Another brick in the wall

Auteur: Bert Wagendorp

Voor het eerst in de historie van het wielrennen zijn de drie grote rondes, Giro, Tour en Vuelta, gewonnen door drie verschillende coureurs uit één land. Tom Dumoulin was in mei 2017 de laatste niet-Brit die een grote ronde won. Als we ervan mogen uitgaan dat dominantie in het wielrennen kan worden afgemeten aan dominantie in de belangrijkste klassementswedstrijden van de sport, dan zijn de Britten verdomd dominant.

   Wie van de journalisten die in 1994 het Kanaal overstaken voor twee etappes van de Tour de France van dat jaar, georganiseerd om de opening van de Kanaaltunnel luister bij te zetten, had dát ooit kunnen denken? Er deden dat jaar twee Britten mee, Sean Yates (geen familie) en Chris Boardman – die de proloog won en een paar dagen het geel mocht dragen. In Brighton, aankomstplaats van de vierde etappe, keken de toeschouwers naar het spektakel alsof ze water zagen branden.

   Wie toen en daar had durven beweren dat we ons bevonden in het land dat binnen twee decennia de ene rondewinnaar na de andere naar voren zou schuiven, was in een dwangbuis afgevoerd: totally mad. Sommige voorspellingen zijn ver voorbij elke waarschijnlijkheid.

Maar in datzelfde jaar werd in Manchester het Manchester Velodrome geopend, deel van het National Cycling Centre, thuisbasis van het Britse wielrennen en – veel later – van Team Sky. Dat was het begin van de grote transformatie. Cycling Weekly noemde het Velodrome ooit ‘het kloppend hart van de opmars van het Britse wielrennen naar de wereldtop’, en dat was niets teveel gezegd.

   Toen Londen Olympische Spelen van 2012 kreeg toegewezen, kwam alles in een stroomversnelling. Bijna alle Britse toprenners van de afgelopen jaren, onder wie Wiggins, Thomas en de Yates’-broers, zijn via het baanwielrennen en het al door Sky gesponsorde olympische topsportprogramma van de bond doorgestoten. Alleen Froome volgde een andere route. 

   Toen voormalig bondstrainer Brailsford in 2010 met profploeg Sky begon, waren de fundamenten voor het toekomstige succes feitelijk al gelegd. Al zag niet iedereen dat, toen Brailsford in 2010 verklaarde dat het de bedoeling was dat Sky binnen vijf jaar met een Britse coureur de Tour zou winnen. Dat was lachen, met die rare Britten.

   Twee jaar later was het al zover, met Bradley Wiggins – Froome werd tweede.

   De Britse wielersuccessen zijn geworteld in een diepe sportcultuur, onvergelijkbaar met bijvoorbeeld die in Nederland. Dat zie je ook terug in de fantastische wijze waarop er in het land over wielrennen wordt geschreven. Verder zijn ze gebaseerd op geld in overvloed – niet alleen van Sky, maar ook van de National Lottery – en een uitstekende en doordachte organisatie van de jeugdopleiding. In Nederland hebben we gezien wat er gebeurde nadat ze die bij Rabobank serieus hadden aangepakt. De generatie toprenners van dit moment is daaruit voor een belangrijk deel afkomstig.

   Wielrennen is in wezen een simpele en zeer trainbare sport. Als je voor de juiste basisomstandigheden zorgt en kennis hebt van moderne trainingsmethoden heb je niet eens zo’n heel groot reservoir van talent nodig om aansluiting te krijgen bij de wereldtop. In Groot-Brittannië en Nederland beoefenen maar heel weinig jongeren de sport op competitief niveau en toch blijven er potentiële toppers doorkomen – let volgend jaar op de man met de onuitsprekelijke naam Tao Geoghegan Hart, 62^ste in de Vuelta.

   De Britten hadden ook voordeel van de wet van de remmende voorsprong – ze hadden geen last van de oerconservatieve opvattingen in het continentale wielrennen, waar vernieuwing lange tijd bestond uit de introductie van een nieuw stimulerend middel en nieuwe krachttermen uit de mond van de stompzinnige idioot achter het stuur van de volgauto.

   Ik vind Team Sky in de Tour óók een verschrikking en ik heb de afgang van het team in de Vuelta met grote instemming gadegeslagen, maar anderzijds: wat de ploeg doet is optimaal gebruikmaken van de mogelijkheden en het vervolmaken van de tactieken van anderen. Nu zie je langzamerhand dat de wet van de remmende voorsprong ook van toepassing is op Sky zelf: andere ploegen innoveren beter dan het leidende team. Hoogst zelden zag je in de Vuelta een Mitchelton-Scott-treintje op kop stampen; de ploeg van Yates controleerde de koers anders, maar niet minder effectief. Dat niet het sterkste team won, was ook goed nieuws voor Tom Dumoulin en Sunweb.

Ik schat dat er in de Giro nog één parel wordt toegevoegd aan de ketting van Britse zeges, en dat die in de zomer van 2019 zal worden gebroken.

‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.