Auteur: Peter Ouwerkerk
En nummertje 34… Bingo! Dries Devenijns zei dat ze er in de ploeg niet over hadden mogen praten. Niet over Mark Cavendish die Eddy Merckx ging inhalen wat betreft het aantal etappezeges in de Tour de France. The Manx Missile op gelijke hoogte met De Kannibaal. Hoe was dat in godsnaam mogelijk!?
Getal ‘34’ was gewoon geen issue; dat was voor de media. De Maestro was onaantastbaar, door niets of niemand aan te raken. Er mocht eens een verkeerd woord vallen. Merckx is al tijdens zijn wielerleven heilig verklaard, daar heb je slechts eerbied en bewondering voor. Merckx kapittelen, laat staan kleineren, dat hoorde niet, dat doe je niet, dat is heiligschennis…
Cavendish zelf ging er trouwens aanvankelijk ook niets over zeggen. Hij ontweek het antwoord op de vraag hoe hij zich voelde nu de stand gelijk was getrokken. Nou, het voelde net als bij zijn eerste ritzege in de Tour, net als in 2007. Het was gewoon ‘een etappe’ geweest. Hij was doodmoe van de finale, kapot, weet je wel hoe diep je moet, voor de overwinning in zo’n sprint…?
Er past natuurlijk ook wel enige bescheidenheid. Respect man. De ene 34 ís ook de andere niet. Cavendish en zijn Quick-Steps weten zelf ook wel dat een massasprint winnen iets heel anders is dan een dubbele Ventoux. Dat heeft Merckx zelfs nooit ervaren.
Je kunt een massasprint winnen of domineren. Deze van Cavendish, gistermiddag in Carcassonne, was (weer) superior klasse. En er was best wat tegenslag te verwerken geweest: Cav zelf een fietswissel, Alaphilippe in een wildemanstocht over smalle paadjes in bochtige dorpjes zoek gereden in een zwart gat en Tim De Clercq op zijn rug in een sloot beland. Noem dat maar geen ontspoorde trein.
Maar wat overbleef van zijn ploeg was 100 percent bij de les. Ze loodsten hem feilloos door de laatste kilometers. Eerste lead-out: Davide Ballerini; last man standing: Michael Morkov. Cavendish leek het contact met zijn Deense wonderpiloot éven te verliezen, maar precies getimed werden opnieuw de slotdecimeters uitgerold voor King Cav. Morkov finishte zelf nog als tweede…
Nogmaals: de ene 34 is niet te vergelijken met de 34 van de ander. Je zou het eigenlijk ook niet moeten doen. Hoe majestueus (soms) ook, Cavs overwinningen zijn stuk voor stuk massasprints; ze lijken allemaal op elkaar. De 34 van Merckx komen van alle mogelijke terreinen: doorsnee etappes, prologen, tijdritten, over heuvels, cols of bergen, solo’s – het hele routeboek van de Tour.
Merckx had zes Tours nodig om zijn totaal te bewerkstelligen; in alle zes die hij reed, schreef hij overwinningen bij. Minimaal twee, maximaal acht. De eerste was in zijn debuut-Tour van 1969. In de Tour van 1970 won hij de loodzware Pyreneeën-etappe over Aspin, Peyresourde, Tourmalet en Aubisque na een solo van 140 kilometer naar Mourenx. Hij won die Tour met 18 minuten voorsprong op Joop Zoetemelk. Het is Merckx’ meest memorabele overwinning ooit.
Mark Cavendish had dertien edities van de Tour nodig om aan zijn 34 zeges te geraken. Twintig daarvan pakte hij van 2008-2012, respectievelijk 4, 6, 5 en 5. Die jaren maakten hem toen al tot de ‘beste sprinter ooit’, waartoe L’Équipe hem gisteren (pas) uitriep. Vreemd genoeg botte zijn sprint na die dolle eerste jaren flink af. Het leek afgelopen winter zelfs helemaal over en uit voor the Man from Man. Tót zijn smeekbede terug te mogen keren naar zijn oude Quick-Stepploeg gehoor vond. Hij moest wel zijn eigen salaris betalen. QS-manager Lefevere had alle vertrouwen; durfde zelfs een conflict met zijn topsprinter San Bennett te riskeren.
Cavendish stond in zijn tweede carrière bekend om zijn vooral ook onverschrokken manier van sprinten. Hij bokte zijn concurrenten uit het zadel, vond dat een schouderduw op zijn tijd moest kunnen. Ook gisteren en eergisteren nog. Derde loopbaanschuif of niet, eens een vos, altijd een vos.
De jury liet het dit keer ongestraft passeren. Wellicht omdat het bijna aandoenlijk is de explosieve Cav te zien rondspringen met zijn ploegmaats. Hij valt ze om de hals alsof het zijn eigen kinderen zijn.
Of Cavendish over een week nog opgaat voor een 35ste Touretappe op de Champs-Élysées? En of hij er ook zonder die kers op de taart nog een seizoen (of twee) aan vastkleeft, is niet bekend. Het feit dat Quick-Step gisteren het contract van Fabio Jakobsen met twee jaar verlengde, doet vermoeden dat Cav als diens mentor kan aanblijven.
Wie van wielerinspiratie houdt, kan bij Cavendish terecht.
Gedurende de Tour de France zal er in dit weblog dagelijks een column verschijnen, geschreven door John Kroon, Peter Ouwerkerk en Jeroen Wielaert.
Mark Cavendish – Photo Dion Kerckhoffs/Cor Vos © 2021
Beeld: Cor Vos ©2021