1977
Een halve eeuw Tourvolger en liefhebber van rockmuziek. Ik realiseerde het me bij de Tourstart in Düsseldorf, na het lezen van een stuk over de inmiddels ook in Nederland uitbundig bezongen Summer of Love, 1967. Ik overpeinsde dat me sindsdien om de tien jaar iets bijzonders overkwam, met het eindcijfer 7 als magic number, weet je wel?
In 1977 was ik als letterenstudent met grote journalistieke ambities ten eerste danig getroffen door Herman Brood. Met zijn Wild Romance veroverde hij Nederland. Het was een krachtige band, met de Belgische gitarist Danny Lademacher, bassist Freddie Cavalli en drummer Ani Meerman. In mei verscheen hun debuutplaat Street, met prachtnummers als Turn it On, Pop It en Feels Like Love. De zomerhit van juli was Ma Baker, van Boney M. Niet echt een soundtrack voor de Tour de France.
TI-Raleigh is in 1977 de opwindende rockploeg in de Tour. Het toeval wil dat ik dit schrijf bij een herhaling van een uitzending van Andere Tijden Sport, over de ronde van 1977. Ploegbaas Peter Post wilde maar al te graag de gele trui van zijn elegante Duitse eenling Didi Thurau verdedigen, tot onvrede van kopman Hennie Kuiper.
Hier treedt bij mij de selectie van de herinnering op, veertig jaar later. De dubbele agenda rond Thurau was ik vergeten. Ik weet nog wel waar ik was, toen het kwam tot het ultieme duel tussen Kuiper en Bernard Thevenet op de Alpe d’Huez. Samen met medestudent Egbert Wesselink voer ik in een BM-zeilboot over een Fries meer. Vlak boven het water zag ik het voor me op de transistorradio, met Theo Koomen achterop de motor van Raymond Nackaerts. Kuiper won de rit, maar nam te weinig seconden. Ergens op het Margrietkanaal beleefden we een paar dagen later de deceptie van de tijdrit Dijon-Dijon, met de ritzege van Thevenet. Koomen moest zich houden aan de waarheid van zijn stopwatch.
Het was die zomer van ’77 dat ik een nieuw doel voor ogen kreeg, sterker nog: een romantisch werkideaal: Radio Tour de France. Turn it On!
Dat jaar zat er een jonge journalist in de Salle de Presse, als tweedejaars bij L’Équipe: Philippe Brunel. Parisien Rock. Hij deelde de Voiture de Presse met inmiddels overleden legenden als Antoine Blondin en Pierre Chany. Hij kan prachtig over hen vertellen. In Düsseldorf hebben we elkaar begroet als veteranen.
JEROEN WIELAERT