Auteur: Bert Wagendorp
Photo: Pool/Vincent Kalut/Pn/Cor Vos © 2022
Fabio Jakobsen bedankte zaterdag na zijn sprintzege in de tweede etappe van de Tour in Nyborg iedereen die hem op dit punt had gebracht. Daar hoorde zeker ook Jeroen Liebregts bij, mond-, kaak- en aangezichtschirurg in het Radbout UMC in Nijmegen, die zijn meesterproef verrichtte met het halfverdwenen aangezicht van Fabio Jakobsen., door het terug te toveren naar zijn oorspronkelijke staat, inclusief lachlijn.
Rob Gollin schreef zaterdag in de Volkskrant een schitterend verhaal over het verbouwingsproject dat van Jakobsen weer een toonbaar mens moest maken, onder meer door uit de kam van het bekkenbot een stuk bot te halen – de crista illiaca – ter vervanging van het vernietigde botweefsel in neus en kin. Liever had het team van Liebregts daarvoor bot uit de schedel gebruikt (dat is harder), maar omdat Jakobsen een zware hersenschudding had opgelopen was dat geen optie.
Een jaar, dacht de chirurg, zou het herstelproces vergen. Het zouden acht tot negen maanden worden. Het topsportlichaam van Jakobsen herstelde sneller dan gedacht. Bovendien bleek de sprinter uitermate gedisciplineerd, hij hield zich aan alle afspraken. En Jakobsen beschikte over veel geduld – het besef dat haast het herstel zou schaden.
Jakobsen won in 2021 alweer drie etappes in de Vuelta – een regelrecht wonder. Maar het wachten was op zijn debuut in de Tour de France, waar elke sprintetappe een wereldkampioenschap voor de spurters is. Het wachten was op de tweede etappe, de eerste confrontatie tussen de rappe mannen. Er was vooraf gespeculeerd dat Dylan Groenewegen – de bad guy in het Poolse drama rond Jakobsen – intrinsiek de snelste was. Er waren mensen die het maar vreemd vonden dat teamdirecteur Patrick Lefevere de voorkeur gaf aan Jakobsen boven de viervoudige etappewinnaar van de Tour van 2021, Mark Cavendish.
Voor Jakobsen kon laten zien dat het anders lag, voltrok zich in het heetst van de laatste paar honderd meter nog een bloedstollend tafereel: Peter Sagan die erop gokte dat ergens, diep in de geest van Fabio Jakobsen, nog de angst voor de crash aanwezig was. Het scheelde niet heel veel, of Sagan had Jakobsen bij een snelheid van tegen de zeventig kilometer per uur andermaal bij een valpartij betrokken. Jakobsen gaf geen krimp, ging tegen Sagan aanhangen alsof vallen niet tot de opties behoorde, versnelde en was weg.
Dat ijskoude staaltje bewees dat er nog een paar mensen waren voor wie het dankwoord van Fabio Jakobsen was bedoeld. Ik weet niet of hij met een psycholoog over zijn trauma heeft gesproken of dat er mensen in zijn omgeving waren die ongediplomeerd als zodanig zijn opgetreden.
Maar na zijn horror-val moet iemand de angst voor de val bij Jakobsen hebben weggemasseerd; iemand moet hem het vertrouwen van elke topsprinter hebben teruggegeven: dat hij tot de onkwetsbaren behoort en dat, als er toch gevallen moet worden, het de ander moet zijn die dat overkomt. Dat voor elkaar krijgen is minstens zo knap als een dubbele brug of een nieuwe neus.
De sprintzege was geen verrassing, omdat we inmiddels weten wat Jakobsen vermag: wie uit de dood kan herrijzen schrikt niet van Wout van Aert. Maar normaal was die overwinning desondanks niet; het was de laatste acte in een mirakelspel, de afronding van het wonderbaarlijke herstel van Fabio Jakobsen.
De Tourcolumn door Bert Wagendorp, John Kroon en Jeroen Wielaert.
Nyborg – Denmark – Cycling – Fabio Jakobsen (Netherlands / Team Quick-Step Alpha Vinyl) Pictured During 109Th Tour De France (2.Uwt) Stage 2 Roskilde ≫ Nyborg (199Km) – Photo: Pool/Vincent Kalut/Pn/Cor Vos © 2022