Another brick in the wall

Auteur: Peter Ouwerkerk

Vrijdag 24 augustus 2018 vergaarde Mikhel Raim internationale roem. De regerend wegkampioen van Estland, uitkomend voor Israël Cycling Academy, was op de Grote Markt van Ieper, België, de snelste in een kopgroep van drie. Raim werd daarmee de eerste winnaar van een ‘semi-klassieker’ die al honderd jaar lang een wieler-monument had kunnen zijn. Zeker tegen het decor van de Menenpoort.

   Raim won de GWRR. Had iemand daar ooit eerder van gehoord?

   Afkortingen – het wielrennen wemelt ervan. Van DNS tot DNF, van Did Not Start tot Did Not Finish, met het boven alle andere verwijzingen verheven PPO, het Point Passage Obligatoire. Wie die verplichte wegwijzer negeert, zal nooit bij het hart van de start geraken en hopeloos verdwalen; PPO is hét ‘meeting point’ voor alle renners, volgers en reizigers. Wie PPO als circulatorium van de koers negeert, zal snel stuklopen in een wielenwoud vol ándere afkortingen.

   Sport heeft soms iets duurzaams, dikwijls iets vluchtigs. Sport leeft van de verhalen? Jawel, maar sport bestaat ook steeds meer uit afkortingen. Zeker in de koers.

   De gemiddelde snelheid waarmee een etappe is afgelegd, heet geen ‘moyenne de la course’ meer, maar km/u. Wie in dezelfde tijd binnenkomt als bijvoorbeeld de winnaar, doet dat in z.t., s.t., of m.t. – naar gelang het taalgebied. Ex aequo is als begrip helemaal verdwenen. De individuele tijdrit is een ITT geworden, een ploegentijdrit een TTT.

   Uit tijdgebrek heeft sport zijn eigen stenografie gebaard. Notities in kladbloks van journalisten of andere meeschrijvers zijn geheimtaal, alleen nog te ontcijferen door de notulisten zelf. Het is een wirwar van cijfers, leestekens, pijlen en twee- of drieletterwoorden, tekens die op het scoresheet van een honkbalgame niet zouden misstaan.

   Namen van renners worden teruggebracht tot LA (Lance Armstrong), Mol (Mollema), VV (Valverde), Zak (Zakarin), TD (Tom Dumoulin) of G (Geraint Thomas). Ontwikkelingen in de wedstrijd lees je terug als W (weg), ET (en terug), TGC (Tutti Gruppi Completi; alles weer bijeen); K (kopgroep); 1.34 G2 (verschil met groep 2); 6.12 GMJ (verschil met groep maillot jaune). Een berg is een Δ; een berg hors categorie een Δhc; de top van een Δ is een TΔP. Het is een stafkaart die alleen de schrijver begrijpt.

   Wedstrijden? Wie heeft er nog tijd om Luik-Bastenaken-Luik als aantekening te noteren? La Doyenne is LBL geworden. Het hele verdere voorjaar: van OhV en MSR, via 3Panne, DwdV, E3, KBK, tot RvVl, GW, PR, WP, AGR, langs 5- 4- 3dvD, RvR, RvLux, ML. DL tot TdF. Enzovoort. Zoek de volledige namen.

   Ertussen staan wedstrijden die verdwenen: OhV is OhN gaan heten, al laat Het Volk zich niet altijd door Het Nieuwsblad verdringen. De ¤ van Bessèges is opgegaan in een andere wedstrijd, de RvdMZ bestaat niet meer. BP heeft een totaal andere betekenis. Geen aanleiding tot misverstand overigens, want Bordeaux-Parijs is ter ziele en de Brabantse Pijl niet. Of moet het zijn nog niet, nu Alsemberg is vervangen door Overijse?

   Er zijn nog veel meer veranderingen op komst. Of het slecht gaat met het wielrennen? Voor elke koers die verdwijnt, staan andere organisaties paraat. Ik heb eens geteld van welke koersen er beelden te zien waren, de laatste anderhalve week van augustus: van de BBT (BinckBank Tour), ToU (Tour of Utah), CC (Colorado Classic), ToH (Tour of Hungary), ARoN (Arctic Race of Norway), TdlA (Tour de l’Avenir), TdP (Tour de Pologne), TFVC/VV (The Food Valley Classic/Veenendaal-Veenendaal), DT (Deutschland Tour) en de GWRR dus. Op naar de APE (Antwerp Port Epic), zondag 2 september.

   Op állerlei tv-zenders; werkgelegenheid voor iedereen. Ze kwamen deskundigen, analisten en co-commentatoren tekort.

   Maar: de GWRR dus. De GWWR, die werd gelanceerd in een toch al rijkelijk gevulde week met sportieve extremen. Waarin Maarten van der Weijden leerde dat een zwemmende Christus nooit pizza moet gaan eten in een blauwalgsloot. En waarin Dion Beukebom in Aguascalientes, Mexico, ervoer dat Breaking the Impossible misschien voor zijn sponsor opgaat, maar daarom nog niet voor een WHR-poging (Wereld Uur Record).

   Mikel Raim plaatste een uitroepteken achter de week van de extremen in de sport. Raim won de GWRR, in casu de 1^ste Great War Remembrance Race; 191 kilometer over deels onbekende Vlaamse kasseiwegen, langs tienduizenden dode soldaten op tientallen doodstille begraafplaatsen. Een wedstrijd die de waanzin van de krankzinnige Eerste Wereldoorlog wilde herdenken. Met als symbolisch logo: een beeldje van een soldaat-koerier die met een brief naar het front fietst.

   We zullen pas over 100 jaar de eeuwigheidswaarde van die GWRR weten. Maar geef mij La Vuelta maar. Ook kort, maar wel zo helder.

‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp en John Kroon.

Foto: het beeldje dat de winnaar van de gwrr kreeg