Auteur: John Kroon
Wantrouwen brengt een wielrenner meer succes dan naïviteit. Daarom doet Jumbo-Visma er goed aan om er niet in te trappen. Dat Egon Bernal in het Criterium du Dauphiné en daarvoor in de Tour de l’Ain Primoz Roglic bergop niet kon bijhouden. En dat hij in de Dauphiné in de laatste twee etappes liet lopen omdat hij rugklachten had. Geloof dat niet zomaar.
Bernal ziet er onschuldig uit, en misschien is hij dat ook wel, maar zijn ploegleiders zijn geslepen genoeg om hem bij te brengen wat een belangrijke kwaliteit van een wielrenner is. Dat is zijn vermogen om de tegenstanders vooral niet wijzer te maken dan ze zijn, ze hoeven echt niet weten hoe het met zijn vorm gesteld is, kort voordat de belangrijkste etappekoers voor de deur staat. De Tour de France dus, die ronde die dit jaar zal worden gewonnen door de renner die niet alleen zijn tegenstanders maar ook een virus weet voor te blijven. Een eindzege die hoogstwaarschijnlijk zal gaan naar de beste klimmer van het stel. Daar is het etappeschema op afgestemd.
Dat kan natuurlijk Roglic zijn, want zou die kwetsuur aan zijn been echt zo ernstig zijn dat hij in de laatste etappe zijn leiderspositie in de Dauphiné niet kon verdedigen? Hoewel dit Criterium, vroeger Dauphiné Libéré geheten, een imponerende lijst van eindwinnaars telt en vanouds een betrouwbare graadmeter was voor de vorm van de renners die ook de Tour de France gingen rijden, was deze koers dit jaar meer dan ooit een oefenwedstrijd. Een soort Ajax-Almere City zonder publiek.
Daarom weten we nu al zeker wie de Tour de France niet wint. Daniel Felipe Martinez, de Colombiaan die in de verkorte Dauphiné de laatste gele trui mocht aantrekken. Mist het acteertalent van zijn landgenoot Nairo Quintana met zijn zogenaamde knieklachten in de laatste etappe. Ja, ja. En die Fransen dan, zo’n Thibaut Pinot, was hij nou echt niet in staat om op de slotdag eventjes naar de eerste plaats te fietsen, terwijl hij notabene nog gesteund werd door zijn landgenoot en rivaal Romain Bardet? Die viel zelf de hele dag aan, behalve toen het er op het einde op aankwam. En Tadej Pogacar dan? Sluit niet uit dat hij een van zijn bidons met zand had gevuld, teneinde dat in de ogen van zijn tegenstanders te strooien. Vier dagen lang kon hij niet tot het einde mee, maar in de laatste etappe ging het opeens een stuk beter.
Trouwens, wat te denken van Tom Dumoulin? Gedroeg zich de hele week als de ideale meesterknecht van Roglic. Hielp hem in de bergen, om in de slotklim steeds af te haken. Was dat omdat hij niet meer kon of was het omdat hij, zoals het de ideale meesterknecht betaamt, dan zijn krachten spaarde? Om vervolgens op de laatste dag opeens aan een zo op het oog weinig zinvolle demarrage te beginnen. Het doel van Dumoulin was vast niet om alsnog die schitterende zevende plaats in het eindklassement van de Dauphiné te bereiken, maar om de tegenstanders in verwarring te brengen. Die natuurlijk hun pappenheimers kennen en weten dat wielrenners tot groots acteerspel in staat zijn. Wielrennen, het is best ingewikkeld.
Het enige dat we zeker weten is dat die waardeloze val van Steven Kruijswijk op dat grint geen toneel was en het zal ook vast wel waar zijn dat Chris Froome op al die prestatiemetertjes van hem zag dat het niet goed zat met het lijf en de vorm.
We gaan het zien, helaas zonder die twee, vanaf zaterdag in de Tour de France. Of de renner die uitgeput aan het laatste wiel van een kopgroep zit te puffen alleen maar doet alsof. Of dat de renner die met een stoïcijns gezicht voor de demarrage kiest alleen maar zijn slechte benen wil maskeren. Wie zal het zeggen?
Want het interessante van alles wat hierboven staat, is dat het omgekeerde ook best waar kan zijn. Bernal, met zijn zere rug, was nog niet in topvorm, Quintana barstte van de kniepijn, dat gekwetste been bezorgde Roglic echt veel last, Pinot liet de eindzege in de Dauphiné heus niet zomaar lopen, want dat doet geen enkele Franse renner, en Tom Dumoulin wilde op de laatste dag zijn vorm testen en alvast aan de orde stellen wie bij Jumbo Visma straks de echte kopman zal zijn. Om dan straks in de Tour de France als tweede in het algemeen klassement te finishen, achter eindwinnaar Daniel Martinez.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
