Hulst – Puck Pieterse – Photo: Tim Van Wichelen/Cor Vos © 2022
Auteur: Peter Ouwerkerk
Eén voor één gaan de sterren weer de modder in – Thomas Pidcock (vorig weekend), Mathieu van der Poel (afgelopen zondag) en Wout van Aert (4 december, Antwerpen). Het zijn de besten van het groepje veldrittoppers, dat de conditie uitgekiend probeert op te bouwen in tien à vijftien crossen de man. Meegenomen voordeel: het is ook goed voor de portemonnee.
Crossen in de bossen leek een jaar of tien geleden op sterven na dood. Te weinig aansprekende namen, lauwe interesse van sponsorkant, nauwelijks nog een Programma met grote P van te maken.
Wat doe je dan als consument? In je kaplaarzen naar de tap voor bier en vette burgers? Of liever een familiair middagje rond de open haard? Ach, op tv zie je het altijd beter.
Maar: er zijn inmiddels met succes drie klassementen opgetuigd; uitgesmeerd over vier maanden, met spannende ontwikkelingen alom. De kasseienfretters testen er graag hun vorm. Hoogtestages, werkvakanties boven Benidorm of lekker ouderwets ploeteren in de zuurstofrijke natuur – het kan allemaal. Vindt ook Mathieu van der Poel. Grote ronden, eendaagsen, meerdaagsen, op de race- of crossfiets, de BMX en dra ook nog de gravel-rides.
Afgelopen weekend was de absolute top – op Van Aert na – compleet. Zaterdag was het de beurt aan een uitdagend, vrij nieuw parcours voor de Caps Urban Cross in Kortrijk. Eerst de vrouwen, met een imposante Nederlandse inbreng en uiteindelijk Marianne Vos als slimme winnares in een eindsprint met Alvaredo. Bij de mannen toonde regerend wereldkampioen Thomas Pidcock al snel weer zijn ongekende kwaliteit: derde cross al raak.
Kortrijk oogde een beetje zompig, maar leverde verder geen problemen op. Hoe anders was het zondag in Hulst, waar punten voor de Wereldbeker konden worden gescoord.
Hulst stond bol van de spanning. Spannend doordat Van der Poel vanaf rij vier moest starten; spannend doordat hij dat reglementaire gat binnen de drie minuten wilde dichten; spannend toen hij de verdere race meteen naar zijn hand wilde zetten; spannend omdat hij technisch nog niet helemaal op punt stond; spannend omdat ook hij soms het begin van een buiteling voelde; spannend omdat hij in Pidcock een tegenstander van formaat had getroffen. Niet meer spannend toen Pidcock in de laatste ronde zijn fiets in tweeën brak. De eerste cross voor MvdP, en meteen raak.
‘Hulst’ was een prachtparcours, loodzwaar en een garantie voor tientallen valpartijen in bochten, hellingen en afdalingen. Op harde ondergrond, in zuigende modder, op korte vlakke stukjes, trap op trap af, hekken, dwarsbalken, et cetera. De kroon op al die hindernissen in het Zeeuws-Vlaamse stadje? Het zicht op de parmantige Stadskorenmolen uit 1742.
Lang niet iedereen zal de tv-uitzending van ‘Hulst’ hebben gezien, laat staan gehoord. De starts waren, zo bleek, een paar uur vervroegd vanwege het voetbal in Qatar. Wat jammer was, er viel veel te genieten.
Alleen: de Eurosport-commentator was zoek, evenals de analiste die zaterdag nog wél naast hem had gezeten. Technische problemen, een uur lang? Waar de techniek faalt, houdt de journalistiek op. Maar toen ik me beter concentreerde, hoorde ik dat Assist Lady X na élke valpartij een hartverscheurende wanhoopskreet het veld in stuurde.
‘Ahhhwhhhaag,’
Wát zeg ze?
‘Oooooeeeije!’
Oh, dáár is ze…weer!
‘OOOOrrrrggh!’
En wéér…! En nóg eens, en nóg eens….
‘Huhhhhhueuhheuhuee!? Zoefffffffff.
Het zal niet de laatste keer zijn dat Lady X met haar oerkreten lichtgewicht Fem van Empel en anderen de stuipen op het lijf jaagt. Vallen doe je nooit alleen. Alleen winnares Puck Pieterse ontsprong elke dans.
Maaarreh…
‘OOOOrrrrggh!’
Die hebben we toch al gehad?
… Eh, gisteren eigenlijk. Bij de cross in Kortrijk.
O ja… Nou, dít was in ieder geval Hulst-zondag; in het veld bij de Middag van de Gevallen Vrouwen.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.