Auteur: John Kroon
Denise Betsema won zondag bij de vrouwen de laatste veldrit van het seizoen 2020-2021 en een verrassing kon je dat niet noemen. Want als er ergens een internationale wielercross van enige naam wordt gehouden kun je er op voorhand van uitgaan dat een Nederlandse renster als eerste uit de modder zal opdoemen. De vraag is steeds alleen: wélke Nederlandse veldrijdster.
De volgende vraag is dan wel: hoelang blijft cyclocross voor landen buiten België en Nederland nog de moeite van het bekijken waard? Het gaat hier om een, zeker bij vrouwen, betrekkelijk kleine sport, geen olympische discipline bovendien.
Dat bij het deze maand gehouden WK schaatsen per afstand niet alleen Nederlanders, maar ook een Canadees, een Amerikaan, een Zweed (tweemaal), een Russin, een Amerikaanse, en, tot ieders verrassing, een Noorse er in Heerenveen met een wereldtitel vandoor schaatsten, beschouwden kenners als een zegening voor deze sport. Succes genereert aandacht, aandacht genereert succes.
37 van de 71 veldritten werden het afgelopen seizoen door een Nederlandse vrouw gewonnen. Die 37 waren meestal wedstrijden die er meer dan de andere toededen: het wereldkampioenschap, het Europees kampioenschap en de crossen die niet alleen een dagkoers waren maar ook onderdeel van de Super Prestige, de World Cup of de X20 Badkamers trofee. In de eindrangschikking van de World Cup bezetten de Nederlandsen de eerste drie plaatsen; de top-15 is op negen plekken ‘oranje’ gekleurd.
‘Oranje’ is hier met recht tussen aanhalingstekens geplaatst, want opvallend is dat bijna al die Nederlandse toppers voor Belgische ploegen uitkomen. Dankzij een goede structuur en organisatie worden de talenten in Nederland opgespoord en opgeleid om vervolgens bij de zuiderburen, onder coaches als Sven Nys, internationaal tot ontplooiing te komen. Nederland kent merkwaardig genoeg geen cyclocrossteam op topniveau. Ook al was de Nederlandse overmacht in die twee andere klassementswedstrijden eveneens extreem.
De ware crossliefhebber lijdt niet onder die Nederlandse dominantie. Die ware liefhebber vind je vooral bezuiden de grens, de Vlaamse tv-commentator Michel Wuyts is er zo een. Hij verklaarde bij Sporza het afgelopen seizoen meer te hebben genoten van het veldrijden bij de vrouwen dan bij de mannen. Hij was gecharmeerd van de onderlinge strijd tussen de Nederlandse vrouwen, ‘die iedere keer tot spannende lekkernijen heeft geleid’. Wuyts, al jaren de stem bij de VRT gedurende het cross-seizoen, ziet de structurele achterstand van België bij de vrouwen voorlopig niet verdwijnen. Bij de beloftes waren het ook al jonge Nederlandse rensters die respectievelijk Europees kampioen en wereldkampioen werden.
Een ietwat schrale troost voor de Belgen zal zijn dat de dominantie die zij bij de mannen eigenlijk tentoonspreiden alleen maar wordt doorbroken door een Nederlander, Mathieu van der Poel, die niet alleen in Vlaanderen is geboren en er woont, maar ook nog eens voor een Belgisch team rijdt. En een beetje Vlaams klinkt.
Lucinda Brand, Ceylin del Carmen Alvarado en Denise Betsema, gedrieën goed voor 33 zeges dit seizoen, en die andere succesvolle Nederlandse veldrijdsters verdienen uiteraard grote waardering voor hun inspanningen in de modder, door het zand, over kunstmatige bruggen en op het asfalt. Maar toch denk ik dat het voor het aanzien van de cyclocross goed zou zijn als ook eens een Amerikaanse, Italiaanse, Française of Hongaarse er met de hoogste prijs vandoor zou fietsen.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Photo Ts/Pn/Cor Vos © 2021