Auteur: Peter Ouwerkerk
Pieppiep. Daar landde een whatsappje in mijn telefoon. ‘Roglic wint!!!’ Een diehard wielervriend die viraal was gegaan met het laatste nieuws uit de Tirreno-Adriatico.
Het was dinsdag 19 maart 2019, halfvijf ’s middags. Ik stond in de rij voor kassa 19 van de Jumbo op de benedenverdieping van het Forum in Faro, Portugal. Ik deelde het nieuws snel met de vijf andere klanten in de rij: Primoz Roglic Jumbo, wij allemaal Jumbo. De megasuper vulde zich met een oorverdovende stilte.
Héééé … Roglic wint!!!
Alles in de hypermarché was groter dan groot. Hoewel, van de batterij van 36 kassa’s waren er precies drie open. Ook een Jumbo kan zich aan klandizie vertillen. De vrouw voor me was al minutenlang bezig het kassameisje te betrekken bij haar geheimen. Iemand roffelde het internationale teken van ongeduld op zijn horloge. De rij voor de snelkassa sloeg een gemeenschappelijke zucht. Ik dacht: als dit nog lang duurt, ga ik mijn vliegtuig missen.
Andermaal tuurde ik de schappen af voor een tv-toestel met Eurosport, met beelden van een ontknoping die eigenlijk de hele super zou moeten raken. In San Benedetto del Tronto, Italië, had een voorname werknemer van deze megasuper zojuist een World Tourwedstrijd tot een spectaculair goed einde gebracht. Op de fiets. Hoera voor Jumbo! Dansende mensen, polonaises, een pandemonium van blijdschap en geluk.
Niks.
Primoz wíé!? Roglic wát!?
Eurosport, wielrennen? Ik had al eerder de elektronica-afdeling afgestruind om mijn honger naar koers te stillen, maar het spiegelpaleis produceerde slechts voetbalwedstrijden van Benfica. Soms wel vijf verschillende tegelijk. Retrokanalen met Benfica volop, met af en toe een glimp van Sporting of FC Porto. Maar wielrennen?
Ik stond in een ultramoderne Jumbo, maar waar de Jumbo-wielrenners op dit eigenste moment mee bezig waren, liet ze daar volledig koud. Roglic (eh…?) wint de Tirreno (wat?), met één seconde voor op Adam (wie?) Yates (hoezo?). Geen vezel opwinding, geen enkel geluid, geen stortbad van nepconfetti.
Ik heb ooit een collega gehad, een voetbalspecialist, die geen goed woord over had voor een winnend doelpunt van een niet-Nederlander in de eredivisie. Ove Kindvall brengt de eerste Europa Cup naar Nederland? Nou en? Kindvall was gewoon een Zweed, hoor. Met nationalisme of racisme had dat niets te maken; het was hooguit purisme of chauvinisme. Een Nederlandse ploeg speelt met Nederlanders. Punt. Jari Litmanen, Joszef Kiprich of Mike Obiku? Competitievervalsing, mensen.
Voor het wielrennen gold dat dus net zo goed. Rolf Sörensen wint voor Rabo de Ronde van Vlaanderen, of Denis Menchov pakt namens de bank de eindzege in de Giro d’Italia? Van hetzelfde laken een pak. De collega legde de zijns inziens valse opwinding met dichtgeknepen neus terzijde. Dat was geen sport, dat was ordinaire handel.
Vroeger was alles anders. Vroeger had je wielerploegen van tien renners, van één nationaliteit. Later moest minstens de helft van een ploeg uit het land van de ploeglicentie komen. Nu zijn het ploegen van zeven en reed Team Sky Luik-Bastenaken-Luik met zeven verschillende nationaliteiten. Education First, UEA Team Emirates, CCC Team en Team Dimenson Data starten regelmatig met renners uit vijf of zes verschillende landen.
Globalisering, oké – maar de oud-collega had achteraf ook wel een punt. Het is flink aan het doorslaan, het is onomkeerbaar – in het wielrennen zowel als het voetbal. Er zijn Engelse Premier Leagueploegen die elf níét-Engelsen het veld opsturen. Alsof je naar sciencefiction zit te kijken. Sport moet wel een béétje herkenbaar blijven, mag best gepaard gaan met wat gezond chauvinisme.
In de laatste Amstel Gold Race startte Sunweb met zeven renners: nul Nederlanders en zes verschillende nationaliteiten. Tom Dumoulin en Sam Oomen worden in de Giro geruggesteund door drie anonieme Australiërs, twee Belgen en één Amerikaan. Het laat me koud: Sunweb, ploeg met een Duitse licentie.
Bij Jumbo-Visma is Primoz Roglic de Giro-kopman van een ploeg met drie Nederlanders, twee Belgen, een Duitser en een Amerikaan. Het kan er net mee door, maar het is geen Bau & Lau. Roglic was vorige week geweldig in de Ronde van Romandië; talentrijk, slimbo, tacticus en afmaker. Maar of zijn prestaties veel whatsapps zullen generen? Ik denk niet dat er in de Jumbo Carnisselande straks veel harder zal worden gejuicht dan op 19 maart in het Forum te Faro.
De Sloveense vlag is van hetzelfde rood-wit-blauw als de onze. Maar daarmee houdt elke verdere herkenning op. Voor 6 euro 99 bestel je op internet een Sloveense driekleur van 90×150 centimeter. Maar voor € 3,25 heb je al een prima Nederlandse.
