De klep van Karsten

Another Brick In The Wall Liggend


Auteur: John Kroon

Het was een verzuchting die eerlijk maar ook opmerkelijk was gezien de functie van de spreker. ‘Het kan weleens wat saai zijn, dat wielrennen.’ Karsten Kroon, co-commentator bij Eurosport en al de hele week belast met het volgen en bespreken van de Ronde van Italië, voegde er zaterdag aan toe: ‘En dat is een understatement.’

   Wie de spectaculaire etappe van zondag heeft gevolgd, is geneigd de aanklacht van oud-renner Kroon, ooit etappewinnaar in de Tour de France, gezeur te vinden. Ook bijvoorbeeld omdat eerder in deze Giro Taco van der Hoorn de sprintende meute achter hem voorbleef. De Nederlandse renner die niet goed genoeg meer was voor contractverlenging bij Jumbo-Visma en nu in zijn eentje voor meer succes heeft gezorgd dan zijn voormalige ploeggenoten. En ook de imponerende rentree van Remco Evenepoel zal de ware wielerliefhebber hebben doen smullen. Zo jong, zo lang ernstig geblesseerd en toch alweer zo goed.

   Karsten Kroon had al van tevoren gezegd dat hij het becommentariëren van de 3479,9 kilometers die deze Giro telt en die door Eurosport van dag 1 tot en met dag 21 integraal in beeld worden gebracht, als ‘een beproeving’ en ‘een onmogelijke opgave’ beschouwde. ‘Wielrennen is ook uren naar niks kijken,’ zei hij in dagblad Trouw. Dus roept hij tijdens een etappe weleens wat, ter afwisseling, over een paard langs de weg. ‘Ik snap dat mensen mij dan kunnen haten, haha. En dan haat ik mezelf ook, hoor.’

   Haat, dat is het niet. Medelijden wel soms. Want inderdaad: soms zijn overtrekkende wolkenvelden een stuk interessanter dan een langsfietsend peloton. Dus hadden Kroon en zijn compagnon, de netjes sprekende Vlaming Jeroen Vanbelleghem, het de afgelopen week behalve telkens over ‘de vlucht van de dag’ ook over grijze haren, het verschil tussen ooievaars en kraanvogels, over hun moeders, kippen, vossen, wijnkelders, engerlingen, googlen, zwemmende honden, de oorsprong van mokka, en beschreven en bespraken ze de dagelijkse versnapering die rond drie uur in hun hokjes in Hilversum wordt bezorgd. Vaak een gebakje. Ook weten we nu dat de oudste dochter van Karsten, een van zijn kinderen die nooit televisiekijken, alweer vijftien is.

Vergelijk de afgelopen week van de Giro d’Italië met de zes- of zevendaagse koersen die eerder dit jaar werden verreden en de vraag doet zich weer voor: is drie weken fietsen niet te lang; worden toprenners zo bij voorbaat niet gedwongen om zich de eerste week zodanig te sparen dat ze in de derde niet zijn opgebrand? De Tirreno-Adriatico, de Ronde van Catalonië, de Ronde van het Baskenland en de Ronde van Romandië zorgden vrijwel dagelijks voor opwinding en strijd. En de eindwinnaars mochten er zijn: respectievelijk Tadej Pogacar, Adam Yates, Primoz Roglic en Geraint Thomas.

   Het Criterium du Dauphiné en de Ronde van Zwitserland volgende maand zijn ook kleinere, compacte koersen om naar uit te kijken (al was met maar omdat straks in Frauenfeld, in een proloog, Tom Dumoulin zijn rentree maakt).

Als op 30 mei in Milaan de winnaar van de Ronde van Italië in zijn roze trui wordt gehuldigd na een hopelijk opwindende slotweek, zal menig liefhebber alweer vergeten zijn dat het soms eerder paarden dan renners waren die enkele weken eerder op hol sloegen. En haten we Karsten Kroon nog steeds niet en volgen evenmin het voorbeeld van die kennelijk geïrriteerde kijker die in 2018 op de weg naar de Monte Zoncolan (zie dit jaar etappe 14) had geschreven: ‘Karsten, klep dicht’.

   Maar toch die vraag: drie weken? Moet dat? Kan het anders?


‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.

Corvos 00033135 079 Kl


 

Leave a Reply