Auteur: John Kroon
Zijn grote droom was het winnen van Parijs-Roubaix. Het is er nooit van gekomen. Zoals er in de loopbaan van Lars Boom wel meer is dat er nooit van is gekomen. Het winnen van een andere klassieker bijvoorbeeld.
Zeker, wie diverse prologen heeft gewonnen in wedstrijden als Parijs-Nice, Nederlands kampioen op de weg én tegen de klok is geweest, etappes in de Tour en de Vuelta op zijn naam heeft gebracht, eindzeges heeft behaald in de Ronde van België, de Tour of Britain, de Eneco Tour en nog zo het een en ander, die heeft een carrière achter de rug waaraan menig wielrenner niet kan tippen.
Vergeet niet waar het met Lars Boom mee begon: als een groot talent in het veldrijden. Hij werd wereldkampioen bij de beloften, voor jongens als Zdenek Stybar en Niels Albert. Een jaar later, in 2008, pakte hij de wereldtitel bij de elite, voor mannen als opnieuw Zdenek Stybar, Sven Nys en Erwin Vervecken. Gekende namen in de cyclocross, die de dag zullen hebben geprezen waarop Lars Boom, zo vaak superieur in het veld, besloot te kiezen voor de weg en dat niet meer te combineren met geploeter door zand en modder. Dat heeft ze menige overwinning opgeleverd.
Boom was ook nog maar een broekie van 23 toen hij in 2008 Nederlands kampioen op de weg werd, voor de 34-jarige veteranen Koos Moerenhout en Steven de Jongh, en hij ook in de tijdrit de nationale titel haalde. Ook in opkomst in dat jaar: Bauke Mollema, Robert Gesink en Thomas Dekker, alle drie leeftijdsgenoten van Lars Boom. Nederland had talent.
Het was allemaal zeer hoopvol.
Anno 2019 kijkt Lars Boom naar een palmarès waaraan iets ontbreekt. Naar lege plekken die staan voor niet ingeloste beloften.
Lars Boom was een kind van de Rabobank en wat er later onder die naam schuilging, tot hij naar Astana ging. Dat was in 2015 geen gelukkige overstap, al was het maar omdat die ploeg toen net werd geconfronteerd met diverse dopingperikelen.
Maar waar hij ook fietste, hij gold als de man voor de klassiekers. Die hij dus nooit won. Zeven keer stond hij aan de start van de Amstel Gold Race; zes keer haalde hij de finish niet. Aan zelfvertrouwen ontbrak het hem ogenschijnlijk nooit. Was het gebrek aan talent? Vast niet. Wilskracht, geluk? Te vaak in de verkeerde kopgroep? Of nog iets anders?
De woorden van Juan Antonio Flecha echoën weleens na. Hij sprak ze uit in 2011, in De Muur numner 34. De Spanjaard beklaagde zich over de rijstijl van Boom. Hoe die hem in Parijs-Roubaix uit de bocht had geduwd, hem in Qatar geen plek had gegund in een waaier. Hij zei over Boom: ‘Je kunt niet met iedereen vechten in het peloton. En dat is wat Lars doet. De meeste renners lachen hem uit, maken grappen over hem.’ Dat hij Preben Van Hecke in 2018 in de Ronde van Noorwegen op de fiets een paar beuken verkocht, maakte het er niet beter op.
Gunnen is ook een factor in de wielersport. Misschien was dat het waaraan het Boom ontbrak.
Afgelopen jaar stapte hij over naar Roompot. Dat was geen gunstig teken. Grote ploegen, goed voor de World Tour, wilden hem blijkbaar niet meer hebben. En nu Roompot ermee ophoudt, helaas, zit er voor Boom kennelijk ook niets anders meer op dan zijn wegcarrière stop te zetten. Ook de nieuwe Franse equipe Arkéa-Samsic, waar de Franse driftkikker Bouhanni onderdak heeft gevonden, zag geen brood in Boom, die eind deze maand 34 wordt.
Dat hij toch een liefhebber is, blijkt wel uit zijn voornemen om strand- en gravelraces te blijven fietsen en mee te doen aan het mountainbiken.
In 2015 noemde hij in De Muur Parijs-Roubaix nog maar eens zijn belangrijkste koers. ‘Ik wil daar alleen aan de streep komen, als eerste.’ Hij had een jaar eerder een alternatieve Parijs-Roubaix gewonnen, een Touretappe over de kasseien die in Varenberg finishte. Een van zijn mooiste zeges. In de klassieker zelf waren een vierde plaats (2015) en een zesde (2012) zijn hoogste noteringen.
Ondank alles had menig wielerliefhebber het hem best gegund – die zege uit zijn grote droom die nooit werkelijkheid zal worden.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
