Tourpoule en de kwelling van de verkeerde keuze

• Gratis •


Another brick in the wall


Auteur: Bert Wagendorp

Dit zijn de mooie weken voor de eerste zaterdag van juli, de zaterdag waarop het allemaal weer begint. Ik weet dat de Giro en de Vuelta eigenlijk mooiere rondes zijn – zo langzamerhand weet iedereen dat – maar er gaat toch niets boven de eerste dag van de Tour de France, tevens de eerste dag van de zomer en de eerste dag van zorgeloosheid en simpele vragen: begint de uitzending al?

   In die weken voor de start houd ik mij bezig met de Tourpool. Niet volcontinu, maar elke dag wel even. Sinds ik Scorito.com heb ontdekt, is er een nieuwe dimensie aan mijn Tourbeleving toegevoegd. Scorito is een commercieel bedrijf van iemand die vroeger zijn geld in schaatsploegen stak en die zodoende Erben Wennemars en Gianni Romme miljonair maakte.

   Maar ik krijg voor deze promotie geen cent – dat dat even duidelijk is. Scorito adverteert zelfs niet in De Muur.

   Op Scorito kun je een eigen pool maken met vrienden en familie. Dit zorgt voor warme contacten tijdens het verloop van de strijd, ik durf hier wel te beweren dat dankzij Scorito Nederland nóg gezelliger is geworden.

   Je maakt voor het spel een selectie van twintig renners, waarvoor een gelimiteerd budget beschikbaar is. Per etappe mogen er uit de selectie negen renners worden opgesteld. Via een fraai uitgedokterd systeem worden zo na elke rit punten toegekend. Het komt dus aan op een uitgekiende keuze, de juiste mix van sprinters, klassementsrenners, klimmers en dark horses – vooral die laatsten kunnen je veel punten opleveren.

   Twintig renners, beperkt budget, door Scorito heb ik veel meer begrip gekregen voor de managers van profploegen. Kies je voor de dure kopman of – voor hetzelfde geld – voor twee outsiders? Is de rappe sprinter van vorig jaar nog altijd rap, of heeft hij er met alle zeges en een doorlopend contract op zak de afgelopen winter met de pet naar gegooid en maakt hij zijn geld niet waar?

   Ik kijk opeens heel anders naar rondes als die van Zwitserland en – godbetert – Slovenië. In die laatste excelleerde Roglic: verdient hij een plaats in mijn selectie? Hij kost wel drie miljoen. En trekt Dylan Groenewegen (vier miljoen) de weg omhoog door? Hij moet het wel opnemen tegen Gaviria (vijf miljoen), Sagan (vijf miljoen), Kittel (vier miljoen) en Demare (drie miljoen) – om er maar een paar te noemen.

   De sprinters gaan dit jaar een grote rol spelen in het Scorito-klassement, maar wie wordt De Overheersende Snelle Man met vier etappezeges?

   En dan is er het Giro-dilemma waarmee moet worden afgerekend: hoe gaan Chris Froome (de maximale prijs van vijf miljoen) en Tom Dumoulin (3,5 miljoen) hun inspanningen in Italië verwerken? Uit de prijs die Dumoulin op zijn hoofd heeft staan, blijkt dat de wielerkenners bij Scorito twijfelen. Als Tom die twijfel logenstraft, is hij een koopje, zit de Giro nog volop in zijn benen, dan is hij peperduur.  

   De keuze is voor de jongens van het algemeen klassement is de moeilijkste. Ze zijn duur en uiteindelijk beslissend. In de Scorito-pool voor de Giro wist ik na de proloog meteen dat ik een ernstige fout had gemaakt: ik had Yates over het hoofd gezien, stom. Dus Adam is geselecteerd.

   Na het beluisteren van de Muur-podcast met Sam Planting heb ik me voorgenomen puur rationeel te werk te gaan. Keiharde en ijskoude data moeten we hebben, anders eindig ik opnieuw in de onderste regionen. De emotie mag geen rol spelen, want dat kost punten.

   Toch heb ik Wilco Kelderman en Bauke Mollema in mijn voorlopige selectie opgenomen, omdat ik het gevoel heb dat ik een verrader van het vaderland zou zijn wanneer ik ze zou negeren. Dat is niet de ware Scorito-attitude, maar ja. Scorito is ook een spel van de hoop: Kelderman zal maar plotseling ontbolsteren en richting podium stormen, dan sla je jezelf voor de kop als je hem op het laatste moment hebt vervangen voor Bardet.

   Omdat ik veel heb geïnvesteerd in de hogere regionen, moet ik mijn selectie aanvullen met koopjes uit het half miljoen-segment. Maar ook daar, merkte ik in de Giro, zitten soms puntenverzamelaars tussen – alleen heb je die dan vaak net weer niet opgesteld.

   Het is groot plezier, afgewisseld met de kwelling van de verkeerde keuze. Het zorgt dat je met andere ogen naar de Tour gaat kijken.

   Hé, een van mijn mannen in de ontsnapping! Kom op, jongen, leg ze erop!


‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp en John Kroon.

Another Brick In The Wall Liggend


Leave a Reply