Sam Bennett – Photo: Szymon Gruchalski/Cor Vos © 2022
Auteur: John Kroon
Stel, je wint drie etappes in de Ronde van Spanje. Sam Bennet had dat wellicht kunnen presteren, hij stond al op twee dagzeges toen een positieve coronatest hem uit deze Vuelta wierp. Maar stel dat het hem was gelukt, dan had hij het toch slechter gedaan dan Axel Laurance.
Axel Laurance?
Ja, deze Franse renner werd tweede in de eendagskoers Bretagne Classic en verdiende daar 320 UCI-punten mee. Eén etappezege in de Vuelta is goed voor 100 punten. Dat is twintig punten minder dan de score die Olav Kooij boekte met zijn vijfde plaats in de eendaagse Brugge-De Panne. Die imponerende overwinning van Thymen Arensman zondag in de koninginnenrit van de Vuelta: minder waard als de vijfde en zesde plaats van Nils Politt en Stefan Küng in Dwars door Vlaanderen.
De UCI vergelijkt appels met peren en doe er ook maar frambozen en kiwi’s bij. Het is allemaal fruit, het is allemaal wielrennen.
Wie in de Vuelta het bergklassement op zijn naam brengt en daarvoor dus 21 etappes heeft moeten uitrijden, verdient evenveel punten als de renner die in de Ronde van Romandië negende werd in het algemeen klassement.
En de punten die in 2020-2022 zijn behaald, doen ertoe. Ze bepalen welke achttien teams de komende drie jaar verzekerd zijn van deelname aan de grote wedstrijden, de koersen die meetellen voor de World Tour. Het zou heel goed kunnen dat Lotto Soudal buiten de boot valt, dat team staat op degraderen. Jammer voor de Nederlandse kampioen Pascal Eenkhoorn die in 2022 de overstap maakt naar dat team.
De strijd om de punten leidt in het peloton tot nervositeit en ook tot gemor, tot milieubewustzijn en zelfs tot een roep om solidariteit. Die was afkomstig van Tao Geoghegan Hart. Hij wees op het coronavirus dat in Spanje al menig renner uit de ronde heeft doen verdwijnen en daarmee potentiële puntenscorers, zoals Simon Yates, wiens team BikeExchange in de gevarenzone zit. Of neem Michael Woods, al viel die dan met een hersenschudding uit; zijn Israel Premier Tech staat twee plaatsen te laag om volgend jaar nog tot de World Tour-équipes te kunnen horen. Woods’ argument om het degradatiesysteem af te schaffen klonk niet alledaags: het is slecht voor het milieu. Ploegen worden gedwongen aan veel meer wedstrijden deel te nemen dan goed voor ze is. Dat leidt tot veel meer extra vervoer, tot een, zeg maar, grotere ecologische wielafdruk.
Het gemor was in Spanje te horen bij Cofidis. Lead-out Davide Cimolai voorspelde dat zijn sprinter Brian Coquard afgelopen vrijdag zijn laatste rit zou rijden in de Vuelta, om daarna naar kleinere wedstrijden uit te wijken waar hij meer punten zou kunnen verdienen. Prompt sprintte Coquard in deze etappe naar de tweede plaats (40 punten). De prognose van Cimolai kwam niet uit. Coquard bleef; hij hoopt alvast morgen (dinsdag) in de Vuelta nog wat punten bijeen te fietsen.
Het is voor het eerst dat teams op basis van hun sportieve prestaties uit de World Tour kunnen kieperen. Op zich is zoiets logisch – het is terecht dat het uitstekend presterende Alpecin-De Ceuninck voor volgend jaar en daarna een licentie voor de World Tour zal ontvangen ten koste van een ploeg die het veel slechter heeft gedaan de afgelopen drie jaar.
Maar de UCI zou dan toch eens naar die bananen en frambozen moeten kijken. Naar die puntentoedeling die de beste prestaties niet het beste waardeert. Zodat Sam Bennet met zijn twee etappezeges in de Vuelta niet slechter wordt gehonoreerd dan met zijn overwinning op de Dag van de Arbeid, toen hij van Eschborn naar Frankfurt-am-Main fietste.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Sam Bennett – Photo: Luis Angel Gomez/Sca/Cor Vos © 2022