Auteur: Jeroen Wielaert
De race is voorbij en er is veel tumult over de winnaar, omdat hij in Nederland als Amerikaan verre van favoriet was. Donald Trump, in 1989 de naamgever van een Tour in Amerika. Hij zei destijds: ‘Ik denk dat het een evenement is dat gigantisch kan worden in de toekomst en heel sterk kan concurreren met de Tour de France.’ Na de eerste editie kwam hij op de foto met winnaar Dag Otto Lauritzen, Eric Vanderaerden en Henk Lubberding. Na een tweede Tour de Trump was het alweer voorbij, omdat de schulden van zijn vastgoedimperium sterk waren gestegen. Bij de malafide magnaat was nog niet de gedachte opgekomen dat hij als president meer naam kon maken dan als patroon van een wielerkoers.
Het is november, maand van de melancholie. In Nederland is katterigheid ontstaan over de Amerikaanse verkiezingsuitslag. Het doet ook erg denken aan de rechtse draai in eigen land, 22 november 2023. Gelukkig is er nog iets anders als bron van zorg: de toestand van het Nederlandse wielrennen. Juist in november, als het wielrennen op de weg voorbij is en de liefhebbers wegzakken in lethargie.
Ze kunnen niet eens kijken naar een koers die weer gewonnen wordt door Pogi, zonder enige kans voor een Nederlander. Zelfs lekker foeteren op een Nederlander is in november onmogelijk, als de wegen helemaal bezaaid zijn met gevallen bladeren. Wie zijn levensgeluk laat bepalen door vaderlands wielersucces heeft de herfst zwaar in zijn hart.
Begin september openbaarde Erik Breukink zijn zorgen al in De Telegraaf. Er was nog een week te gaan in de Vuelta. Belofte Thymen Arensman was afgestapt en Breukink zag Sam Oomen en Gijs Leemreize in de luwte meerijden in Spanje. Hij betoogde: ‘Laten we het fenomeen Mathieu van der Poel even buiten beschouwing, dan zie ik alleen topresultaten van ‘onze’ sprinters Olav Kooij en Dylan Groenewegen. In de breedte wordt het allemaal wat minder.’
Breukink zei het in het besef dat het voorbij is met de generatie Mollema, Gesink, Kruijswijk en Dumoulin, het kwartet dat het laagland meer dan tien jaar veel vreugde bezorgde in grote ronden.
Begin november bezocht ik Take Root, het Americana-muziekfestival in Groningen. Ik kwam er kenner en radiomaker Jan Donkers tegen, die direct begon over de net gepresenteerde Tour van 2025. Hij zei: ‘Welke Nederlanders kunnen we in vredesnaam nog verwachten?’
Die vraag werd dik een week later ook gesteld aan Joop Zoetemelk. Het was in Den Bosch, bij de presentatie van Het slotakkoord van Raleigh, een nieuwe uitgave van Jacob Bergsma en Joop Holthausen. Zoetemelk zei glimlachend dat er altijd nieuwe renners komen. De presentatie was vooral een reünie van oude renners, een viering van vroegere glorie.
De nieuwe renner wordt een heel grote. Hij heeft de veelzijdigheid van Jan Janssen, de vasthoudendheid van Joop Zoetemelk, de pure klimklasse van Steven Rooks, de rock-’n-roll van Gert-Jan Theunisse, het talent en de elegantie van Erik Breukink, de Haagse lef van Michael Boogerd en het vermogen van Tom Dumoulin.
Ja, laat hem komen.
Foto: Groenewegen Dylan (NED / Team Jayco AlUla) pictured during 111th Tour de France 2024 – stage 19 from Embrun to Isola 2000 (144.6km) on 19-07-2024 Photo: Szymon Gruchalski/Cor Vos © 2024
Foto header: KOOIJ Olav (NED), Tim DECLERCQ (BEL) pictured during the men’s Men Elite roadrace from Heusden-Zolder – Hasselt of the 2024 UEC Road European Championships Limburg Flanders on – 13-09-2024 – Photo: Vincent Kalut/PN/Cor Vos © 2024