1988: Van der Poel wint in Pau (video > speel af)
MUR DE FRANCE
Auteur: Jeroen Wielaert
De Tour, zomerfeest van Frankrijk, met een kern van hard werkende fietsers in een rondreis voor volgers met allerlei rollen. Zelf ben ik à la retraite, mais pas retiré. Met pensioen houdt passie niet op. Het is à la recherche du temps continuant, zoeken naar een leven dat doorgaat. Een week zelf in de rondereuring was genoeg, deze editie.
In Pau keer ik 5 juli terug op de Place de Verdun. In het Village Départ herinnert de vader van Mathieu van der Poel zich aan welke kant van het plein hij zelf won, 1988. Nog geen vijf uur later, de Marie Blanque voorbij, tref ik oude Adrie op een parkeerplaats beneden in Bielle, samen met oud-collega Eric Vanderaerden. We mijden de finish in Laruns, zien Vingegaard langsrazen in een groepje, met voorsprong op Pogačar.
Hotel de la Croix Blanche is een vertrouwd logies in Tarbes. ’s Avonds parkeer ik alvast bij de Place Marcadieu, ook een geliefd startplein. Op het terras voor het naburige restaurant gaan de bouwers van het Village Départ luidruchtig aan tafel. De avondlijke ouwejongenssfeer van de Tour voor de Tour uit. In Bordeaux kom ik terecht bij Pub Gambetta, ontmoet er Francis en Charles, twee oudere vrienden. Ze hebben nog nooit van Utrecht gehoord. Het Franse wielrennen? Veel te zwaar voor de jeugd van tegenwoordig. In Limoges staat mijn Cit’Hotel vlakbij de Place Jourdan, het plein van aankomst. Vroeg in de avond ga ik kijken hoe de finish verdwijnt. Een gespierde man zet twee dranghekken bijeen, en neemt ze een voor een op zijn schouders. Tour de France voor gewichtheffers.
In Saint-Léonard-de-Noblat maak ik de feestelijke zondagse startdienst mee rond de beweende plaatsgenoot, Raymond Poulidor. Historische heiligheid blijft een belangrijk onderdeel van de Tour – oude mensen die na hun voorbijgaan langs blijven komen. Kleinzoon Mathieu wordt toegejuicht met ‘Poupou!’
De Puy de Dôme was deze reis een mooie afsluiting. Terugrijdend naar het laagland zie ik dat Mark Rutte op de rustdag bekend heeft gemaakt uit de politiek te gaan. Het is onderdeel van een hele reeks Haagse abandons. Voor de donderdagse etappe Roanne Belleville-en-Beaujolais volgt Sigrid Kaag en kondigt Fabio Jakobsen zijn vertrek uit de Tour aan. ‘Er zijn ergere dingen,’ weet de geblesseerde sprinter. Verder geen nieuws van het oostelijk front.
De Tour biedt tumultueuze afleiding volgens het oude adagium van Blondin dat het wereldnieuws drie weken ophoudt. In het Alpenweekend eerst de historische massavalpartij na de start. Grote ergernis later over de motoren waar Pogačar op stuit in de Tourhectiek van benard verkeer. Was Janssen niet gegangmaakt door een motor in zijn winnende tijdrit, 1968?
De zondagse rit brengt voor sloopbedrijf Jumbo Visma niet het gewenste resultaat als een collectief mannen met hamers. Pogačars eigen klopboor werkt ook niet goed. Het flauwe duel der favorieten ontneemt minstens een minuut van het ware mirakel van de dag: de winnende solo van Wout Poels. Grootse Nederlandse zege als bagatel in beeld gebracht. Toch verheugend om thuis te beleven.
Wout Poels – Photo: Dion Kerckhoffs/Cor Vos © 2023