Henk Lubberding ziet het voor zich: een nieuw TI Raleigh


MÛR DE FRANCE


Gelukkig zat Henk Lubberding woensdagavond weer bij de Avondetappe. Ik was even bang dat Henk vanwege zijn leeftijd (65) of link met Mart Smeets uit het rooster zou zijn gehaald, maar gelukkig is er bij de redactie van de Avondetappe nog enig historisch besef aanwezig en weten ook de jongere redacteuren dat een jaargang Avondetappe zonder Lubberding een verloren jaargang is.

   Niemand kan zo mooi ‘TI Raleigh’ en ‘Post’ zeggen als Henk Lubberding. Henk heeft niet veel woorden méér nodig om de tijd stil te zetten of zelfs terug te draaien. Voor generatiegenoten is dat heerlijk en ik hoop maar dat ook jongere wielervolgers dankzij Henk Lubberding even worden meegenomen naar die magische tijd waarin voor een paar miljoen Nederlanders de liefde voor het cyclisme werd geboren.

   Lubberding werd in zijn tweede Tour de France, in 1978, achtste in het eindklassement en beste jongere. Hierop gold hij meteen als Neerlands Tourhoop voor de toekomst. Die belofte maakte hij nooit waar. Hij werd nog twee keer tiende (in 1980 en 1983) maar meedoen om de zege zat er niet in. In Lubberding school een zachtmoedig mens en geen heerser. Het had mogelijk ook te maken met zijn pure benadering van de topsport, die elke vorm van doping uitsloot. Je weet natuurlijk nooit helemaal zeker of Lubberding inderdaad de witte raaf onder de zwarte was, maar persoonlijk geloof ik daar wel in.

   Lubberding was jarenlang de beste wegkapitein van het peloton. Van Bernard Hinault is de uitspraak, dat bij een breuk in het peloton Lubberding altijd de laatste renner van de de eerste groep was: altijd op de goede plek. Onder de lange wapperende haren, hij is gelukkig nog altijd de slechtste klant van de kapper in Voorst, school een overdosis aan koersinzicht.

   In de Avondetappe komt er altijd een moment waarop Henk Lubberding refereert aan de glorietijden van de ploegen van Peter Post, die hij zijn hele leven trouw bleef. Bij anderen zou je daar op zeker moment wel genoeg van krijgen, maar Henk kan me niet vaak genoeg over zijn ervaringen vertellen. De verwijzingen snijden namelijk altijd hout, ook al gaat het over een periode in het wielrennen die zich amper laat vergelijken met de huidige. Maar één ding is al die jaren hetzelfde gebleven: wie wil winnen moet de koers kunnen lezen. Woensdagavond legde hij perfect uit waarom Michael Matthews was geëindigd op een teleurstellende zevende plaats: koersanalfabetisme.

   Het ging woensdagavond ook even over de toekomst van Tom Dumoulin. Die rijdt volgend jaar, zoals we inmiddels allemaal weten, bij Jumbo Visma. Bij de gedachte alleen al, begonnen Henks ogen te glinsteren. Ik weet wat hij voor zich zag: een voornamelijk uit Nederlandse renners bestaande formatie met Dumoulin als onbetwiste kopman.

   Een nieuw TI Raleigh.


Bert wagendorp


07Kopie


Link naar de aflevering van de Avondetappe

Leave a Reply