Auteur: Bert Wagendorp
De Spanjaard Eusebio Unzué (volgende week wordt hij 69) loopt al een tijdje rond in het wielerwereldje. Hij was in de jaren tachtig manager van de Reynolds-ploeg van Pedro Delgado, won vijf keer de Tour de France met Banesto-kopman Miguel Indurain en begon dit jaar aan zijn veertiende seizoen als algemeen manager van Movistar.
Unzué is ook bekend als de zachtmoedige wielerbaas in de documentaire El día menos pensado, waarin hij op mij altijd overkomt als een vriendelijke vader voor zijn zonen. Ik heb hem in alle afleveringen nooit echt boos gezien – wel teleurgesteld.
En nu heeft Unzué bevestigd wat ik al dacht: hij is een mens. Tegenover de Franse sportkrant l’Équipe kwam Unzué met een opzienbarend plan: hij wil wissels toestaan in de grote rondes. Unzué, die vorig jaar zijn kopman Enric Mas zag uitvallen in de eerste etappe van de Tour de France, pleit ervoor ‘de regels te humaniseren’ en te stoppen met ‘de wreedheden’ en de ‘openlijke onmenselijkheid’.
Hij wil renners die zijn gevallen de mogelijkheid geven zich te laten onderzoeken en behandelen, zonder een etappe te voltooien en tóch de volgende dag weer van start te gaan. En als ze niet verder kunnen, wil hij een vervanger van de bank laten komen, net als in het voetbal.
‘Wielrennen is de meest conservatieve sport die er is. Elke sport heeft zich ontwikkeld, maar wij blijven de dingen doen zoals veertig jaar geleden, toen ik in de sport arriveerde.’
De reacties op Unzués voorstel bewezen dat hij gelijk had. Ploegleider Patrick Lefevere haalde de historie erbij: lijden heeft er nu eenmaal altijd bij gehoord in de wielersport. Als een renner op dag 1 van zijn fiets valt, verklaarde Lefevere, is het aan zijn ploeg om een plan B te bedenken – met een renner minder.
Zo wordt er in het wielrennen altíjd gereageerd op voorstellen waarin wordt geprobeerd de staande praktijk te veranderen: met een beroep op het heilige verleden. Wielrennen, is de gedachte, is júíst zo populair vanwege het opzichtige lijden van de renner die een smak heeft gemaakt en nu geblesseerd naar de finish ploetert om een start de volgende dag niet onmogelijk te maken. De held die nog drie dagen doorfietst met een gebroken ribben en dan huilend afstapt.
Unzué stelt voor per ploeg drie reserves toe te staan, die kunnen worden ingebracht wanneer een renner echt niet verder kan. Daar zitten haken en ogen aan, en er zou goed moeten worden nagedacht over hoe een wisselsysteem er in het wielrennen precies zou moeten uitzien, maar gooi het voorstel van Unzué niet meteen in de prullenbak. Zijn oproep voor een menselijker benadering is terecht.
Unzué koppelde nog een ander voorstel aan het wisselplan: hij stelde voor de grote rondes van drie weken in te korten tot vijftien dagen. Ook daar zit wat in: drie weken Tour de France is leuk voor de tv-kijkers, maar erg ongezond voor de renners. Wanneer de Tour de France pas in 2024 was bedacht, zou dat plan als absurd en onverantwoord van de hand zijn gewezen.
Toch vermoed ik dat Unzué met dit tweede plan de handen helemaal niet op elkaar zal krijgen. Om de simpele reden dat geld voor de organisatoren ook in de sport boven de gezondheid van de renners gaat en het verdienmodel van de organisatoren van Tour, Giro en Vuelta zo’n aderlating van één derde van de inkomsten niet toestaat.
Abu Dhabi – Eusebio Unzue (Movistar) Pictured During Uci Cycling Gala 2016 – Photo Cor Vos © 2016
Foto header: Miguel Indurain (Banesto) Tour de France yellow jersey – colorslidescan – archives – archief – stock – photo Cor Vos © 2020