• 7 juli 2018 •
La Petite Brique 2
Auteur: Peter Ouwerkerk
Ooit heb ik eens – jaren tachtig – een gendarme gevraagd hoeveel verschillende policiers Frankrijk eigenlijk telt. Ik was de tijd aan het doden voor de start in Le Bourg-d’Oisans en wilde er een stukje over schrijven. De agent reageerde ongemakkelijk. Hij begon me weg te fluiten.
Er zijn 23.000 policiers actief tijdens de Tour; 23.000 agenten op twee miljoen toeschouwers per dag. Niet alleen om renners en de Tourkaravaan te beschermen, maar ook om het evenement te vrijwaren van mogelijk terrorisme. Remember: op de avond na Chalet Reynard met de lopende Froome live op tv had de aanslag plaats op de Promenade des Anglais in Nice. Zesentachtig doden.
Op de Place Napoléon in La Roche-sur-Yon, ruim 53.000 inwoners, 600 per vierkante meter – in die hoofdstad van Grand Départ-ement Vendée had donderdagavond de officiële ploegenpresentatie plaats van de 105de Tour de France.
Een troosteloze presentatie. Met hekken en zeildoeken, aan het eind van een troebele sloot, waarin nog niet eens eenden dreven of waterlelies bloeiden. Ploegpresentaties kunnen ook best vrolijk zijn. Met Londen in 2007 als onvergetelijk hoogtepunt. Maar ook Park Lepelenburg in Utrecht 2015 mocht er zijn, en wat te denken van ‘de plaatjes’ van Rotterdam, aan de voet van de Erasmusbrug 2010…
Direct Energie ‘won de ploegpresentatie’, meldt de Service de Presse van de ASO. Nooit geweten dat aan de presentatie ook een wedstrijd verbonden was. Maar nu we het er toch over hebben: ik vond Bora het meest origineel, waar Peter Sagan met een tweede microfoon de renners zelf introduceerde. Stuntelig maar vooral innemender dan de gladjanus die het namens de Tour in microfoon 1 deed: strak in een zwarte pak met stropdas, haar in een vlecht, twee aluminium gordijnringen om de vingers van zijn rechterhand.
De ploegen kwamen aangereden in een troosteloze winkelstraat. Een voor een, begeleid door een jong fietsertje. Veel renners hadden een telefoontje bij zich waarmee ze zichzelf vastlegden voor de eeuwigheid – 35 debutanten maken de Tour voor het eerst mee.
Froome had geen iPhone bij zich. Na de woensdagse persconferentie in een lokaal gymzaaltje waaraan ook al elke grandeur ontbrak, was dit zijn eerste publieke confrontatie met het publiek. Hij deelde handtikkers uit aan toeschouwers die daarnaar hengelden. Een vriendschappelijk gebaar, een soort high-five. De ultieme aanraakbaarheid van wielrennen als sport van de straat.
Ik keek naar Eurosport, de enige zender die zo’n ploegvoorstelling al jaren (semi-)live brengt. In een tijdperk van zonnebrillen en helmen is het bijna onmogelijk nog renners te herkennen, op een ploegpresentatie is het dan leuk om te zien dat Daniel Oss de grootste krullenbos van allemaal bezit. Verder is het de ultieme vorm van niets. Zeker nu, in een try-outdecor van amateur-toneelvereniging Les-Roches-sur-Yon.
Eenmaal op het podium, gaf de kopman van Sky antwoord op twee obligate vragen van de man met de microfoon. De lucht vulde zich met platitudes. Als Froome spreekt, moet ik altijd aan Dirk Kuyt denken. Vriendelijk, beschaafd, een super positivo. Nog positiever dan positief. En dan niet in de lullige, dubbele betekenis van dat woord.
Op Eurosport zag ik op Place Napoléon een paar armen voor Froome omhoog gaan. Op Eurosport was het geluid dusdanig gefilterd dat ik van gejoel en gefluit niets hoorde. De NOS reproduceerde later wél een concert van minachtend verbaal geweld.
De ploeg van Sky draagt deze Tour speciale shirts, met op de borst een politiek statement en op de rug de afbeelding van een orca. Ocean Rescue. Een charmeoffensief, een afleidingsmanoeuvre, of is men echt ongerust?
Gistermiddag dacht ik dat als oceanen al niet gered kunnen worden door de plastic soep, dan ben ik bang dat Froome & The Sky’s de zeeën van misnoegen en intolerantie helemaal niet kunnen droogleggen. Laten de Franse sportliefhebbers zich nog maar lekker concentreren op het voetbal.
23.000 politieagenten op 176 renners. Vandaag de eerste 201 kilometer. Oef…
