• Gratis •
BOOM-ING
Bij Lars Boom valt deze maand een bekeuring van 1000 Zwitserse frank in de bus; omgerekend naar de dagkoers van 11 augustus 879,78 euro. De boete kreeg Boom van de UCI- jury. Hij had inbreuk gepleegd op artikel 12.1.004 van het UCI-reglement: ‘incorrect gedrag bij het overschrijden van de aankomstlijn’.
Volgens de vakjury had Boom bij het afronden van de vierde etappe van de BinckBank Tour zijn sport in woord én gebaar in diskrediet gebracht. Je hoefde niet eens geoefend liplezer te zijn, je had geen ondertiteling nodig, je hoorde hem zó al over de finish rollen. Scheldend en tierend, vanuit zijn diepste onderbuik.
Boom-ing.
‘Fuck … yóú..!’ En dan niet als platgetreden tussenwerpsel, nee: furieus uit de huig. ‘Shit … mán..!’ Lars Boom liet Sittard-Geleen nog urenlang nasidderen.
Een topsporter en zijn gemoedstoestand – een helderder visualisering van een adrenaline-explosie dan die van Boom bestaat niet.
Soms treft het je met verbijstering wanneer de sporter volledig buiten zijn oevers treedt, soms is het ook heel komisch. Het zijn de momenten van emotie die je weleens doen twijfelen aan de toerekeningsvatbaarheid van de emojo. Maar wie competitie zaait, kan álles verwachten.
* De woede van Sven Kramer na zijn verkeerde olympische wissel, met dank aan Gerard Kemkers. Nooit (meer) een zonnebril zo gemeend zien wegsodeflikkeren. Swósh!!
* De woede en frustratie van PSV-back Erik Pieters op een ruit in de catacomben, na een rode kaart tegen PEC Zwolle. Dat vuistgrote gat en dat wegdruipende bloed… Het kapotte glas sneed door je ziel.
* De stukken oor, die Luis Suárez en Mike Tyson uit hun tegenstanders hapten. Bijten? Doet ie anders nooit…
* De valse verbazing van Ronaldo: tweemaal geel = rood tegen Barcelona, gevolgd door de duw tegen de scheidsrechter. De vermoorde arrogantie zelve.
De topsporter als rolmodel? Boetes doen ze weinig. Beter is: taakstraffen, zoals het héle stadion aanvegen, de schoenen van Shanice van de Sanden poetsen, tien keer de was draaien voor Lieke Martens.
De wielersport is net zomin heilige speelgrond als een stadion: in de sport waar winnen veel zeldzamer is dan verliezen, kunnen ze er ook wat van. Bijvoorbeeld: het WK fietssmijten van Bjarne Riis en Michael Rasmussen. En de legio beelden van twee met elkaar ín koers boksende renners – treurig en hilarisch tegelijk. Vechten moet je sowieso niet doen, op raceschoentjes met plaatjes dus helemaal nooit. Maar de woede-uitbarsting van Lars Boom, het te weinig bevestigende multitalent uit Vlijmen, was toch tamelijk uniek.
De laatste overwinning van Boom dateerde van begin augustus 2015 in de Ronde van Denemarken. Op zijn World Tour-conto waren in seizoen 2017 welgeteld 11 punten bijgeschreven (Hammer Classics en Tour der Fjorden; kan het sneuer?), in het World Tour-klassement stond hij 430ste. In het tweede jaar van zijn terugkeer bij ‘Rabo’/Lotto-Jumbo reed hij vier eendagsklassiekers níét uit, en in de vijf overige waren zijn klasseringen 79, 95, 96, 97 en 143ste. Voor de Giro en de Tour was hij al buiten de ploeg gelaten, de toezegging voor wél een Vuelta-start leek steeds wankeler.
De liefhebbende tv-kijker had van dat laatste geen vermoeden. Die zag Boom op een paar kilometer van de finish in Sittard-Geleen wegpoefen uit een kopgroep van louter grote namen. Peter Sagan had tot dan iedereen teruggehaald, maar op Booms geweld moest zelfs hij passen. Twintig meter voor de meet ging Boom rechtop zitten. Zijn ogen gloeiden als hete kolen in zijn kop. Zijn lichaamstaal maakte zich op voor een statement, een gebaar. Hét gebaar.
Beide armen hingen omlaag, de linkervuist werd gebald, maakte een slag in de lucht, er volgde een bovenarmse beweging. De arm voor ‘steek die maar in je reet’, voor Fúck Yóú! Een Lottoballetje kan raar ageren. De verwensingen spetterden uit de open muil van een leeuw, getooid met een 4 mm rode Noormanbaard. Hij tilde zijn stuur op en stampte het voorwiel al rijdend twee keer op de grond. Boom leek een Hells Angel. Fire & Fury in de Lowlands Ronde.
Wat bedóélde Boom? Renaat Schotte op de VRT, vol ironie: ‘Ik denk dat hij er tevreden mee is…’
In het flashinterview leek Boom opnieuw te kunnen ontploffen. Hij tierde over agressie en blijdschap. Eh..? ‘De mensen voor wie het is, weten wel waar het over gaat.’
De opgekropte eruptie van frustratie bleek uiteindelijk Booms antwoord op diens niet-selectie in de Lotto/Jumboploeg voor de Vuelta a España. Voor het tweede achtereenvolgende jaar géén grote ronde voor Boom. Hij voelde zich geflikt, zeg maar gerust genaaid. En hij tankte vóór de etappe Sittard-Geleen vv de overdosis agressie die nodig was om alles en iedereen te tonen hoe goed hij nog steeds kan zíjn. Zoals in 2014 in de Touretappe naar Arenberg, in 2012 in de Eneco Tour, zoals in 2009 in de Vuelta.
Alleen, 2009… Die imponerende solo naar Cordoba, die beloofde wel veel, heel veel, maar dateert inmiddels van acht jaar geleden. Daarna beperkte Boom zich, zoals het AD vanuit Limburg concludeerde, tot ‘zeldzame flitsen van klasse’. Met zó’n talent staat Boom veel te weinig in bloei. En dat is zonde. Doodzonde.
Eigenlijk was er in Midden-Limburg maar één winnaar: de BinckBank, de nieuwe titelsponsor. De woede-uitbarsting van Lars Boom zette de opvolger van Eneco in één minuut voor altijd op de kaart. Boom moet maar eens met BinckBank gaan praten: de online belegger zal de prent van 879 euro 78 met plezier uit het budget Naamsbekendheid tillen.
Zaterdag 2 september voert de Vuelta 2017 van Ejica naar Sierra de la Pandera, een bergrit in de buurt van… Cordoba. Dit keer zónder Boom. Hij zal er de televisie niet voor aanzetten.