Auteur: Bert Wagendorp
We beleven hoogconjunctuur in het Nederlandse wielrennen en uitgerekend nu dreigt het een Tour te worden waarin Steven Kruijswijk onze enige hoop is voor een positie in de top-5. Alle ballen op Dylan Groenewegen, misschien dat Wilco Kelderman een keer boven zichzelf kan uitstijgen in een bergetappe en Mike Teunissen is in vorm dus die schrijf ik ook op.
Ik kan heel goed van de Tour genieten zonder dat er een Nederlander in de kopgroep zit, maar het voegt toch iets toe als dat wel het geval is. Je pakt na zo’n dag toch net ietsje gretiger de ochtendkrant erbij om te checken of Onze Landgenoot nog iets interessants te berde heeft gebracht na zijn moment van glorie.
Goh, Tom Dumoulin. Eén moment van pech en je hele seizoen ligt aan gruzelementen. Ik stelde me Tom Dumoulin voor in de auto, op weg naar het trainingskamp in de Alpen. Goed beeld ook om je te realiseren hoe de wereld van het wielrennen er nog altijd uitziet. Welke voetballer moet er in zijn eentje met de auto naar het trainingskamp in Spanje? Ik zie het ze niet doen, zeker niet met een geblesseerde linkerknie. Die bellen meteen naar de clubleiding en eisen een privé-vliegtuig met massagetafel en een kniespecialist die voortdurend stand-by is. Dat wordt dan geregeld.
Bij Sunweb wegen ze elke gram koolhydraat die Dumoulin naar binnen moet slaan, maar ze laten hem alleen de tergende kilometers naar het zuiden afleggen. Dat lijkt me een vergissing. In het monotone gezoef van de wielen op het asfalt van de Route du Soleil ga je op een gegeven moment dingen horen, in je eentje. Je ploegleider die zegt: ‘Wij geloven er ook niet meer in, Tom.’ En dat dan duizend keer.
Ik zit zelf ook vaak alleen in de auto, en dat zijn momenten van bespiegeling, vragen en gepieker. Als je dan telkens wanneer je de koppeling indrukt iets voelt, in je knie, ga je twijfelen. Moet je met zo’n knie de Tour winnen? Dat zijn momenten waarop er iemand naast je moet zitten die zegt: ‘Die pijn is juist goed! Dat duidt op herstel! Kom op, we zijn er bijna, je mag hier gerust 150, de ploeg betaalt de boete.’
In je eentje denk je: waarom duurt het herstel zo lang? Was de diagnose wel goed, of hebben ze het onderschat? Je komt in een negatieve gedachtenspiraal naar beneden terecht. Er had naast Tom een sportpsycholoog achter het stuur moeten zitten, dan was er nog een kans geweest. Maar nu besloot Tom Dumoulin om te draaien en naar huis te gaan.
Ik wil me niet eens voorstellen wat voor ellendige terugtocht dat moet zijn geweest. Froome uitgeschakeld, de legendarische status van Tourwinnaar binnen handbereik, maar steeds een steek in je knie – en jij gaat de verkeerde kant op.
Er is iets fout gegaan, maar wát precies?
Het zou mij niet verbazen dat, wanneer er de komende tijd een goed aanbod van een andere ploeg bij Tom Dumoulin in de bus valt, hij erop zal ingaan. Ik vermoed dat er meer is beschadigd, dan alleen die knie.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
