Auteur: Bert Wagendorp
Zondag de Ronde. Drie magische woordjes, misschien wel de verbale heilige Drie Eenheid van het wielrennen. De heilige geest die door het Vlaamse land waart, in het gezelschap van goden en zonen van de fiets. Zeker, Parijs-Roubaix een week later vind ik persoonlijk als wedstrijd nóg mooier, maar die koers mist dan weer de bijna mystieke sfeer waarin de Ronde van Vlaanderen zich voltrekt.
Natuurlijk, mystiek bestaat waar je het graag wilt zien. Maar je moet ze in Vlaanderen nageven dat ze er heel hard aan hebben gewerkt om hun grootste koers van een heilig aureool te voorzien. Wat dat aureool precies is, weet niemand. Het heeft te maken met de geschiedenis en met de eindeloze hoeveelheid verhalen waarmee de koers is gelardeerd. Maar dat verklaart het verschil met Parijs-Roubaix, Milaan-Sanremo of Luik-Bastenaken-Luik niet, want die koersen torsen ook een kroon van verhalen en historie.
En toch zit ik zondag anders voor de televisie dan een week later. Je weet: de volle magie van de koers zal de komende uren tot grote bloei komen in het tot één groot theater verbouwde decor van Vlaamse wegen en heuvels, zoals altijd uitverkocht. Ergens in het peloton vertrekt in Antwerpen een renner wiens leven er zeven uur later definitief anders zal uitzien. Iets minder wanneer het een winnaar betreft die op herhaling gaat, maar ook een tweede of derde overwinning verandert zijn status quo. Voor een nieuwe winnaar staat alles op zijn kop. Hij kan negentig worden, president van de Verenigde Staten, echtgenoot van de koningin van Siam of winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur: 7 april 2019 zal altijd de datum blijven van de grote ommekeer in zijn leven.
Dat hoeft niet eens positief te zijn, de kracht van een zege in een legendarische koers is zo overweldigend, dat hij levens kan vernietigen of een fatale kant kan opsturen. Niet iedereen kan de last van de plotselinge roem dragen en het vervelende is, dat je je er niet op kunt voorbereiden. Je kunt ervan dromen, dat wel. Maar niemand kent van tevoren de werkelijkheid achter de droom. De gewonnen koers kan een femme fatale blijken.
Maar er is gelukkig geen renner die aan zulke dingen denkt, onderweg. Er is maar één weg naar de hemel en dat is de weg naar Oudenaarde, na een paar rondjes door het vagevuur van Oude Kwaremont, Paterberg en Koppenberg.
April is de mooiste maand, want hij draagt de belofte van opwinding en verrassing in zich. Die van jubel en tragedie. En nergens is dat zo sterk voelbaar als bij de start van de Ronde.
Ik ben daar vaak bij geweest, en nergens anders zoemt het zo van verwachtingen. Je leest het in de ogen van het publiek, je ruikt het aan de renners, je hoort het in de stemmen op het podium. De zekerheid: het wordt een bijzondere dag.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
