Cor Vos © 2021
Auteur: Bert Wagendorp
Het lijkt alsof de tijd steeds langzamer verloopt, naarmate het laatste weekend van februari dichterbij komt, alsof de ellendige winter je wil blijven treiteren zolang hij kan. Ze trekken voorbij, de Ronde van Valencia, de een of andere koers in de woestijn. In Australië wordt nog steeds niet gekoerst, wat totaal niet erg is, Australische wedstrijden in januari zijn als vloeken in de kerk, zelf zit je te koukleumen naast de kachel en Down Under rijden ze door de zomer. Dat is onverdraaglijk, kappen met die onzin.
Als de Ster van Bessèges van start gaat, de Ruta del Sol of de Ronde van de Provence begint de winterdepressie op te trekken: het wielerpeloton rukt behoedzaam op naar het noorden en duwt de treurigheid voor zich uit naar de desolate streken waar ze hoort. Er gloort hoop, het is bijna eind februari, in Vlaanderen controleren ze nog een keer het parkoers en verlaten de seingevers de bedstee: werk aan de winkel.
Op 26 februari De Omloop, een dag later Kuurne-Brussel-Kuurne. De winter is nog niet weg en kan nog lelijk roet in het eten gooien, zo erg dat de wedstrijd moet worden afgelast, maar dat is gelukkig de uitzondering, want dat is een onmenselijke kwelling.
De oude Vlaamse wielerverslaggever Robert Janssens hield niet van de winter. Pas wanneer de dagen begonnen te lengen leefde hij op. Zijn echtgenote wist dat de winterdip voorbij was, wanneer eindelijk de zaterdagochtend was gekomen waarop ze haar man na het opstaan een vrolijk liedje hoorde fluiten: dat was steevast de ochtend van de Omloop, de ochtend waarop Janssens opgewekt in zijn auto stapte, de geur van massageolie al in de neus. Janssens wist: we hebben het weer overleefd, er wacht een lange lente en een lange zomer vol belofte, en dat vervulde hem met optimisme en levenslust.
Dat heb ik ook. Hoe het kan weet ik niet, maar het gevoel wordt jaarlijks sterker: de koers als teken dat er een eind is gekomen aan een treurige periode.
Het is altijd de vraag welke talenten in de voorgaande maanden zijn ontbolsterd, onbekende namen die snel genoeg bekend zullen zijn. Soms hebben ze zich al getoond in de zuidelijke zon, maar dat zegt weinig, in Vlaanderen begint het echte werk. De gevestigde orde, hoe heeft ze de koude maanden overleefd? Richt ze zich nog een keer op of wacht de genadeloze confrontatie met de tijd en worden ze eraf gefietst door de een of andere druistige nieuwkomer?
Maar eigenlijk doet dat er allemaal weinig toe. Het gaat erom dat het weer is begonnen; een nieuwe lente, hetzelfde eeuwige geluid van de koers.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Cor Vos © 2021
Cor Vos © 2021