Auteur: Bert Wagendorp
Wat iedereen al een paar maanden verwachtte is nu een feit: Tom Dumoulin vertrekt van Sunweb naar Jumbo Visma. Hij vermoedt dat zijn kansen de Tour te winnen bij dat team groter zijn dan bij de ploeg waarvoor hij de afgelopen acht jaar uitkwam en waar hij zijn reputatie vestigde, Sunweb. Dumoulin verdiende bij die ploeg al bovenmodaal, maar gaat hij bij Jumbo-Visma groot geld verdienen – naar verluidt gaat het om een driejarig contract van tegen de tien miljoen euro.
Sponsor Frits van Eerd, de baas van supermarktketen Jumbo, legde de extra miljoenen op tafel om de komst van Dumoulin mogelijk te maken. Het idee is, dat Jumbo met Tom Dumoulin en Max Verstappen (en ook nog een schaatskampioen of twee), grote helden van de Nederlandse sport, reclame laat maken voor zijn winkelketen, die het gevecht met Albert Heijn wil winnen.
Met het kopmanschap van Dumoulin komt het project van ploegdirecteur Richard Plugge in een nieuwe fase. Plugge begon op 1 januari 2013 als teammanager van een ploeg zonder naam en zonder sponsor, die daarom Blanco Pro Cycling heette. Dat was de rokende puinhoop van wat ooit de trotse Rabobankploeg was geweest – ten onder gegaan in de chaos van het dopingverleden.
Niemand begreep waarom Plugge zijn carrière als journalist had opgegeven voor wat alle schijn van een kansloze missie had. Vermoedelijk was sprake van een ernstige midlifecrisis. Na het witte shirt kwamen de Amerikaanse kortetermijn-profiteurs van Belkin en daarna werd met Team LottoNL-Jumbo de basis voor een wedergeboorte gelegd, al hadden destijds maar weinigen dat in de gaten. De belangstelling ging toch vooral uit naar de ontwikkelingen bij de ploegen van Iwan Spekenbrink, die bezig was een ooit onbetekenend team uit te bouwen naar een wereldspeler, met Tom Dumoulin als vlaggendrager en diens Girowinst in 2017 als hoogtepunt.
Het meest cruciale besluit van Plugge was het aantrekken van Merijn Zeeman als ploegleider. Zeeman zat vanaf 2008 bij de voorgangers van Sunweb en leverde een essentiële bijdrage aan de opbouw van die ploeg, aanvankelijk vooral een sprintmachine rond Marcel Kittel. In 2013 stapte hij over naar het team van Plugge, iets wat destijds ook maar weinigen begrepen, Zeeman leek van de winnaars naar de verliezers te verkassen.
Maar met Zeeman haalde de ploeg het moderne wielersportdenken in huis. Hij is een trainer, psycholoog en coach ineen, die renners individueel klaarstoomt voor een bijdrage aan het collectief, een teambuilder pur sang. Onder Zeeman werd Roglic van skispringer podium kandidaat, ging Steven Kruijswijk geloven in zijn eigen mogelijkheden en zag je het team als geheel aan zelfvertrouwen en zelfbewustzijn winnen.
Een wielrenner moet meegroeien met de ploeg waarvan hij deel uitmaakt, maar een team moet ook meegroeien met de renners die ervoor rijden. Vermoedelijk ligt in dat laatste de kern van de ‘wrijving’ waarover Tom Dumoulin deze week sprak. Sunweb slaagde er niet in rond het uitzonderlijke talent een ploeg te bouwen die in staat kon zijn diens ambities te realiseren. Diens problemen begonnen niet met de knieblessure in de Giro, daarvoor al was hij niet de Dumoulin van de voorgaande twee seizoenen. Hij leek het vertrouwen in zichzelf en de ploeg te hebben verloren.
Intussen was Plugge ijverig bezig met het formeren van een team waaraan nog maar één pion ontbrak: de absolute kopman die op het allerhoogste niveau kon meedoen. Die pion heette Tom Dumoulin.
De derde plaats van Primoz Roglic in de Giro en die van Steven Kruijswijk in de Tour spreidden definitief het bedje voor Dumoulin. Jumbo Visma liet in de Ronde van Frankrijk zien bij de beste drie ploegen ter wereld te behoren. De teamprestatie, met de winst in de ploegentijdrit als duidelijkste bewijs van collectieve kracht, was een open sollicitatie naar de diensten van Dumoulin.
Er wacht Dumoulin overigens een zware taak. Wint hij, dan zullen er van de kant van de andere klassementsrenners geen klachten komen, het wielrennen is doorgaans een wereld waarin het individu zich neerlegt bij de geldende hiërarchie, mits die met prestaties wordt bevestigd. Maar weet Dumoulin de verwachtingen niet waar te maken, dan zal onvrede de kop op steken.
De ware test van het talent van Dumoulin moet nog komen, winnen vanuit de underdogpositie is iets heel anders dan winnen omdat het moet, omdat er grof in je is geïnvesteerd en er van jou wordt verwacht dat je een project van jaren eindelijk gaat bekronen met het allerhoogste, de zege in de Tour de France.
