van veel andere favorieten, niet uitzonderlijk groot, maar de manier waarop hij de koers bleef controleren was indrukwekkend.

Evenepoel is cool en cool is het woord. Cool is in elk geval een begin, een voorwaarde en een eis. Wie cool is heeft ook last van druk, maar hij zal er niet onder bezwijken.

Gaat hij volgend jaar meedoen, dan wordt het interessant. Met Pogacar (25), Vingegaard (26) en Evenepoel (23) zijn de grote favorieten jonger dan in jaren het geval was. Misschien doet Juan Ayuso (20) ook wel mee, misschien stuurt INEOS Rodrigues en anders Thymen Arensman (23). Wellicht zijn er nog andere jongeren die net als Pogacar of Vingegaard opeens omhoog komen gefladderd.

Het wielrennen wordt een sport voor onbekommerde jongens. Jongens die allang niet meer weten wie Merckx eigenlijk wás, behalve een naam uit een grijs verleden. 

De nieuwe wie?


‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.

Corvos 00034709 089

Photo: Luis Angel Gomez/Sca/Cor Vos © 2022

 

Corvos 00034695 034

Photo: Luis Angel Gomez/Sca/Cor Vos © 2022

Leave a Reply