SORRY, BESTE BENOIT, HET ZIJN MAAR HERSENLOZE IDIOTEN

Auteur: Mart Smeets

Corvos 00034133 354

Benoit Cosnefroy &Amp; Michal Kwiatkowski | Photo: Davy Rietbergen/Cor Vos © 2022


Iemand moet toch de verantwoording van die beslissing op zich genomen hebben. Iemand moet toch gezegd  hebben: maak maar officieel bekend: de Fransman wint. Eigenlijk wist die iemand ook niet hoe je de naam van die Fransman uitsprak, maar allez.

Ik heb wel vertellingen gehoord uit de klassieke jaren van de wielersport dat men juryleden flikte waar het kon. Men speelde met hun voeten. Een jurylid die meekwam in de ploegleiderswagen in de Tour kreeg van de mensen rond hem, zeer vriendelijk, een bidonneke ter verfrissing aangeboden. Dat jurylid sliep vervolgens vier uur aan een stuk en werd met de ogen knipperend wakker. Waar was hij geweest? Hé, wat gek, de hele etappe gemist!

Of, in de Giro d’Italia, ook een nietsvermoedend jurylid uit een keurige familie in Overijssel. Hij werd eerst enthousiast, toen hongerig, hij dronk een biertje of vijf weg en sprak honderduit. Wist hij veel dat die reuze aardige mensen om hem heen zijn drinkbus flink geprepareerd hadden met amfetaminen? Hij had, nadat hij uit hun wagen gestapt was het gevoel dat hij de hele wereld aan kon. Waar was hier het dichtstbijzijnde bordeel?

Juryleden.

Arme drommels.

Wezens met garnalenhersens.

Het is zondag in Limburg, een jaar na weer een andere zondag in Limburg.

Bij die andere zondag werd er gewikt en gewogen en na het schuiven van wat beelden kon men het met zekerheid, nou ja, met bijna zekerheid zeggen: Van Aert wint de Amstel Gold Race en Pidcock heeft pech.

Een jaar later: weer een sprint à deux, een door het opperste opperwezen goedgekeurde manier om uit te vinden wie de beste sprint in de benen heeft. Een Fransman en een Pool rijden de laatste vezels uit hun lijf in gruzelementen en geen van beiden wint, want er wordt meteen geroepen dat de jurybeslissing wordt afgewacht.

Sloeg die Fransoos niet met ‘jammer dan’ slagen op zijn stuur?

Wacht, de juryleden konden de beelden in alle rust gaan bekijken. Dat hoort bij eerlijke en acceptabele jurering.

Daar konden die mensen hun tijd even voor nemen, want het was me toch al wat als er hier weer, van de weersomstuit en na de kolderieke vertoningen van 2021, een mank lopende uitslag van de jury naar boven zou komen.

De televisiecamera vangt de Fransman in beeld. De man, Benoît Cosnefroy, staat er onhandig en onzeker bij, zijn verzorger die ook niets durft te zeggen staat nerveus schuin achter hem. ‘Qui a gagné?’

Seconden die minuten worden, maar die uren lijken te zijn knagen de Fransman kapot, maar ineens is daar de, zoals het zo kolderiek en officieel heet, de officiële  mededeling: winnaar Cosnefroy. Het hartritme van de Fransoos klimt, hij voelt dat hij moet plassen en huilen tegelijkertijd en laat zich omhelzen; wéér een crosser die een klassieker weet te winnen, Frankrijk kan trots op hem zijn en wat LePen en Macron ook zullen roepen die avond: hij, Benoît Cosnefroy, is toch de eerste Franse grootwinnaar van de dag.

Er blijft een licht lugubere stilte rond de uitslag hangen en dan na meer dan twee minuten zwangere stilte, volgt gestuntel met beelden en het verdict dat Michael Kwiatkovski, de 30-jarige Pool, de winnaar van deze uitvoering van de Amstel Gold Race is. Foutje, bedankt.

Hoe, bedenk ik later, is het in hemelsnaam mogelijk dat mensen die een beetje kunnen nadenken, mensen die toch het klappen van de zweep kennen, deze afschuwelijke fout kunnen maken?

Twee uitgewoonde medemensen moeten, omdat het zo hoort, afgaan op de beslissing van de juryleden.

Wie is eerste, wie wordt er geklopt.

Na het gedoe in 2021 komt de jury van 2022 met een kolderieke opvoering die haar weerga niet kent.

De Fransman wint eerst, o nee, toch niet, we kijken maar even naar de finishfoto en we besluiten dat we het via deze beelden toch wellicht even moeten gaan veranderen.

En dus eindigt de 56e uitgave van de Amstel Gold Race in een farce.

Eerst wordt een medemens blij gemaakt met zijn zege, daarna wordt die blijheid met het grootste gemak weggegooid, even niet goed gekeken. Pardon

Op de Belgische televisie wordt een navrante (typisch Belgische) grap gemaakt: de straf voor het betreffende jurylid is dat hij (of wellicht zij?) zijn of haar gehele leven Amstel Bier moet blijven drinken.

Grap geslaagd, maar de actie juist niet. Schaamteloos amateuristisch werk, dat consequenties dient te krijgen.

Om het heel simpel te stellen: zo ga je niet met mensen om.

Het gedrag van de complete jury bij die wielerkoers was ‘zum Kotzen’. Een vette grote schande.

Excusez-nous, mon chèr Benoit…ils sont que des idiots sans cerveau.


‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.

Corvos 00034133 427 Lr


 

Leave a Reply