Auteur: Peter Ouwerkerk
Verwarrend hoor, zo’n drie-op-een-dag vastgepinde wielerzondag. Zeker voor gedweeë fans als ik en nog een paar honderdduizend andere liefhebbers. Stem van de dienstdoende VRT-sportpresentator aan het eind van het één-uurjournaal: ‘In verband met corona: ga niet naar buiten, kijk beter thuis op de bank naar de koers, op televisie.’
Zaterdag was de Amstel Gold Race al eerder van de kalender gehaald. Maar zondag ging wel Gent-Wevelgem door; net als de negende etappe in de Giro en good old Parijs-Tours. Met als toetje ook nog Gent-Wevelgem voor vrouwen. Voor de laatste gaf ik de voorkeur aan het spotten van regenbogen, maar voor de eerste drie hield ik mijn eigen switch cycling-zap gereed.
Wel, ik heb het geweten. Nadat ik zaterdag nog even had proefgedraaid met voetbalinterlands als Faeröer-Letland, Montenegro-Azerbeidzjaan en iets met Cyprus, leek ik helemaal klaar voor een nooit eerder vertoond drieluik World Tour fietsen. In het begin voelde ik me net een Keukenkampioen op de sofa; zes uur later zat er een schijfrem op mijn perceptievermogen.
Ik was gloeiend gek geworden van alle beelden, geluiden, onfortuin en informatie.
De drielaags koers begon in de aanloop al met een nekschot. Covid-19 kon tamelijk lang buiten de deur zijn gehouden, opeens bestond er geen Giro meer voor Simon Yates. En wat betreft Gent-Wevelgem: geen rugnummer voor Jan Bakelants, met in zijn kielzog Tiesj Benoot, geen startbewijs voor Kirsten Wild, VRT-commentator Michel Wuijts in quarantaine, idem voor analist José De Cauwer. Corona strikes again.
Je kunt een wielerkalender aanpassen zoals je wilt, zolang Trump nog niet gestuit is door de echte Superman, is alles nog (on)mogelijk. Aanstaande zondag staat de Ronde van Vlaanderen op de kalender. Maar waarom zou daar minder besmettingsgevaar zijn dan langs de hellekeien van Parijs-Roubaix – geschrapt in de wetenschap dat aan de Universiteit van Compiègne (startplaats) de helft van de studenten positief is getest. Wat heet: dagelijks tegen de 30.000 (!) besmettingen in heel Frankrijk.
Er brak een kwart dag aan vol verwarring. Gent-Wevelgem startte voor het eerst in Ieper, onder de Menenpoort. Een doedelzakspeler blies iedereen moed in, jochies van tien haalden bij de renners mondkapjes op, en na een passage langs Flanders Fields was iedereen gereed voor een zes uurstocht door de Moeren, over de Pluugstreets en driemaal over de Kemmel.
Een kopgroep. Er is altijd een kopgroep. Met bij de vluchters als meest opmerkelijke naam: Mark Cavendish, al 475 dagen zonder overwinning. Het peloton zal het sneller zonder Mark Cavendish moeten doen, dan hijzelf wil geloven.
De onderneming was bij voorbaat gedoemd te mislukken, en deed dat dan ook. De nieuwe generatie bepaalt dat er tegenwoordig wel gekoerst wordt. Zeker de vijfsterrenkopmannen – Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Amusementswaarde gegarandeerd.
In de commentaarkasten werd de bodem gelegd voor een potje switch cycling. Michel Wuijts mompelde dat de ontknoping in Parijs-Tours nabij was. Twee koplopers: Casper Pedersen en Benoît Cosnefroy. Op de NOS spotte ik meteen de beelden. De Deen sprintte royaal rapper dan de zelfbenoemde mini-Alaphilippe.
Terug naar de Kemmel, terug naar Wuijts & Cauwer. Wuijts meldde dat Mads Andersen Tours had gewonnen. Of…? Wat zeg je? Andersen? En Mads Pedersen rijdt híer. Niks Casper Andersen. Mads Pédersen.
Spraakverwarring compleet.
De coronakalender had ook mij aan het hallucineren gebracht. Op mijn banksofa was ik door exact dezelfde zinsbegoocheling overvallen als de commentatoren in Brussel: de NOS bracht een bord in beeld, Chemin des Vignes. Wijngaarden met smalle, viezige weggetjes met gruis en steenslag à la de Strade B. Maar dit was Wevelgem toch niet? Nee. Dit was Parijs-Tours!
Een druk op de knop en koekoek terug naar Wevelgem.
Van der Poel trok als eerste de hele boel uit elkaar, met Wout van Aert aan het andere lint. Een tweestrijd met bovenaardse krachten. Een duel waarbij een vijftiental anderen inschoven met even hoge cijfers op hun palmares. Die Wout en Poel net zo veel zuurstof en wattages lieten gebruiken tot het op was. Maar niet bij de tweede Deen: Mads Pedersen, de slimste en de rapste.
Een pracht van een ontknoping. ‘Wanneer de kopmannen zich gaan roeren..,’ zei Eddy Planckaert. Van der Poel (9e) was kapot, Van Aert (8ste) antwoordde zonder te zeggen wat hij dacht. ‘Die twee gaan mekaar nog vaak kapotrijden,’ wreef Planckaert zich in de handen. Vond hij als liefhebber wel een mooi vooruitzicht.
Hoogste tijd voor het slot van rit 9 in de Giro: ook al een om de bank niet voor te verlaten. Met een sterke rol van Wilco Kelderman (nu tweede), een ietwat moeizame Steven Kruijswijk, en als winnaar Ruben Guerreiro. Een Portugees in een eendenpak; het nieuwe Girotenue van Education First. Een shirt waarover zoveel te doen was geweest. (En vorige week werd aangekocht door alle juryleden van de UCI. Koekoek gemaakt door hun kinderen.)
Wevelgem, Tours en Giro – drie koersen op dezelfde dag, live op tv. Het is van het goede te veel. Zeker voor zestigplussers die al koers-zappend álles willen zien.
Maar goed dat ons de zondag van 25 oktober bespaard blijft, met weer drie-op-één-dag: slotrit Giro, start Vuelta en (o nee) Parijs-Roubaix. Kalender-krankzinnigheid. Met de groeten van corona.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Photo Dion Kerckhoffs/Cor Vos © 2020