Auteur: Peter Ouwerkerk
Je leven zit al bijna anderhalve maand gevangen in beperkte beweging. Je prikkels worden nu al wekenlang gedicteerd door vermoeidheid en droge hoest; de thermometer mag niet klimmen naar plus 38. Wie pech heeft wacht de eeuwige nacht, dichtgespijkerd tussen zes planken.
‘Hou vol…. HOU vol, HOU VOL!!’ dreunt het Haagse advies in zeventien miljoenvoud. Dat we het sámen en mét elkaar moeten volhouden. Pepkretologie. Het leven is wachten op de reïncarnatie van Het Wonder van Obbicht. Elk wonder heeft zijn eigen tempo, maar samen walkt niemand alone.
Het dodental wereldwijd loopt op naar de (eerste) honderdduizend; in Nederland is de kaap van 3000+ bereikt. Toch laat de uit zijn dagenlange kunstmatige coma herrezen dorpsgenoot zijn twee honden alweer uit.
Je komt nauwelijks over je verbazing heen.
Je zet de tv aan. En je valt ineens in de herhaling van de Amstel Gold Race 2019, met die on-ge-loof-lij-ke finale, die ontknoping, geregisseerd en uitgevoerd door een ‘mafkees’ op twee wielen. Scabreus en profaan, want pandemie? Een jaar geleden heeft Mathieu van der Poel al vanuit kansloze positie bewezen dat wonderen bestaan.
‘Nog nóóóóit vertoond’, hoor je heel Zuid-Limburg schreeuwen, kríjsen, door een delier overmand; de handen in de Munch-houding tegen het hoofd geplakt. Die waanzinnige achtervolging met nog 2,3 kilometer te gaan. Die voorsprong die maar op 40 seconden blijft hangen van de koplopers Alaphilippe en Fuglsang – nee, het zijn er drie, of toch niet Kwiatkowski? Die machine die daarachter op gang is geraakt; die krachten die loskomen uit dijen, heupen en onderrug; die bóvenrug, getopt met schouders als pletwalsen, met armen van staal. Die spierbundels. De perfecte anatomie, ontwerp Leonardo Da Vinci.
Rechterhand op helm, hoofdschuddend van links naar rechts, verbijsterend ongeloof, wegspringende cameraman van NOS op haar na omver. Zie het rood-wit-blauw boven de witte broek daar liggen, op de grond, honderd meter achter de streep. Eén bonk power, één bonk wattage, één bonk energie. Een diafragma vol overrompelende details, waarvan je nooit genoeg zult krijgen. Het beeld van alles verpletterend vermogen.
Het is een herhaling, met steeds weer nieuwe kijk-dáárs en nog altijd vochtige ontroering. Herhaling is de toverkracht van de reclame. Opdat je nimmer zult vergeten. Daar kan geen nieuwe werkelijkheid tegenop. Een herhaling is een geheugensteun in realiteit, omgekeerd evenredig de virtuele reality waarin we onszelf tegenwoordig dreigen te verdrinken.
Alle begrip voor wielerprofs in Girona, Monaco en Andorra, in Italië en Spanje en nog verder over de wereld; renners die gedoemd zijn hun trainingskilometers af te leggen op de nieuwste home trainingsapparatuur in kelder, garage of op dakterras. Appjes, data, cijfers, iconografie. Virtueel wielrenner? Alla. Volgens sommigen al rijp voor een nieuwe wielerdiscipline. Maar maak er asjeblieft geen officiële wedstrijden van; god beware ons.
Fietsen is gezond. Maar fietsen is vooral vrijheid. Fietsen is een zwoele zuidenwind om je hoofd, een bries die de haartjes op je onderarmen beroeren, en op de terugweg desnoods een beetje tegenwind. Virtueel fietsen kan en mag nooit een alternatief rollenspel worden, nooit een substituut voor zware tijden. Virtueel koersen is surrogaat, nepkoffie, fake.
Mathieu van der Poel liggend maar alive & kicking zien recupereren, van polsslag 200 terug naar de gelukzalige instemming van het hart-in-rust – dat is toch een ander kaliber dan animatiepoppetjes die springen als vlooien in een marionettenspel. Wielrennen is zweet, bloed en tranen; intenser, doorleefder. Virtueel gekoers is seks zonder liefde.
Leve de herhaling: de mooiste klassiekerzege ooit voor MvdP. Maar vooral ook (en helemáál) Leve de ‘Ronde van Vlaanderen 103’; de mooiste compilatie ooit van – misschien wel twee dozijn – Sporza-camera’s in, rond en boven het heldenepos van de Ronde van 2019. Met óók al een dramatische hoofdrol voor onze/hun Nederbelg, de zoon van Adrie, de ‘oude mafkees’.
Als de herhaling is afgelopen stuurt de oud-buurman/dorpsgenoot een foto-app waarop hij bezig is het zwerfvuil van de voetbalparking te vegen. Nieuwe realiteit van een heel ándere kant.
Hou vol. Het kán…!
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Beeld: screenshot Eurosport