Photo: Luca Bettini/Sca/Cor Vos © 2022
Auteur: Bert Wagendorp
Bauke Mollema is al sinds hij in 2006 min of meer professioneel begon te fietsen een raadsel. Hij had veel talent, dat was duidelijk, maar toch voldeed hij niet aan de stereotypen die horen bij een coureur. Hij was anders, maar wat er precies anders was, was moeilijk vast te stellen. Dat hij gedurende langere tijd zou overleven in het peloton leek in elk geval onwaarschijnlijk. Vermoedelijk zou hij al snel zijn universitaire studie weer oppakken en een hoogleraar worden die zo nu en dan in de Avondetappe kwam vertellen over zijn jongensavonturen in het peloton.
Maar zie: dit jaar voltooit Bauke Mollema zijn achtste seizoen in dienst van Trek Segafredo, nadat hij daarvoor acht jaar had gefietst voor Rabobank en haar navolgers. En in mei kwam het bericht dat hij zijn contract bij Trek heeft verlengd. Niet met een jaar, zoals op zijn leeftijd (35) normaal is, maar met vier jaar, tot en met 2026. Zodoende is Bauke Mollema zeker tot zijn veertigste wielerprof en zal hij op dat moment de helft van zijn leven profwielrenner zijn geweest.
In al die jaren is Mollema erin geslaagd het raadsel Mollema in stand te houden. Hij staat verslaggevers na afloop van een race altijd uitermate correct te woord – hij zegt precies wat ze willen horen en voegt daar altijd een fraaie Zoetemelkse ‘pfff’ aan toe.
De mens Mollema blijft altijd keurig verborgen. In de schaarse grote interviews die Mollema geeft laat hij moeiteloos het achterste van zijn tong níét zien. De Muur heeft het vaak genoeg geprobeerd – Marije Randewijk vroeg hem in de serie Beroep: Renner, tevergeefs de kleren van het lijf, Igor Wijnker achtervolgde hem een paar jaar later tot in zijn slaapkamer en Thomas Sijtsma deed voorlopig de laatste heroïsche poging hem te doorgronden, in een verhaal waarin uit de kop (‘Op zoek naar de Bauke Mollema in Bauke Mollema’) de hopeloosheid van de missie al bleek.
Intussen fietste Mollema onverstoorbaar door. Hij eindigde zes keer in de top10 van Giro, Tour en Vuelta. Hij won de Ronde van Lombardije. Dit seizoen bleek hij opeens een tijdrijder te zijn geworden – we hadden het kunnen weten, in de dagelijkse tijdrit van Zuidhorn naar school in Groningen ligt het geheim van Mollema’s carrière.
De kern van Mollema’s wezen moet ook zijn terug te vinden in de Clásica San Sebastián. In zijn tien deelnames aan die wedstrijd eindigde hij steeds in de top 10 en zeven keer in de top 5 – in 2016 won hij. Iets in de Spaanse wedstrijd moet overeenstemmen met zijn karakter, nauwgezette analyse van de Clásica zou ons dichter bij Bauke Mollema moeten brengen.
In een toelichting op zijn contractverlenging zei Mollema in mei dat hij vermoedde dat hij zijn laatste contract had getekend, maar dat je nooit wist hoe hij er over vier jaar over zou denken. Met andere woorden: Mollema sloot niet uit dat hij na 2026 toch nog een seizoen of wat doorgaat.
De man die aanvankelijk een Fremdkörper in het peloton leek te zijn, een losgezongen intellectueel en een boekenlezer, blijkt bij nader inzien de oer-wielrenner in persoon: iemand die zijn levensvervulling vindt in het peloton, wiens leven samenvalt met de koers.
Hoe dat kan is even raadselachtig als intrigerend.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Photo: Luca Bettini/Sca/Cor Vos © 2022