Auteur: John Kroon
Nu voor het eerst sinds 1909 het doorgaan van de Tour de France net zo onzeker is als van de Elfstedentocht is het zaak om Roxana Maracineanu in de gaten te houden, de minister van Sport in Frankrijk. Zij wil nogal eens van gedachten veranderen.
In maart van dit jaar zei ze het goed denkbaar te vinden dat de Tour de France zou worden verreden zonder publiek. Iedereen moest maar televisiekijken. Dat was toen de ASO, de organisator, nog serieus dacht dat de Tour op het vastgestelde tijdstip van 27 juni tot en met 19 juli zou worden gehouden. Wat eerder in het jaar dan gewoonlijk, om de Olympische Spelen, die toen ook nog zouden doorgaan, niet in de wielen te rijden.
De minister wees er destijds op dat de Tour financieel niet afhankelijk is van kaartverkoop, maar van tv-rechten en dergelijke. Een bijzondere gedachte die partiële lockdown: de Ronde zou in 21 dagen over 3470 kilometer aan openbare wegen worden verreden; zie daar maar eens al die toeschouwers van weg te houden. Inclusief boeren die ergens tegen protesteren of demonstranten in de kleur van de gele trui.
In de derde week van april, toen al duidelijk was dat de Tour op zijn vroegst eind augustus zou kunnen starten, zei de minister van Sport dat sport absoluut geen prioriteit had bij de regering. Dus zou het best kunnen dat er in 2020 helemaal geen Tour de France wordt gereden. ‘Dat is niet het einde van de wereld’, zei Maracineanu, en dat viel moeilijk tegen te spreken. Eerst maar eens een vaccin tegen Covid-19 uitvinden.
Vorige week kwam minister Maracineanu met haar jongste standpunt. Misschien dat de Tour van 29 augustus tot en met 20 september wel kan doorgaan, maar, vond ze ditmaal, dat kan natuurlijk niet zonder toeschouwers. Die horen erbij, zo’n evenement hoort niet zonder publiek te worden afgewikkeld, net zomin als Roland Garros. De ASO moet maar vertellen wanneer er een besluit dient te worden genomen, vond de minister.
Roxana Maracineanu, Roemeense van afkomst zoals haar naam verraadt, is geen wereldvreemde buitenstaander als het om sport gaat. Als zwemster won zij op de Olympische Spelen van 2000 een zilveren medaille op de 200 meter rugslag. Haar echtgenoot Franck Ballanger is sportjournalist. In 2016 was hij bij de Olympische Spelen in Rio de Janeiro en was er getuige van dat Usain Bolt in het atletiekstadion bij wijze van stuntje ’s nachts aan het speerwerpen sloeg. Ballanger maakte er een filmpje van dat via Twitter de wereld over ging.
De voorgangster van Maracineanu als minister van Sport, Laura Flessel, was een topschermster die zelfs vijf medailles op de Olympische Spelen bijeen wist te steken. Ze werd ook een keer geschorst wegens doping. Tant pis, wij wielerliefhebbers weten dat zoiets de beste kan overkomen. Minister werd ze zonder noemenswaardige ervaring als politica en na een jaar concludeerde ze dat het ambt niets voor haar was en stapte op.
Dat zie je nu in Nederland nooit, een minister van Sport die het zweet van de kleedkamer heeft geroken, zich het snot voor de ogen heeft gereden, de stress die te pas komt bij sport op het hoogste niveau heeft ervaren, weet wat het is om te presteren terwijl miljoenen mensen in hopelijk virusvrije stadions en op televisie naar je kijken. We zijn hier sinds de coronacrisis al aan de tweede minister bezig die Sport erbij doet; dat is in Nederland nimmer een hoofdtaak voor een bewindspersoon. Van Martin van Rijn kunnen we zeggen dat hij gymnasiast was, geen gymnast. Het binnenhalen van mondkapjes zal hem terecht meer zorgen baren dan de vraag of de BinckBank Tour dit jaar nog doorgaat.
Ooit was er een staatssecretaris die sport erbij deed en die zwemmen op hoog niveau had beoefend. Erica Terpstra, tweevoudig medaillewinnaar bij de Olympische Spelen, kon heel goed ‘Kanjer!’ roepen, maar om te zeggen dat ze als bewindsvrouw een onvergetelijke indruk heeft gemaakt, nou nee. Samengevat: een topsporter is niet automatisch een topbestuurder – maar dat is logisch.
Ik ben benieuwd welk volgend standpunt Roxana Maracineanu over een paar weken zal innemen. Een Tour de France van tien dagen met publiek? Van twintig dagen zonder toeschouwers? Alleen te verrijden op circuits?
Voorlopig hou ik het bij deze prognose, in de hoop dat ze niet uitkomt: nog 116 nachtjes slapen en dan gaat de Tour de France niet door.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Beeld: ‘Coronavirus: The empty streets of Paris’ // Sky News (klik om filmpje te bekijken)