MÛR DE FRANCE

Afgelopen weekend zag ik vaak Richard Plugge door het beeld wandelen. Plugge is de directeur van de wielerploeg Jumbo-Visma – er is ook een Jumbo Visma-schaatsploeg, maar die staat momenteel iets minder in de belangstelling. De beelden waren steeds anders (Plugge temidden van etende wielrenners, Plugge aan de finish tussen elkaar omhelzende helmdragers, Plugge met iemand in de gele trui tussen de VIP’s), maar één ding was steeds hetzelfde: de grijns van Richard Plugge paste niet op zijn hoofd, zo breed was-ie.

   Logisch, Mike Teunissen van Jumbo Visma had zaterdag de gele trui gewonnen en zondag won de ploeg van Richard Plugge de ploegentijdrit – en niet zo’n klein beetje ook. Stonden zijn renners opeens op 1 tot en met 5 in het algemeen klassement.

   Richard Plugge was vroeger hoofdredacteur van het blad Fiets, dat uitblinkt in het testen van racefietsen. Daarna was hij nog een tijd hoofdredacteur (hij bleef Fiets ernaast doen, geloof ik) van het sportweekblad Sportweek. Dat ging helaas ter ziele, het definitieve bewijs dat dit geen land geen sportland is, maar een plat oranje juichland. Sportweek blonk uit in goede sportverhalen, maar daar was in Nederland onvoldoende vraag naar.

   Nadat hij ook nog even de leiding had gehad van Nu.sport, las ik eind 2012 opeens dat Richard Plugge directeur zou worden van de ploeg die voorheen Rabobank heette. Het waren de duistere jaren waarin de Rabobank diep door het stof ging, omdat was gebleken dat de hoge moraal van de bank niet werd gedeeld door de door haar gesponsorde wielrenners. Die hadden doping gebruikt. De bank zag zich daarom genoodzaakt als geldschieter te stoppen. Even later bleken ook de bankiers zelf de hoge moraal van de bank ook niet zo te delen, toen Rabobank deel bleek uit te maken van een internationale zwendel met rentetarieven, waarmee de bank honderden miljoenen had gestolen.

   Enfin, de toekomst zag er voor de voorheen-Rabobankploeg slecht uit, de ploeg reed zelfs even onder de naam Blanco, bij gebrek aan betere naam op het shirt. Ik dacht: die Plugge is levensmoe of heeft een joekel van een midlife-crisis – hij was destijds 44. Hij wilde kennelijk zo graag kapitein worden, dat hij zelfs genoegen nam met het roer van een zinkend schip.

   Dat wordt niks, dacht ik. Mijn twijfels werden ook ingegeven door Plugges journalistieke achtergrond. Journalisten zijn romantici, dromers en chaoten. Ik ben er zelf een, dus ik kan het weten. Ik had Plugge weleens op een racefiets zien zitten (hij kon best hard fietsen) en in zijn ogen zag ik het: de onmogelijke hunkering naar het rennersbestaan of op zijn minst naar een rennersverleden.

   Maar ik erken mijn ongelijk. Plugge voerde zijn ploeg langs sponsorloze Blanco-tijden en langs opportunistische Amerikanen (Belkin). Via LottoNL Jumbo werd het uiteindelijk Jumbo Visma. Hij maakte er een van de leidende teams in het peloton van. Waar zijn ploeg in de volksgunst werd overvleugeld door Sunweb, heeft hij nu weer pole-position.

   Hij heeft het goed gedaan. De dingen waarvan andere wielerjournalisten na een paar biertjes alleen maar dromen (ploegleider worden, glorieuze successen boeken), heeft hij waargemaakt.

   Richard Plugge wordt ploegbaas: jongensboek.

Bert Wagendorp