Paris – Nice – 3E Etappe – Foto Cor Vos ©2011
Auteur: John Kroon
Geen dag te vroeg komt SafeR van de grond, de organisatie die eraan moet bijdragen dat wielrennen minder gevaarlijk wordt, dat er in de koers minder doden en gewonden vallen. SafeR staat voor Safe Road Cycling en wordt officieel per 1 januari 2024 opgericht.
In NRC vertelde Jaap van Hulten, een van de initiatiefnemers en directeur bij Jumbo-Visma, alvast dat datamodellen en een database duidelijk moeten maken wat de risico’s van een parcours zijn, mede op basis van ongelukken die zich er eerder hebben voorgedaan.
En om meteen de vraag te beantwoorden of met die kennis de dood van Gino Mäder na diens val in een ravijn in de Ronde van Zwitserland zo te voorkomen zou zijn geweest: nee, dat is niet zo. Want, die etappe met afdaling en finish in La Punt, bestaat al jaren. Van Hulten: ‘Er is daar in 35 jaar niets noemenswaardig gebeurd.’ De kans dat SafeR die etappe in deze vorm zou hebben afgekeurd, acht hij zeer klein.
Maak van 35 jaar 36 jaar en er is wél iets noemenswaardig gebeurd. In de Ronde van Zwitserland van 1987 belandde John Talen tijdens dezelfde afdaling in het ravijn, ook hij reed met een gangetje van ruim 100 kilometer per uur. ‘Ik raakte in een dubbele haarspeldbocht het overzicht kwijt,’ zei Talen vorige week in enkele bladen. Gevolg: geheugenverlies, hersenschudding, gehavende nekwervels, einde seizoen.
Kort voor de val van Mäder had Talen die dag een goede bekende op dezelfde Albulapas zien dalen: zijn schoonzoon Wilco Kelderman. Kijken naar wielrennen is niet steeds een pretje.
De woorden van SafeR-oprichter Van Hulten bevestigen dat 100 procent veiligheid in de wielersport niet te garanderen valt. Wat uiteraard geen reden is dan maar niet naar 95 procent te streven. Daar kunnen de renners en ploegleiders zelf ook iets aan doen: door zich in de koers minder te misdragen. Zwaardere straffen dan geldboetes, bijvoorbeeld uitsluiting na herhaald wangedrag, moeten daar volgens Van Hulten aan bijdragen.
Zoals altijd na ernstige ongelukken in de koers overheersen in wielerkringen de eerste dagen woede en emoties. Met vingers die naar deze of gene wijzen. En komen er suggesties voor betere veiligheid. Nooit meer een finish kort na een afdaling, was er zo een. Zoveel mogelijk over een vast parcours rijden. Vangnetten bij afdalingen. Geen scherpe bochten kort voor de finish. Verleng de laatste drie-kilometerzone. Opmerkelijk was een voorstel in een ingezonden brief in NRC: alleen de tijd bergop telt voortaan. Daarna nemen de renners elke serieuze afdaling in een kalm tempo, waarna beneden de koers met inachtneming van de tijdsverschillen wordt hervat. Het moet een raar gezicht zijn – maar zo gaat het, schreef deze briefschrijver, al jaren in La Marmotte, de zware bergrit in de Alpen voor wielertoeristen (afgelopen zondag weer verreden).
Je ziet het nog niet gebeuren, professionele renners die in toeristentempo de berg afkomen. En de specialisten onder de dalers zullen zeker morren. De kunst van het dalen hoort erbij. Moet dat spektakel worden begrensd?
Elk idee dat een dode kan schelen is het bestuderen waard. Voor een organisatie als SafeR was het allang de hoogste tijd.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Foto Wessel Van Keuk/Cor Vos ©2010