ORANJE KLEURT ROZE

– voor Tom Dumoulin –


Een er Italiaans uitziende mooie renner rijdt zich
in het Milaan van het catenaccio en de Dom
na drie beenharde weken stijlvol het Giro-roze in,
met longen, hart en spieren om U tegen te zeggen,
met een grinta die zijn huid een gouden glans bezorgt,
in een chronostijl die aan Maître Jacques doet denken,
met een kopje dat verdomd goed weet wat het wil. 

Uit het zuiders Limburg drijft Holland boven,
de net-niet-tijden zijn in één ruk weggevaagd,
de gefilmde bruine duik in een gracht was zelfs nodig
om er daarna dagenlang de suspens in te houden.
Indiaan Quintana speelt finaal een figurantenrol
in deze spaghettiwestern op twee wielen en carbon,
Nibali laat in Messina de haaientanden thuis en
bijt zijn ordinair gebit stuk op Maastrichts staal.

En ik, ik denk aan het roze uit mijn kindertijd
toen mijn moeder midden jaren ’50 in die kleur
de eerste yoghurt in kleine glazen flesjes kocht.
De smaak was hemels en leeft nog op mijn tong,
ik verlang er naar maar hij bestaat niet meer,
het roze van Dumoulin komt nu in de plaats en
smaakt naar meer, ik ben gulzig, Tom !

willie verhegghe


Uit: Wielertijdschrift De Muur, editie 57


Leave a Reply