Auteur: Bert Wagendorp
Demi Vollering was zaterdagavond even de meest gehate sporter van Nederland. De kopvrouw van de Oranje-formatie, die zichzelf vooraf had uitgeroepen tot de enige rechtmatige kandidaat voor de wereldtitel, was als vijfde geëindigd en had haar ploeggenote – nog even – Lotte Kopecky wereldkampioen zien worden. Het was voor de neutrale kijker een wonderlijke wedstrijd die drie dingen duidelijk maakte: 1. Demi Vollering is geen tactisch wonder, 2. Vollering versloeg zichzelf en 3. Vollering is in diepste wezen nog altijd een langebaanschaatster.
Voor mensen die alleen keken om een Nederlandse wereldkampioen te zien worden, was de teleurstelling groot. Zij waren woedend. Er zijn ook mensen die een Oranje-zege niet zo belangrijk vinden en die werden zaterdag beloond met een boeiende koers om de slappe lach van te krijgen.
Ik noem alleen even het moment in de wedstrijd waarin Nederland de eigen winstkansen op minstens vijftig procent had gebracht, met Vos en Marcus in een viermans-kopgroep. Die ideale positie werd om zeep geholpen doordat andere Nederlandse deelnemers achter het viertal – onder wie Vollering – vol gas bleven geven, net zo lang tot de vier waren ingehaald en de winstkans was gedaald tot dertig procent – drie van de negen renners in de kopgroep. Het werd nog grappiger toen Vollering haar twee landgenotes eraf reed en ze opeens in haar eentje in de kop van de wedstrijd zat – een tamelijk kansloze positie omdat ze niet de beste sprinter was.
Dat was komisch, maar Demi Vollering had zichzelf dus flink in de nesten gewerkt.
Helemaal als een verrassing kwam het hilarische gedrag van Vollering niet. Haar tactische vermogens waren al eerder gewogen en te licht bevonden in de laatste Tour de France Femmes, toen ze niet in staat bleek een vooraf opgesteld ‘tactisch plan’ aan te passen toen de situatie in de koers daarom vroeg en dom doorfietsen het enige was dat ze kon bedenken.
Demi Vollering is vermoedelijk de sterkste wielrenster in het vrouwenpeloton, maar dus niet de slimste. Ze reed zaterdag onder leiding van een bondscoach die Loes Gunnewijk heet en die al meermaals heeft bewezen ook niet tot de slimsten te behoren. Gunnewijk was desondanks acht jaar lang bondscoach bij de vrouwen. Wat welbeschouwd ook heel erg komisch is. Nederland kon de afgelopen jaren beschikken over de beste wielrensters van de wereld, maar om de krachtsverhoudingen een beetje in evenwicht te houden stelde de KNWU een vrouw aan die vooral slechte plannen bedacht – als ze al een plan bedacht.
Goed. Dan moet je al met al dus heel wat potsierlijke dommigheid compenseren om alsnog te winnen. Vroeger, toen de coureurs nog als kippen zonder kop achter elkaar aan jakkerden, kon dat misschien in het vrouwenwielrennen, maar die tijd is voorbij.
Alleen Demi Vollering weet dat nog niet en doet nog altijd wat ze goed kan: heel hard rijden en wanhopig kijken naar de rensters om haar heen, die natuurlijk geen poot uitsteken. Dat zei ze ook na afloop: dat de anderen vooral reden om haar te laten verliezen.
Dat had ze wel goed gezien, de favoriet laten verliezen is een geliefd spel in de wielersport.
Demi Vollering is nog altijd de langebaanschaatster die ze ooit was: een pure individualist zonder veel tactisch benul; de blik op nul en rammen maar.
Voor wielrennen is ze minder geschikt. Ze was zaterdag zo druk bezig om wereldkampioen te worden, dat ze zichzelf in een kansloze positie manoeuvreerde en en passant de Nederlandse kansen op de wereldtitel vakkundig om zeep hielp.
Vollering zoekt nog naar een nieuwe ploeg, maar wie gaat zo’n vrouw een dik contract aanbieden? Zaterdag begreep ik opeens waarom tijdens de Tour de France niemand, zelfs haar ploegleider niet, zich om haar bekommerde toen ze was gevallen. Ik begreep opeens ook waarom SD Worx haar zo gemakkelijk liet gaan en koos voor Kopecky als kopvrouw.
Met Demi Vollering ben je verzekerd van absurdistische taferelen, maar ook in het vrouwenwielrennen gaat het tegenwoordig meer om winnen dan om de gulle lach. Voor winnen heb je renners nodig die passen in een team en die willen rijden als een team.
En geen blinde die alle plannen aan gort rijdt omdat eigenbelang het enige is dat ze herkent.
Foto: Vollering Demi (NED / Team SD Worx) – Kopecky Lotte (BEL / Team SD Worx) pictured during the 91st World Championships WE- Road Race Winterthur Zurich (154.1km) – Photo: Luis Angel Gomez/SCA/Cor Vos © 2024
Foto header: Vollering Demi (NED / Team SD Worx) pictured during the 91st World Championships WE- Road Race Winterthur Zurich (154.1km) – Photo: Dion Kerckhoffs/Cor Vos © 2024