LIEFDE, DOPE EN DE TOUR
In 1967 trokken honderdduizenden hippies naar San Francisco. Het mondde uit in The Summer of Love. De Tour de France startte dat jaar in Angers, aan de Loire. Beide gebeurtenissen heb ik niet van dichtbij meegemaakt. Ik was elf dat jaar. Het was wel het prille begin van levenslange passies.
Vlak voor deze Tour zag ik in het Antwerpse Sportpaleis John Fogerty. Hij gaf een dampend concert met een bloemlezing uit de hits van zijn oude Creedence Clearwater Revival. Eenmaal in Düsseldorf had het zaterdagse Magazin van Rheinische Post een paginagroot verhaal over dat hete jaar in San Francisco: Der Sommer der Liebe. Het ging over een daaraan gewijde tentoonstelling in Museum Folkwang in Essen. Ik had geen tijd om ernaar toe te gaan, hoewel het dichtbij was. Ik moest de richting van de Tour volgen.
Achter het stuur realiseerde ik me ineens dat ik al vijftig jaar aan de Ronde en aan de muziek verslingerd ben. Een halve eeuw Tour en rock-’n-roll! Ik draaide de soundtrack van Paris-Texas, met de zacht huilende gitaar van Ry Cooder.
The Beatles lieten de wereld in 1967 in een directe uitzending de soundtrack van dat jaar horen: All You Need Is Love. Haight-Ashbury, een wijk bovenin San Francisco, werd het zenit van de liefdeszomer. Ze demonstreerden er tegen de Vietnamoorlog, verslonden lsd en hadden de allervrijste seks. Ik wist nog niets van de Tour, maar thuis voor de buis raakte ik gefascineerd: een inwijding vol demarrages, beklimmingen en afdalingen, in vlekkerig zwart-wit. Roger Pingeon veroverde na een week definitief een bijzondere trui: de gele. Ik zag Jan Janssen winnen in Carpentras. In het Journaal kwam ’s avonds de melding dat de Engelse deelnemer Tom Simpson die middag was overleden op de Mont Ventoux. Later bleek de doodsoorzaak: een combinatie van hitte, vermoeidheid en doping. Het was voor het eerst dat ik het woord las.
The Summer of Love vervaagde als een regenboog, in een lange schaduw vol geslachtsziekten en drugsexcessen. In en om de Tour klonk de roep om beteugeling van doping. 1967 liep af in mineur, maar de jeugdige geest van opstand bleef. In mei 1968 werd Parijs het toneel van het oproer van studenten en arbeiders. President De Gaulle kwam met de schrik vrij, na een aantal benauwde dagen. Vlak daarna won Jan Janssen, ernstig brillend maar bepaald geen hippie, als eerste Nederlander de Tour.
Roger Pingeon is in maart overleden, 76 jaar oud. In Antwerpen rockte John Fogerty (72) als in zijn beste jaren. Ik realiseerde me dat ik na 1967 om de tien jaar iets bepalends beleefde, een jaartal eindigend op een 7 dus. Goed om tijdens deze Muur-reeks op terug te komen, bij wijze van omzwervingen in de tijd.
JEROEN WIELAERT