• 26 juli 2018 •
La Petite Brique 21
Auteur: John Kroon
Je mag er niet over zeuren, valpartijen en materiaalpech horen erbij en Geraint Thomas liet gisteren zien, net als eerder Greg Van Avermaet, dat er geen betere doping voor een renner bestaat dan het dragen van de gele trui. Maar toch.
Maar toch.
De zesde etappe van deze Tour de France, twee weken geleden. Finish op de Muur van Bretagne. Op een volkomen verkeerd moment raakt de fiets van Dumoulin defect. Daarna gaat er van alles mis. Niet de juiste ploeggenoten in de buurt, hij staat aan de verkeerde kant van de weg stil waardoor de mekanieker moet oversteken, hij stayert helaas te zichtbaar achter een auto wat hem een tijdstraf oplevert.
Schadepost van al dat gepruts die dag: één minuut en dertien seconden. Trek dat af van de achterstand die Dumoulin op Thomas heeft en je houdt 46 seconden over. Met onder meer een tijdrit voor de boeg.
Genoeg geklaagd. Of nee, tel er ook nog bij op, of liever, trek het eraf, dat Dumoulin ongewild in deze Tour enkele malen als gangmaker voor Thomas heeft gefungeerd, een situatie die mogelijk was doordat ploeggenoot Froome er vandoor leek te gaan. Thomas, die tot nu toe is gevrijwaard van tegenslag, kon op beslissende momenten vervolgens uit het wiel van Dumoulin weg demarreren en dat leverde hem etappezeges en vooral bonificatieseconden op.
Genoeg geklaagd dus. Of nee, toch nog even treuren over het gegeven dat Sunweb niet in staat is gebleken om zijn kopman in deze Ronde van Frankrijk van voldoende renners te voorzien die van substantiële betekenis voor hem in de bergen hadden kunnen zijn. Deels door pech: de zoveelste val, kort voor de Tour, van Wilco Kelderman. De ploegleiding heeft aangekondigd volgend jaar alles opzij te schuiven voor de Tour de France, waardoor zowel Kelderman als Sam Oomen Dumoulin kan bijstaan, evenals mogelijk nog aan te trekken klimmers. Dat is geen jaar te vroeg; Dumoulin is dan 28, de leeftijd waarop Chris Froome zijn eerste Tour won.
Verder nog wat te mekkeren? Ja, toch nog, die Formule-1-achtige start van gisteren. Dat leverde de voorspelde onzin op. Het licht stond op rood, het licht sprong op groen, verder was er weinig te doen. Na een paar fietslengten reed nummer 33 van het algemeen klassement, Julien Bernard, helemaal vooraan. Laat dat dus maar.
Eindelijk klaar met die klaagzang? Ja hoor, het was een prachtige etappe. Prima optreden van Lotto-Jumbo en van de onverstoorbare Nairo Quintana en de eeuwig zwoegende Dan Martin. En wat mooi dat die eerste honderd kilometer er deze keer niet waren. Sla die maar vaker over.
