Mathieu Van Der Poel, Wout Van Aert, 2023 Uci World Championships Cycling Glasgow – Photo: Gregory Van Gansen/Pn/Cor Vos © 2023
Auteur: Bert Wagendorp
‘De Hollander is gaan vliegen,’ zei Karl Vannieuwkerke tegen José De Cauwer toen Mathieu van der Poel zondag op Montrose Street in Glasgow bij zijn drie medevluchters Van Aert, Pogacar en Pedersen was weggereden en hij Joop Zoetemelk bijna te pakken had. Het was nog 22 kilometer en er kon nog van alles gebeuren – Van der Poel kon bijvoorbeeld ten val komen in een spekgladde bocht – maar het had er inderdaad alle schijn van dat Van der Poel was gaan vliegen; in elk geval vloog hij over het stratencircuit in Glasgow.
Van der Poel was al bijna wereldkampioen geworden bij zijn eerste deelname in 2019, maar toen werd hij in winnende positie geveld door een hongerklop. Vorig jaar had hij het ook kunnen worden, als een paar etterbakjes hem niet zijn bed uit hadden getreiterd waarna hij in de cel belandde.
Maar dát hij het een keer zou worden stond vast. Een uitzonderlijk renner als Van der Poel die zijn loopbaan afsluit zonder wereldkampioen te worden: ondenkbaar en onmogelijk. Natuurlijk zijn er de afgelopen 38 jaar genoeg uitzonderlijke renners geweest die géén wereldkampioen zijn geworden, maar het speciale aan Van der Poel is dat hij zich kan voornemen een wedstrijd te winnen en dat dan ook doet. Talloos zijn de coureurs die zich hebben voorgenomen een koers te winnen maar die vervolgens toch verliezen. Van der Poel is een uitzondering.
Wout van Aert is ook een uitzonderlijk renner, maar wel eentje bij wie je zo langzamerhand begint te denken dat hij zijn carrière best wel eens zonder wereldtitel zou kunnen afsluiten. Misschien is Wout te aardig en niet zelfzuchtig genoeg voor de regenboogtrui. De afgelopen Tour de France sleepte hij zijn tachtig kilo weer over de Tourmalet en andere ellendige bergen om Jonas Vingegaard te helpen zijn tweede Tour te winnen. Dat lukte, maar met elke trap verkleinde hij zijn kansen op de regenboogtrui.
In diezelfde Tour leek Van der Poel niet in al beste vorm. Maar dat hoefde ook niet, met relatief matige inspanningen hielp hij zijn ploeggenoot Jasper Philipsen aan de groene trui en vier etappezeges, en zijn sponsor aan een lading publiciteit. In Frankrijk reed hij al rond met de gedachte dat tussen Tour en WK maar veertien dagen rust zat en dat hij dus moest kiezen – er zijn tijden geweest dat hij van de Tour naar Japan vloog om na de gele trui nog even olympisch goud te winnen; maar daar heeft hij van geleerd dat ook de krachten van Mathieu van der Poel eindig zijn en dat, wil hij zijn lucratieve profbestaan nog een jaar of zeven verlengen, hij moet leren bezuinigen.
‘Fock!!’ schreeuwde Van der Poel twintig meter voor de streep alsof hij eindelijk doorhad hoe het werkt.
Dat was zondag het verschil tussen Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Toen Van der Poel was gaan vliegen, wist Van Aert dat de regenboogtrui weer een jaar buiten bereik zou blijven en dat geen glijpartij in een spekgladde bocht hem kon redden.
Mathieu van der Poel legde alle in de Tour gespaarde krachten in die laatste twintig kilometer – krachten die Wout van Aert eerder al had opgesoupeerd in Frankrijk.
Mathieu Van Der Poel (Ned, 2023 Uci World Championships Cycling Glasgow – Photo: Luis Angel Gomez/Sca/Cor Vos © 2023