Auteur: Bert Wagendorp
Ver in de wedstrijd riep commentator José De Cauwer zondagmiddag hartstochtelijk de hulp van Primož Roglič in, om de wereldtitel voor Wout van Aert alsnog zeker te stellen. Julian Alaphilippe was ontsnapt en dat paste niet in het ideale scenario dat de Belgen al sinds het eind van de Tour hadden klaarliggen en dat onvermijdelijk moest leiden naar de hoogste plek op het podium voor Van Aert.
Maar Alaphilippe reed in de laatste kilometers voortdurend tien, twaalf, vijftien seconden voor vijf achtervolgers, onder wie Roglič en Van Aert. Van Aert zelf gaf er een paar keer een flinke snok aan, maar niettemin stokte de achtervolging. Mede doordat Roglič geen sjoege gaf en niet bereid leek Van Aert naar de leider te sleuren, waarna de Belg het in de sprint zou kunnen afmaken.
‘Hij móet het nu doen,’ zei De Cauwer onomwonden, en hij liet er weinig misverstand over bestaan dat hij Roglič werkweigering maar matig waardeerde.
Tijdens de Tour verzette Van Aert bergen werk voor zijn kopman Roglič. Nu was het volgens de Belgen tijd voor de Sloveen om iets terug te doen.
Het wereldkampioenschap is een anachronisme, het is de enige keer in het jaar dat wielrenners niet fietsen voor hun sponsor, maar voor hun land. Dat kon in het verleden niet voorkomen dat de belangen danig door elkaar heen liepen, en dat coureurs als puntje bij paaltje kwam bijna altijd hun werkgever verkozen boven hun vlag. Begrijpelijk, beroepswielrenners schudden het nationalisme van zich af als een natte jachthond op het droge de waterdruppels.
Er zijn twee mogelijkheden. Roglič kon niet harder, of Roglič zag Van Aert deze zondag voor even niet als ploeggenoot maar als niet-Sloveen.
De Cauwer geloofde de eerste optie niet en als doorgewinterde wielerman vond hij de tweede verwerpelijk.
Ik ben het met De Cauwer eens. Dat Roglič niet deelnam aan de jacht op zijn landgenoot Pogačar, toen die een tijdje voor de troepen uitreed, oké. Hij moet straks in Slovenië wel weer veilig over straat kunnen. Maar de man die tijdens de Tour zoveel in de schaduw van zijn ploeggenoten reed dat hij bleekjes op de Champs-Élysées arriveerde, had als dank voor alle verrichte werkzaamheden best even Dumoulin kunnen bijstaan toen die de beslissende slag op een paar meter had gemist en tevergeefs probeerde terug te komen in de kop van de wedstrijd.
Dan hadden de Jumbo’s met z’n drieën voorop gezeten en was Van Aert wereldkampioen geworden. Of Primož en Wout hadden een beslissende jump van Dumoulin kunnen afschermen en wij hadden eindelijk weer eens een wereldkampioen gehad. (Oké, dat is ook nationalistisch geleuter, maar eenmaal winnend over de meet is iedereen in een oranje shirt voor even een Onze Jongen.)
Evengoed had Primož met hulp van Dumoulin en Van Aert zijn nederlaag in de Tour kunnen wegspoelen met de regenboogtrui.
Maar Primož begreep even niet wat hem te doen stond.
Ik denk dat Roglič’ keuze nog wel een staartje krijgt.
Dat hem nog eens zal worden uitgelegd dat Jumbo hem zijn miljoenensalaris betaalt, en niet de Sloveense wielerbond. En dat daar consequenties bij horen.
Ook verwacht ik dat de bereidheid van Dumoulin en Van Aert de eigen kansen op te offeren voor die van Roglič in Imola een flinke knauw heeft gekregen.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Imola – Italy – Wielrennen – Cycling – Cyclisme – Radsport – Illustration – Sfeer – Illustratie Pictured During World Championships Me Road (258.2Km) In Imola, Italy – Photo Vk/Pn/Cor Vos © 2020