EEN GOEDE OOSTENRIJKER


MUR DE FRANCE


Profiterend van het voordeel van een achterstand won Simon Yates de twaalfde etappe in de Tour de France. In het algemeen klassement had hij zich eerder zoveel laten wegzakken dat hij gisteren mocht ontsnappen. Zolang hij maar niet meer dan één uur en acht minuten zou uitlopen. Wilco Kelderman verkeert ook in de perspectiefrijke situatie dat hij een halfuur achterloopt op de gele trui – ik geef het maar even door.

Liever had ik gisteren een Oostenrijker zien winnen. Gregor Mühlberger had de kans toen hij zich in een kopgroep van drie bevond. Net als eerder dit jaar in het Critérium du Dauphiné, waar hij in de zesde etappe als tweede finishte achter Alaphilippe.

Maar het kwam er weer niet van. Jammer, want als er één land is waarin de wielersport wel een opkikker kan gebruiken dan is het Oostenrijk. Neem de Ronde van Oostenrijk. Die bestaat al zeventig jaar, maar moet sinds 2005 als onderdeel van de Europe Tour van de UCI in juli worden gereden. Als ook de Ronde van Frankrijk op de agenda staat. Fietsen in de schaduw van de Tour de France, dat kan geen pretje zijn.

Zo klinkt de Ronde van Oostenrijk als een werkgelegenheidsproject voor met minder talent bedeelde renners, een soort wielerbanenplan. Wie zou er naar de Ronde van Nederland, als die nog bestond, of naar de BinckBank Tour gaan kijken als je tegelijkertijd op televisie de prestaties van Dylan Groenewegen, Bauke Mollema, Steven Kruijswijk, Wout van Aert, Tim Wellens in de Tour kunt volgen, en je er ook nog gratis Julian Alaphilippe, Egan Bernal, enzovoorts erbij krijgt? En trouwens ook vier Oostenrijkers, onder wie nationaal kampioen Patrick Konrad, die de Ronde in eigen land lieten voor wat die was.

Een andere reden waarom het Oostenrijkse wielrennen snikt naar iets positiefs – excusez le mot – is dat er ook dit jaar weer renners uit het Alpenland op doping zijn betrapt. Georg Preidler en Stefan Denifl zijn voor vier jaar geschorst als gevolg van ‘Operation Aderlass’ – bloeddoping. Gelet op hun leeftijd betekent deze straf einde carrière.

Denk verder aan de dramatische bekentenis, tien jaar geleden, van voormalig Rabo-renner en cera-gebruiker Bernhard Kohl die er de brui aan gaf: ‘Ik wil dat dubbelleven, dat op leugens is gebaseerd, niet meer. Het is voorbij.’ (Tegenwoordig kun je met hem jaarlijks de Bernhard Kohl & Friends fietsen in de grootste wijnstreek van Oostenrijk – het gaat alweer een stuk beter met Bernhard.)

Nog zoiets: in Wenen was de bloedbank Humanplasma gevestigd, waar Rabo- en andere wielrenners, alsmede andere sporters zich indertijd als klandizie meldden. Een van de grootste dopedealers van deze eeuw was de Oostenrijkse sportmakelaar Stefan Matschiner.

Daarom had ik het Gregor Mühlberger gisteren wel gegund. Want heus, je hebt ook goede Oostenrijkers.


John Kroon


15


Beeld: gregormuehlberger.com

Leave a Reply