NAAR HUIS!
Op de Avenue Georges Clemenceau in Vittel is het blauw, wit en rood met grote snelheid vooropgegaan, tot immense opluchting van Frankrijk. Als opvallende schuinsmarcheerder werd Arnaud Démare onderdeel van de fantastische polemiek die ontstond door het optreden van de grillige ster met de regenboogkleuren, Peter Sagan. De Tour was weer een markant incident rijker.
Toen de ronde nog wat rondhing in Düsseldorf, een stad zonder fietsers, had Frankrijk andere dingen aan het hoofd. De natie verkeerde in rouw door het heengaan van Simone Veil, overlevende van de Holocaust en geliefd politica. Emmanuel Macron nam een aanvang met ingrijpende hervormingen. Op de omslag van een tijdschrift in een kiosk zag ik onder een foto van Carla Bruni en Nicolas Sarkozy: La Rupture, de Breuk. Het land bleef niets bespaard, deze zomer.
Bij terugkeer in het thuisland begon ik me af te vragen of de Fransen eigenlijk nog wel warmliepen voor de Tour. Op mijn omzwervingen kom ik soms dagen achtereen niet bij de finish en loop ik Bar-Tabacs in, op zoek naar een televisie. Herhaaldelijk komt het dan voor dat ik mensen naar de paardenraces zie kijken. Sinds Vittel staat vast dat Arnaud Démare een goed paard is om op te wedden.
Peter Sagan is onterecht naar huis gestuurd, gelet op de vertraagde, frontale beelden. De jury voegt zich bij het slag grijze bureaucraten die er een eer in scheppen om kleurrijke individuen een lesje te leren.
Naar huis! Krasse voorvallen genoeg in de Tourhistorie. In 1937 besloot Karel Van Wijnendaele met de hele Belgische ploeg de Tour te verlaten, omdat ze meenden dat Fransman Roger Lapébie werd voorgetrokken door de directie. Geletruidrager Sylvère Maes had een tijdstraf gekregen wegens duwen door Vlaamse fans. Lapébie won de Tour.
Naar huis! In 1950 werd Gino Bartali op de Col d’Aspin stevig aangevallen door Franse supporters. Fiorenzo Magni veroverde de gele trui in Saint Gaudens, maar de Italianen besloten toch om te vertrekken. Het ging de geschiedenis in als ‘de Dag van de Lange Messen’.
Naar huis! In 1991 werd zowat de hele ploeg van PDM ziek. In Quimper gingen ze met de ploegbus uit de Ronde. Het zou liggen aan bedorven kip, maar het lag aan het slordige bewaren van Intralipid.
Naar huis! EXCLU! kopte L’Équipe over het wegsturen van Michael Rasmussen, de man in het geel, nog een paar dagen verwijderd van Parijs. Ploegleider Theo de Rooij kon niet anders, op last van Rabobank. Het is alweer tien jaar geleden.
Vanmorgen heb ik een sms’je verstuurd aan Christian Prudhomme: ‘Ik schrijf op een bierviltje: PARDONNEZ SAGAN!’ Het antwoord kwam binnen een minuut: ‘Maar Jeroen het is een beslissing van de jury van de UCI, niet de organisatoren van de Tour.’
JEROEN WIELAERT