Auteur: Bert Wagendorp
El Diá Menos Pensado (‘De minst verwachte dag’) is een Netflix-serie over wielrennen, zou je kort en koeltjes kunnen vaststellen. In 2020 zond de zender het eerste deel van zes afleveringen uit, dit jaar volgde het tweede. El Diá Menos Pensado volgt de ploeg Movistar, voornamelijk tijdens de grote rondes.
De serie is soms wat chaotisch en een beetje achtergrondkennis is handig om alles wat er gebeurt te begrijpen. Maar dat was het wel zo’n beetje, wat de kritiek betreft. Want wat een schitterende documentaire, wat een verbazingwekkende taferelen, wat een drama.
Als El Diá Menos Pensado een gescripte serie was over een wielerteam, met in de hoofdrollen een paar gestoorde ploegleiders en een team van wankelmoedige wielrenners, zou het niet beter kunnen zijn dan wat we hier krijgen voorgeschoteld uit de krankjoreme werkelijkheid van een professioneel wielerteam.
De ploeg Movistar bestaat, zij het niet altijd onder dezelfde naam, al meer dan veertig jaar. Of het dat jubileum was dat de ploegleiding ertoe bewoog Netflix toegang te verlenen tot de ploeg weet ik niet, maar dat het een gelukkig besluit was wel. Niet eerder kregen we zo’n aangrijpend en waarheidsgetrouw inzicht in het reilen en zeilen van een wielerploeg.
Na het bekijken van de twee eerste jaargangen kijk ik anders naar het functioneren van Movistar – in de breedte vaak de beste ploeg van het peloton. Ik stel me voor hoe ploegleider Chente Garcia Acosta in de auto zit en wat hij in zijn microfoontje roept (‘Laat zien dat je ballen hebt!’). Ik stel me de bijeenkomst in de bus voor, voor de race begint, maar vooral erna. Met de serene teammanager Eusebio Unzué, die bespiegelend praat over wat elk seizoen weer van hem vraagt, maar die veel te veel van wielrennen houdt om ermee op te houden, ondanks alle ergernissen. Want dat gaat er vaak heet aan toe, in de ploeg. Soms zo heet dat de ploegleiders de Go Pro-camera’s in hun auto onklaar maken, om de wereld voor al te grove beledigingen te behoeden.
De wielrenners van Movistar hebben er door de serie een dimensie bijgekregen, die van mens. Onuitstaanbaar mens, eerlijk mens, explosief mens, gelaten mens. Ik ben door de serie fan geworden van Marc Soler, een gekweld mens die zich vaak onbegrepen voelt. En vooral van Enric Mas, de onzekere, gevoelige renner die de ploeg moet dragen, maar die daar grote problemen mee heeft. Toen Mas zondag samen met Primoz Roglic ten aanval trok, was het duidelijk bij bij wie mijn sympathie lag.
El Diá Menos Pensado is ook buitengewoon grappig. Er gaat namelijk heel veel mis in de ploeg. Er gaat waarschijnlijk veel mis bij alle ploegen, alleen wordt het hier open en bloot getoond: de mislukte tactieken, de renners die zich niet aan de afspraken houden, de frustraties van de ploegleiding, de rammen op het stuur van Chente.
Na het eerste seizoen van de serie vertrekken de zwijgzame Quintana, het mysterie Landa en Girowinnaar Carapaz naar andere ploegen. Maar er is een constante: de oude Alejandro Valverde, de eigenlijke baas van de ploeg aan wie alle voornemens worden voorgelegd en die de besluiten neemt – helaas ook vaak de verkeerde. Soms ontsnapt een Movistarrenner en wordt er achter hem keihard gereden door zijn ploeggenoten – de communicatie laat nogal eens te wensen over. Soms weet Valverde niet dat het laatste deel van een klim vlak is en mislukt zijn aanval, de ploegleiding heeft hem niet ingelicht – of wist het ook niet.
Kijken naar de Vuelta van dit jaar is kijken met een dubbel oog: het ene registreert wat er gebeurt, het andere ziet de documentaire al voor zich. Wat is de rol van de nieuw aangetrokken Lopez – is hij ploeggenoot of een egoïst met een dubbele agenda –, hoe denkt de ploegleiding Roglic te gaan verslaan? Ongetwijfeld worden daarover in de ploegbus slimme plannen gemaakt, de ervaring leert vermoedelijk tevergeefs. We zullen het spoedig weten, want Netflix is bezig met een derde seizoen.
Wat deed Chente toen Valverde vrijdag onderuit schoof en gemakkelijk had kunnen verongelukken als hij niet tussen de wegafzetting door was gegleden maar er tegenaan was beland? Even later stapte hij af met een gebroken sleutelbeen en werd hij getroost door een grote bedroefde man, die hem als een vader tegen zich aantrok.
‘De teamdokter’, zeiden ze bij Eurosport, maar de kijkers naar El Diá wisten beter: het was Chente, onze tragikomische, warmbloedige held, minstens even geëmotioneerd als zijn renner. Welke woorden sprak hij?
We gaan het allemaal zien en horen en dat is iets om je erg op te verheugen.