Vingegaard Jonas – Photo: Vincent Kalut/Pn/Cor Vos © 2023
Auteur: Bert Wagendorp
Jonas Vingegaard won zondag oppermachtig het Critérium du Dauphiné, het verschil tussen de nummers één en twee (Adam Yates) was sinds 1987, toen Charly Mottet Henry Cardenas versloeg, niet zo groot geweest. ‘Vingegaard sans adversaire’, luidde de kop in de Franse sportkrant L’Équipe – het kopje, moet ik zeggen, want voorlopig is de Tour in Frankrijk nog ver weg en de wielerspanning ook.
Afgelopen zaterdag moest je de hele krant door voor je bij het wielerverslag was aanbeland: voetbal, tennis, handbal, rugby, basketbal, zwemmen werden door de redactie allemaal belangrijker geacht dan wielrennen – terwijl L’Équipe, als onderdeel van mediagroep EPA, ook deel uitmaakt van de overkoepelende ASO, de eigenaar/organisator van zowel de Dauphiné als de Tour.
Denen die de Tour winnen, in Frankrijk lopen ze er niet warm voor. Ook niet voor Slovenen overigens. Het is inmiddels 38 jaar geleden dat Bernard Hinault zijn laatste Ronde won. Sindsdien is de droogte ingetreden en voorlopig ziet het er niet naar uit dat daar verandering in komt.
Het moet de Fransen worden nagegeven dat ze moedig doorgaan met het organiseren van de Tour, zich weinig gelegen laten liggen aan nationalistische overwegingen en de ene buitenlander na de andere de mooie meneer laten uithangen met de Franse gloire. Voor het grote zomerfeest dat de Tour is zou het niettemin mooi zijn wanneer er weer eens een Fransman aan de boom kwam schudden. Dat de Tour in Nederland veel populairder is dan in Frankrijk zelf is veelzeggend – hoewel wij sinds 1980 ook niet zijn overvoerd met successen.
In de Dauphiné eindigde Guillaume Martin als zesde en Julien Alaphilippe als tiende. Gaudu, de nummer vier van de vorige Tour, zakte in het zuiden van Frankrijk door het ijs, het jeugdige talent Lenny Martinez (19) haalde krap aan de eerste twintig. Ooit komt er weer een Franse winnaar, maar of die al is geboren is de vraag.
In de Tour gaat het weer tussen Vingegaard en Pogacar. Tenminste, als Tadej de naweeën van zijn val in Luik-Bastenaken-Luik tijdig te boven komt. Toen Dennis Boxhoorn zich begin mei namens De Muur meldde bij diens familie, was het nog maar zeer de vraag of Tadej wel van start zou gaan – hij hield zijn conditie op peil op een hometrainer. Inmiddels bevindt Pogacar zich in Spanje, waar hij een hoogtestage afwerkt. Daarna gaat hij de belangrijkste Touretappes verkennen, waarna hij zijn korte voorbereiding afsluit met een tweede hoogtestage in de Italiaanse Alpen.
Zelf schijnt Pogacar eraan te twijfelen of hij sterk genoeg zal zijn om het duel met Vingegaard aan te gaan – een gemankeerde voorbereiding van drie weken is nieuw voor hem. Maar het is algemeen bekend dat buitensporig getalenteerde atleten binnen de kortste keren hun topvorm kunnen hervinden – dus dat Vingegaard met twee vingers in de neus zijn tweede Tour gaat winnen is nog niet zeker.
Drie weken hebben Egan Bernal (17e in de Dauphiné), Tom Pidcock, Roman Bardet en eventuele andere gegadigden voor het Tourpodium nog om zich boven de status van meefietsers uit te werken. De wielerfan hoopt dat dat lukt, vermoedelijk zoals wel vaker tegen beter weten in.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Jonas Vingegaard – Photo: Ivan Benedetto//Sca/Cor Vos © 2023
Jonas Vingegaard – Photo: Vincent Kalut/Pn/Cor Vos © 2023