NILS EEKHOFF STAYERDE GOED EN BEKWAAM

Another Brick In The Wall Liggend


Auteur: Mart Smeets

In eerste instantie zag ik alleen het filmpje op Internet. Van een stayerende renner, een Nederlander zo te zien. Het was vrijdag en ik had, vanwege omstandigheden, al het nieuws van de dag gemist.

Ik wist dus niets van een Nederlandse jongen die de beloftenkoers gewonnen had, ik wist niets van stayeren, van de huilbuien en van de verwarring en wat nog meer.

   Ik zag een filmpje in mijn zucht toch nog bij te blijven met het sportnieuws en dacht nog: ‘Jezus, die maakt het bont.’

   Pas later kreeg ik, stukje bij beetje, een beter overzicht van wat er was gebeurd en vooral van wat er niet was gebeurd.

   Ik zag een man met een scheidsrechtershoofd een uitleg verschaffen waar ik me eigenlijk wel in kon vinden. Die Nederlandse jongen had ik ook zien stayeren, flink zien stayeren zelfs en ik had mezelf de vraag gesteld waarom die Nederlandse jongen, Nils Eekhoff, niet gedurende de race uit koers was genomen. Dat leek me de meest logische zaak.

   Dat het niet gebeurd was, verbaasde me heel even en vervolgens viel ik in de laatste Jinek en noch Jolink, noch Borsato, noch Ewbank wisten iets van stayeren, noch wentelden zij zich in bestraffende woorden tegen de UCI. Het was dus geen allesomvattende wereldrel geworden, zoals sommigen op de social media hadden verwacht.

   Daar zag ik ook een protestbericht van Johan Bruyneel, die flink uitvoer tegen de heersende macht. Ik dacht: ‘Als iemand zich, in welke discussie over valsspelen dan ook, een tikje gedeisd moet houden, is hij het wel.’

   Toch?

   Maar ik begreep op zaterdagochtend dat zo’n beetje de halve wielerwereld achter Eekhoff stond of in ieder geval boos was op de UCI-scheidsrechters en VAR-mensen.

   Daarin kon ik me ook wel vinden: als je als jurylid deze manier van stayeren ziet, grijp dan direct in, pak de rode kaart en straf meteen.

   Het had inderdaad iets wreeds in zich de betreffende renner de koers te laten uitrijden en te laten winnen en dan, en ook niet robuust, snel en duidelijk, de uitsluiting bekend te maken.

   Dat was inhumaan, asociaal, slecht getimed, bespottelijk en nog heel veel meer.

   Maar scheidsrechters, bij welke sport dan ook, zijn gewone mensen die dommigheden begaan en zich dat, hopelijk, ook weleens bewust zijn.

   Deze fout was van ernstige aard, maar verdoezelde in ieder geval niet dat Eekhoff flink gestayered had, want dat had hij.

   Wie dat na het zien van de tv-beelden ontkent is stekeblind of erger.

   Wielrennen is een sport waar ontkennen, liegen, samenspelen, bedriegen en ander gedoe bon ton is. Dat draagt de sport in zich gedurende meer dan een eeuw.

   Stayeren komt ook al lange tijd voor. Soms wordt er eens een renner de koers uitgezwiept, soms krijgt iemand een gele kaart, soms komen coureurs ermee weg, soms pakt iemand een bidon voor een seconde of 24 aan, soms sjort een tweede ploegleiderswagen een knecht zonder klimmersbenen gedurende minuten richting bus, soms gebeuren er zaken die het daglicht niet kunnen velen, soms liegen de grootste renners, soms ontkennen knechten, soms belazeren ze de boel, soms jokken ze, soms…

   Zo zit het in deze sport. Zo zit het met de beoefenaars van deze sport: besodemieteren komt voor, zit als het ware in het overlevingspakket, wordt overal uitgeoefend en soms komt het tot een relletje, zoals nu.

   Ik ben benieuwd of Eekhoff, als hij de beelden terugziet die ik zag, durft te beweren dat hij daar niet aan het stayeren was. Dat is als Feyenoord-speler Berghuis die beweert dat zijn donderdagse sliding op zijn tegenstander Koopmeinders een klein oprispinkje van zijn reactievermogen was.

   Het was vet fout van de UCI te wachten met de beslissing, wreed fout zelfs en dat mag dit college zich aantrekken. Daar heeft die Nederlandse jongen niets aan, hoe hard hij ook huilt.

   Je kan ook zeggen dat het de week van de scheidsrechtersfouten was en dat is best een wrange constatering.

   Je verwacht van mensen die dit soort beslissingen nemen dat ze dat goed, snel en volgens de regels doen en dan mogen ze met die regels best wat hineininterpretieren.

   Maar laat nou niemand zeggen dat Eekhoff niet stayerde. En roep ook niet: ‘Maar die en die en die en die en die hingen aan auto’s en in de Giro dit en in de Ronde van Noorwegen zus en zo’… daar gaat het niet om.

   Hij stayerde goed en bekwaam, soms even met het kopje opgestoken om over de Nederlandse auto heen te kijken, en op een manier die me duidelijk maakte dat hij het meer gedaan had.

   Iedere wielrenners doet het: plakken aan een bidon, hangen aan de auto, tegen de achterbumper even rust en vaart vinden… en ook dat mag niet als excuus aangevoerd worden. Mijn opa zei vroeger: ‘Als iedereen in het ijskoude water springt, doe jij het dan ook?’

   Ja, ik deed het ook.

   Ik nam ooit Don Alan, een Australische prof die in de Tour reed, voor enkele honderden meters op sleeptouw toen hij 45 minuten achter het peloton aan spartelde en dreigde uit koers genomen te worden aan de finish. Ik haalde ook eten voor hem, gaf hem een banaan en wat hompen brood en voelde me als een kleine barmhartige Samaritaan.

   Het was mijn eerste of tweede Tour en wat wist ik nou van de boel flikken. Ik hielp alleen maar.

   Alan haalde de rode vlag die late middag maar net en bleef in koers en ik had daar toen best een lekker gevoel over. Jaren later schreef hij me een kerstkaart. Ik snapte waarom: vrede op aarde.

   Een verlaat bedankje.

   Dat is in dit geval van Eekhoff niet mogelijk, lijkt me.

   Ik denk echter wel dat de UCI de juryleden die ze in Engeland aan het werk hadden, flink mogen kapittelen of in ieder geval moeten wijzen op het zeldzaam onredelijke van de lang uitgestelde rode kaart.

Als een sportend mens wint, als hij uit verloren positie, met een arm die uit de kom is geweest, in alle consternatie toch nog, vlak voor de streep, bij de kopgroep komt, als hij dan toch in een bloedstollende sprint wint, dan is het wreed en erger om dan pas, veel te laat voor wie dan ook, die kaart voor gehouden te krijgen. Wie die winnaar ook is.

   Maar laat alsjeblieft niemand zeggen dat Nils Eekhoff niet stayerde.


‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.

Stayeren


KLIK HIER VOOR LINK NAAR FILMPJE


Leave a Reply