Auteur: Jeroen Willaert
Grote opwinding op France Info, onderweg naar de Tour. Felle bewering: ‘Dit gaat niet over links, of rechts, maar over vrijheid, gelijkheid en broederschap.’ Het is de week van de Franse verkiezingen, gesproken wordt over een meervoudige alliantie, een assemblée plurielle tegen radicaal rechts, Rassemblement National. De ethiek komt ruim aan bod: tegen racisme, tegen antisemitisme. Dan zegt de presentatrice: ‘Dit belet ons niet om verslag te doen van de Tour de France.’
Zo valt alles op zijn plaats, met gevoel voor verhoudingen. Er rijden twee Fransen op kop richting Saint-Vulbas: Matteo Verscher en Clément Russo. Ze pakken hun televisiepubliciteit en zijn kansloos. Mark Cavendish grijpt zijn 35-ste etappezege. Saint-Vulbas zal voor eeuwig de etappeplaats zijn waar het record werd gevestigd.
Ik ben terug in Frankrijk, na de Italiaanse openingsdagen thuis te hebben gezien. Erbij zijn, een plezier, eerst tot Troyes. Tourpassie kent geen pensioen. Het is als in Being There, de filmkomedie uit 1979, met Peter Sellers. De Tour is een tomeloze tuin en de tuinman zit vol simpele wijsheid: ‘Het bloeit uit. En dan bloeit het weer op.’
Andermaal vroeg ik me af: waar blijft de opvolger van Bernard Hinault? In het Village Départ onder de platanen van de Esplanade Lamartine in Mâcon bestudeerde ik het algemeen klassement. De Galibier had vroeg in de ronde een duidelijk oordeel geleverd over de positie van de Fransen. Guillaume Martin hield het verlies beperkt tot 4.40. Van de jonge Fransen is Romain Grégoire de eerste op ruim een half uur. Kevin Vauquelin won in Bologna, maar stond al bijna een uur achter.
Onderweg naar Dijon zie ik nergens spandoeken voor de nieuwe Fransen. Enthousiaste Fransen houden wel borden omhoog met Fan du Tour. Weer is de Tour zelf de grote vedette, ook op de Route des Grand Crus, de kostelijke wijnvelden.
Het blijft zoeken naar een Franse hoop. Routinier Philippe le Gars van L’ Équipe zegt: ‘Misschien Paul Seixas, de winnaar van de Classique des Alpes voor junioren. Het is bizar dat er geen spandoeken zijn. Het publiek heeft moeite om zichzelf te identificeren, zoals met Pinot en Alaphilippe. Het is altijd beter om idolen te hebben. Het gaat nog wel even duren. Zo’n jongen moet een stevige kop hebben in de Tour.’
Op de vrijdag van Evenepoels tijdritzege gaat de klok van Raphael Géminiani voor eeuwig stil staan. Hij was 99, blijft een Franse held uit de jaren vijftig, begintijd van Charles de Gaulle als president van het land. Onbedoeld draagt het bij aan de symboliek van de aankomst in De Gaulles rustplaats, Colombey-les-deux -Églises. Tourdirecteur Christian Prudhomme: ‘Het voorstel kwam van departementspresident Nicolas Lacroix. Zelf had ik het niet gedurfd. Het ging te ver, zo’n klein dorp. Het symboliseert de vrijheid. De aankomst is tien meter van de plek waar De Gaulle in de Tour van 1960 handen schudde met Nencini. De Gaulle hield wel van de Tour. Al voor de oorlog zei hij dat het evenement de republiek samenbracht.’
Biniam Girmay trok een groot Lotharings kruis door Franse sterambities. Vlakbij het standbeeld van De Gaulle verloor Frankrijk de slag, maar niet de oorlog. Terwijl in heel het land de stembussen werden gevuld als ovenschotels vol polarisatiepuree, vertrok de Tour voor Troyes-Troyes onder luid gejuich, als een meervoudige coalitie van gepassioneerde Franse fans. In de mist van de witte stroken bleef een Fransman overeind. Op de Boulevard du Régiment d’Artillerie de Montagne was er een grote opkomst voor de verheugende zege van Anthony Turgis.
Foto: Abrahamsen Jonas (NOR / Team Uno-X Mobility) – Girmay Biniam (ERI) of Intermarche – Wanty pictured during 111th Tour de France 2024 – stage 9 from Troyes to Troyes (199km) on 07-07-2024 Photo: Jan de Meuleneir/Cor Vos © 2024
Foto header: Pidcock Thomas (GBR / Team Ineos Grenadiers) – Gee Derek (CAN / Team Israel – Premier Tech) pictured during 111th Tour de France 2024 – stage 9 from Troyes to Troyes (199km) on 07-07-2024 Photo: Szymon Gruchalski/Cor Vos © 2024