Auteur: Mart Smeets
Het was toch iets van een wrede droom. Nog voordat er goed om titels werd geschaatst (waar dan ook) stroomden de uitslagen van wielerkoersen over mijn kleine scherm. Soms, bij het nachtelijke overschakelen van NBA of NHL naar CNN om de hele Trump-soap een beetje in de gaten te houden, stiet ik dan op beelden van wielerkoersen van heel ver weg.
Bien de se trouwer ensemble, maar toch; in januari al mooie pelotons te zien rondrijden in de waterige zonneschijn van Adelaide en Narváez te zien winnen op Willunga Hill is natuurlijk een prima service van de televisie-organisaties en sponsoren die deze Australische koers als een soort van grappige amuse uitserveren voordat we, zo denken wij Nederlanders weleens, aan het echte werk beginnen, maar ik wil, als geïnteresseerde mens in de wielersport en de manier waarop daar televisie in beeld en vooral woord gebracht wordt, weten hoeveel mensen naar die beelden uit Australië en later naar Ali Baba-achtige sferen uit de woestijn kijken. Hoe groot is dat publiek?
Nee, ik degradeer die koersen niet, maar op een of andere manier lijken ze op een ijsbeer die op Curaçao met vakantie gaat.
Ik gun heel veel mensen heel veel, maar soms vraag ik me af: what is in it for the world?
Zijn wij werkelijk geïnteresseerd in Down Under, kijken we met grote interesse naar Elisa Balsamo als ze ons toevertrouwt dat ze zich verheugt op het voorportaal van allemaal grote en moeilijke sprints. Ja, ze zegt erbij dat ze graag in warm weer traint en dat zulks haar een hele hoop energie schenkt.
Prima, good for her, maar ze zei dat in de eerste week van februari en die mannen in Australië teisterden onze huisbuis al in januari toen ’s avond in het NOS Journaal mensen uit Winterswijk ons vertelden dat we de volgende konden langskomen voor onze eerste streken op natuurijs. We moesten wel vroeg op, want om 12.00 uur zou het ijs al niet meer deugen.
Dat bedoel ik dus. Wij van ’s winters schaatsen, van koek en zopie, van Unox mutsen en nieuwe pr’s voor bijna iedereen, zijn zo gewend aan die cyclus: als de wielrenners hun slotkoers gereden hebben, komen de schaatsers uit hun zomerslaap en dat is dan voor een paar maanden onze sport. Althans, dat denken we zo.
Vervolgens kijken we naar NK’s, EK’s, WK’s en World Cup-wedstrijden waarbij we steeds hetzelfde pelotonnetje aan deelnemers beter zien gaan rijden en waar we mee moeten voelen als de diva van de schaatssport onderuit gaat en dan, als er nauwelijks nog rijp aan de bomen zit, als we de Super Bowl in de USA al lang weer vergeten zijn (want zoveel snappen we toch ook niet van dat gedoe daar) en als ESPN werkelijk alle voetbalwedstrijden die zij uitzenden tot ‘krakers’ verheft (wie in hemelsnaam heeft dat bedacht?) dan pas schudden we gezamenlijk onze wintervacht af en halen we de fietsen uit de schuur. Kom maar op met ‘Het Volk’ en ja, hopelijk is het lekker koud bij Kuurne-Brussel-Kuurne en we hopen op een fraaie Strade Bianche. En zou die mafkees van een Tadej Pogacar dit jaar weer een monstersolo als voorgerecht voor zijn zevengangenmenu vertonen?
Ja, zo zit de ouderwets opgegroeide en opgevoede sportmens in elkaar.
Luister naar het lied Turn! Turn! Turn! En sla de eerste regels goed op:
To everything, turn, turn, turn
There is a season, turn, turn, turn
And a time to every purpose under heaven
A time to be born, a time to die,
A time to plant , a time to reap
A time to kill, a time to heal
A time to laugh, a time to weep
A time to build up, a time to break down
A time to dance, a time to mourn
A time to cast away stones
A time to gather stones together
A time of love, a time of hate
A time of war, a time of peace.
Met grote dank aan Pete Seeger die het lied schreef en de mannen van The Byrds die er een evergreen van maakten, eentje van wereldklasse.
Maar bedenk ook: mensen die naar dit nummer luisterden en de tekst meekregen zoals het toen hoorde (ik schat ruim een jaar of zestig geleden) zijn nu die lieden die de vergrijzing een gezicht geven en zich waarschijnlijk afvragen wat in hemelsnaam H.E. Naser Aman Al Raghma -assistent Secretary General of Dubai Sport Counsil- en Deepak Jain op een podium doet waar we tussen vijf mannen in hun bekende lange tenues die wij soms, als we de naam niet kennen, jurken noemen. Ze heten overigens kandoera. Die mensen geven onze landgenote Lorena Wiebes een mooie beker.
Wiebes die gewend is in die streken hard te finishen en te winnen, geeft het begrip ‘warmrijden’ alle betekenis die het verdient. Het is daar aan de haven van Dubai heerlijk weer, zo’n 25 graden, en de vrouwen hebben zojuist hun eerste etappe van de UAE Ladies Tour volbracht. Charlotte Kool werd tweede en Nienke Veenhoven derde.
Wat dat betreft had dit podium wel iets weg van schaatsen.
Nee, ik wijs het niet af, maar kan niet goed plaatsen waarom opwarmwedstrijden uit de woestijn, voor mannen en vrouwen, koersen die vaak in massasprints eindigen en oersaai in hun uitvoering zijn zo uitgebreid op de televisie komen (en dus ook vaak de plaats van andere sporten innemen).
Weliswaar op soms onmogelijke uren, maar als je weet dat bekende wielerwedstrijden in bijvoorbeeld Nederland jaren en jaren hebben moeten bedelen om alsjeblieft, alsjeblieft vier minuten in het Sport Journaal te mogen komen en als je dat afzet tegen de mateloze overkill die (met respect gesproken) zandbakwedstrijden nu aan publiciteit vergaren via commerciële stations die graag diversiteit in onderwerpen uitademen en de wielerfan hiermee weten te bereiken.
Of heet dat: ‘Het kijkglas moet vol zijn?’ En het kost niet zoveel…
Ik weet het, ik ben van een andere tijd. Ik hoor nu mijn jongere collega’s die bij al deze wedstrijden hun zegje mogen/moeten doen, werkelijk in het aller diepste deel van hun kennis en kunde moeten graven om te duiden en om tv-kijkers te blijven boeien (als dat kan).
Als ik deze tekst optik, zegt mijn vrouw, aan de overkant van de tafel: ‘Wiebes is haar leiderstrui kwijt.’ Ze kijkt naar een schermpje. Het werkt dus toch.
Ik kan natuurlijk ook, dat is waar, naar Times they are a changing gaan luisteren.
Foto: Lorena Wiebes (NED – Team SD Worx – Protime) pictured during UAE Tour Women 2025 – 3rd Edition – stage 1 Dubai Police Officers Club – Dubai Harbour 149km – 06/02/2024 – Photo: Luca Bettini/SCA/Cor Vos © 2025
Foto header: Victor Harbor – Australia – cycling – cyclisme – radsport – wielrennen – illustration – sfeer – illustratie pictured during 25th Santos Tour Down Under (2.UWT) – stage 5 from Glenelg to Victor Harbor (157.2km) on 25-01-2025 – Photo: Dion Kerckhoffs/Cor Vos © 2025