• Gratis •
Another brick in the wall
Auteur: Peter Ouwerkerk
De Ronde van Italië start dit jaar in Israël, met een openingstijdrit in (West-)Jeruzalem. Al schijn je dat geografische onderscheid niet te mogen maken. Politiek te gevoelig.
Ik ben ooit in Israël geweest met Transol RZ, een van Nederlands beste basketbalteams in de jaren zeventig. Ploeg van onder anderen Jan Loorbach, Jan Dekker en Amerikaan Jack dunkin’ Dinkins. Returnduel Europa Cup, 9 januari 1975, in Tel Aviv. Transol won met 91-90, voor tienduizend geschokte toeschouwers in het Jad Eliau Stadium.
We deden in Israël verder wat iedereen doet: een bezoek brengen aan Jeruzalem. Briefje schrijven, dat tussen de kieren van de Klaagmuur in het cement stoppen, kloppen, buigen. Soms ging er ook iemand door de knieën. Of dat wel paste? Nog steeds geen idee. Ik ontkwam evenmin aan de onvermijdelijke toeristische duik in de herberg waar het kindeke Jezus geboren zou zijn – Bethlehem. Maar het kan ook dat het de Melkgrot is geweest.
Ik, praktiserend atheïst, voelde me er een beetje ongemakkelijk bij. Maar dat kon ook door het harde hoofdpijnbier komen, dat rijkelijk vloeide na het onverwachte succes van het door een olieboer gesponsorde Rotterdam-Zuid. Maccabi Tel Aviv in eigen huis kloppen was in die jaren geen kattenpis. De fysio van het team, met wie ik een kamer deelde, zei de volgende morgen dat ik er niet uitzag. Hij stopte me twee mysterieuze pillen in de hand. Ik viel pas weer in slaap toen we de landing inzetten, een etmaal verder.
Those were the days. Het zou nooit gekker worden, dacht ik. Althans niet met basketbal.
Maar zie wat er op 4 mei gebeurt: de Giro d’Italia start in Israël. Nationale politiek is al onnavolgbaar, laat staan wereldwijde. Ik ben opgehouden verstand te veinzen, maar zoveel lijkt mij toch helder: deze Girostart is politiek. Wie er ook wat voor garen bij spint, hier wordt sport gebruikt als politieke koevoet voor een heilig/commercieel doel.
Grote wielerronden hebben wel vaker de neiging voor het startschot van hun evenement uit te wijken naar verre oorden, waarbij sportieve argumenten totaal ontbreken. Amsterdam 1954 kwam in beeld bij de directie van de Tour de France toen er in Frankrijk zelf te weinig geld voorhanden bleek voor het Grand Départ in Parijs. Een grensoverschrijdende actie die nadien nog vaak herhaald zou worden. Alleen in Nederland al vijf keer. Maar Scheveningen, Leiden, Den Bosch, Rotterdam en Utrecht waren vertrekplaatsen waar niemand echt van opkeek; daar kon je op de fiets naartoe. De Tour startte vorig jaar (Düsseldorf) voor de 22ste keer in het buitenland. De Tour is ook de meest internationale ronde.
De Vuelta à España ging veel minder vaak vreemd. Drie keer tot dusver: Lissabon, Assen en Nîmes. Maar de Giro draait de hand ook niet om voor een begin buiten de eigen laars: vorige eeuw in onder meer Athene; deze eeuw al in Gironingen, Seraing, Amsterdam, Herning, Belfast en Apeldoorn – in totaal twaalf.
Maar nu dus de Girostart in Israël. Ik weet het: de wereld draait door, niets is meer onmogelijk op deze bedreigde planeet. Het zal er ooit van komen dat het aloude idee van de legendarische Tourdirecteur Jacques Goddet werkelijkheid wordt: een Tour du Monde. Starten in New York, en vervolgens in drie weken op een zo efficiënt mogelijke manier alle werelddelen aandoen: Zuid-Amerika, Australië, Azië en Europa. Het parcourskaartje moet nog ergens in een onvindbare map liggen.
Dat Goddet die droom nooit zag uitkomen had te maken met logistieke beperkingen, maar voor deze Giro gaan alle remmen los. De Israëlische Giro-driedaagse is een idee van een Canadese vastgoed-miljardair, Sylvan Adams, die garant staat voor de begroting van € 27,6 miljoen – dat is het dubbele van wat Düsseldorf vorig jaar kwijt was aan de Tour. De renners hoeven alleen hun fietsen mee te brengen, voor de volgkaravaan en verdere materialen zorgt de organisatie. Adams wil van Israël een fietsland maken, zegt hij. Een wens die inmiddels heeft geresulteerd in een Israëlische World Tourploeg én een overdekte olympische wielerbaan.
Hoeveel actuele onrust in de Gazastreek ook – feit is dat de Giro d’Italia de primeur heeft van de eerste grote Ronde-start buiten Europa. En daarbij zal het niet blijven. Wacht u voor de hond, niets is te gek.
* De Ronde van Polen draait in even jaren op Spitsbergen, in de oneven op Antarctica.
* De Ronde van Katendrecht (de Kaap) wordt de Ronde van Kaapstad.
* De Gouden Pijl van Emmen finisht voortaan in Huy.
* De Ronde van Lombardije gaat op in de Ronde van Lombardijen.
* De Ronde van Charlois in het Critérium de Charleroi.
* De Ronde van Zeeuws-Vlaanderen keert terug als onderdeel van Flanders Classics.
* De Ronde van Romandië trekt vanaf 2019 écht door Normandië.
* De Vierdaagse van De Panne valt niet stil, maar wordt gered door die van Nijmegen.
* Bij gebrek aan Belgische ronderenners noemen de Sporza-commentatoren Tom Dumoulin voortaan Tom Vandermolen.
* En nomen? Sit Oomen!
Ik durf te voorspellen: na Israël begint de Giro d’Italia 2021 in Eritrea.
Of hij wordt doorverkocht aan de Postgirot.
